Kramer groeide op in een, zoals ze het zelf noemt, "gemiddeld" jehovagezin van vijf. Haar ouders waren lid van de gemeenschap, wat betekende dat ze het geloof met de paplepel kreeg ingegoten. "Ik ging al langs de deuren toen ik nog in de kinderwagen zat."
Het gezin woonde in een plaats vlak bij Rotterdam, waar in die tijd tussen de drie- en vierhonderd Jehova's getuigen woonden verdeeld over drie zogenoemde jehovagemeenten. Kramer werd door haar ouders naar een openbare school gestuurd, waar ze geacht werd elke kans aan te grijpen om het geloof te verspreiden bij leeftijdsgenoten.
Ruimte voor een sociaal leven buiten de gemeenschap was er niet. "Ik was met niks anders bezig dan het geloof", vertelt Kramer. "Ik mocht niet met andere kinderen van buiten de gemeenschap omgaan of een teamsport beoefenen, omdat invloeden van buitenaf gevaarlijk zouden zijn."
Seksueel misbruikt door een ouderling
Maar juist binnen de gemeenschap bleek gevaar op de loer te liggen. Kramer werd seksueel misbruikt door een ouderling, iemand met een hoge functie binnen de gemeenschap. Het misbruik hield jaren aan.
"Toen ik vijftien was, heb ik dit verhaal met mijn moeder durven delen. Zij bleek ook misbruikt te zijn", vertelt Kramer. "Over hoe zij het misbruik heeft ervaren, hebben we nooit gesproken. Daar wilde ze het liever niet over hebben."
Kramer kaartte, samen met haar moeder, het misbruik aan bij de gemeenschap. Hierna kwamen twee andere ouderlingen op bezoek om naar haar verhaal te luisteren.
Ik heb zo snel mogelijk mijn rijbewijs gehaald en een baan gezocht om op mezelf te kunnen gaan wonen.
Ouderling mocht actief blijven als lid van gemeente
"Er werd door de mannen naar alle details van het misbruik gevraagd", vertelt Kramer aangeslagen. "Als ik eerlijk ben, is dit na het daadwerkelijke misbruik het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. Ik heb me nog nooit zo naakt gevoeld."
De ouderling werd uit zijn functie gezet, maar mocht actief blijven als lid binnen de gemeente. Zijn vrouw mocht doorgaan met het ontvangen van kleine kinderen bij hen thuis, om op te passen.
In de gemeenschap werd niet bekendgemaakt wat de reden van zijn ontslag was. "Er werd mij opgedragen om er met niemand over te praten. Ik kon voor mijn verhaal alleen bij de ouderlingen terecht."
Los van het misbruik kon Kramer zich niet vinden in de haar geleerde interpretatie van de bijbel en het leven. Uiteindelijk besloot ze uit de gemeenschap te vertrekken. "Ik heb zo snel mogelijk mijn rijbewijs gehaald en een baan gezocht om op mezelf te kunnen gaan wonen."
Ouders verbraken contact
Een nieuw leven opbouwen bleek erg lastig, omdat Kramer geen relatie had met mensen buiten het geloof. Ook verbraken haar ouders het contact met haar. "Familie en vrienden werden geacht geen contact meer met mij te hebben. Ik ben door iedereen die ik kende in één keer aan de kant gezet."
De laatste veertien jaar zijn zwaar geweest voor Kramer. Maar nadat ze vorig jaar depressief raakte, heeft ze naar eigen zeggen de juiste hulp gevonden en het verleden bijna verwerkt. "Maar ik heb nog wel een onwijs groot probleem met anderen vertrouwen."
Kramer hoopt dat er, nu het rapport is gepubliceerd, verandering binnen de gemeenschap gaat plaatsvinden. "Ik hoop dat de interne afhandeling zoals dat nu gaat verboden gaat worden, zodat andere slachtoffers adequate hulp krijgen."
Zelf deed ze nooit aangifte bij de politie, omdat dat door de gemeenschap werd afgeraden. "Dat is de essentie van het verhaal: alles moest intern blijven. En toen ik vertrokken was, wilde ik het achter me laten."
*Maria Kramer is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
NUjij: Uitgelichte reacties