Nieuw boek schetst opnieuw onthutsend beeld van Donald Trump: “Hij is gevaarlijk slecht geïnformeerd”

Het boek is niet geschreven door de minsten. Het is van de hand van Philip Rucker en Carol D. Leonning, twee journalisten van The Washington Post die in 2018 nog mee de gerenommeerde Pulitzer Prize in de wacht sleepten voor hun verslaggeving rond Trump en Rusland. Ze putten voor hun anekdotes uit honderden uren interviews, met meer dan 200 welingelichte bronnen.

Daarin toont Trump zich “onvoorspelbaar” en “bij tijden gevaarlijk slecht geïnformeerd”. Zo wordt beschreven hoe hij een ontmoeting heeft met de Indiase minister-president Narendra Modi en daarbij het gevaar dat China vormt voor India minimaliseert met de uitspraak “het is niet dat uw land aan China grenst” (China en India delen een grens van meer dan 4.000 kilometer).


Volgens de auteurs puilden de ogen van Modi er bijna uit toen hij dat hoorde. “De uitdrukking van Modi veranderde langzaam van shock naar bezorgdheid en berusting”, klinkt het. Na de ontmoeting zou India volgens ingewijden een stap teruggezet hebben in zijn relaties met de VS. (lees hieronder verder)

Ook de relatie van Trump met Rusland komt aan bod. Zo zou hij in het begin van zijn ambtstermijn meteen duidelijk hebben gemaakt dat hij graag president Poetin wilde ontmoeten. “Tijdens de transitieperiode onderbreekt hij een gesprek met een mogelijke buitenlandminister met de vraag wanneer hij Poetin kan ontmoeten. ‘Kan ik hem ontmoeten voor mijn inhuldiging?’, klinkt het.”

Het zou uiteindelijk op de 168ste dag van zijn presidentschap zijn dat de ontmoeting er kwam, op de G20-top in Hamburg. Terstond roept Trump zichzelf uit tot Ruslandexpert. Het advies van zijn toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson slaat hij in de wind, hoewel die al sinds de jaren negentig nauw met Poetin samenwerkt, toen hij nog bij ExxonMobil aan de slag was. “Ik heb twee uur met Poetin samengezeten”, aldus Trump. “Meer hoef ik niet te weten. Ik heb het allemaal op een rijtje gezet. Ik heb het onder controle.” (lees hieronder verder)

Ook in eigen land laat Trump zich gelden. Zo vertelt hij aan de voormalige gouverneur van New Jersey Chris Christie – toen in de running om zijn kabinetschef te worden – dat hij zelf informatie lekt naar de pers, iets waartegen hij normaal gezien flink te keer gaat. Dat zegt hij nadat Christie hem had gevraagd hoe details van hun ontmoeting waren uitgelekt, ondanks het feit dat alleen hijzelf, Trump en Melania aanwezig waren geweest. “Oh, ik heb het gedaan”, klinkt het antwoord doodleuk.

Trump toont zich in enkele anekdotes ook verbaal en emotioneel agressief. Zoals de keer dat hij zijn toenmalige minister voor Binnenlandse Veiligheid Kirstjen Nielsen “erg klein” noemt. Hij lacht met haar gestalte en vindt dat ze met haar 1,62 meter “fysiek niet intimiderend” is.

Toen Nielsen uiteindelijk de regering verliet, kreeg ze geen beveiliging mee. Ondanks het feit dat ze met de dood bedreigd was om haar harde migratiestandpunt. “Als sommige van haar internationale collega’s Washington bezoeken, bieden ze haar aan om persoonlijke beveiliging voor haar in te huren. Dat wil ze niet. ‘Wat voor een indruk zou dat maken’, zegt ze volgens het boek. ‘Kan je je de artikels al voorstellen. ‘Buitenlandse regeringen bieden beveiliging aan omdat de Verenigde Staten het zelf niet willen doen’.’” (lees hieronder verder)

Er is ook een verhaal over Rob Porter, de voormalige secretaris van het Witte Huis die zijn post moest verlaten nadat hij beschuldigd werd van mishandeling door twee van zijn ex-vrouwen. Bij het zien van een foto van een van hen met een blauw oog, geeft Trump zijn eigen theorie. “Misschien liep ze wel met opzet tegen een koelkast om zichzelf te verwonden en Porter geld af te persen.”

Er staan ook lichtere anekdotes in het boek, die een eerlijk beeld schetsen van de man die Trump is. Zo gaat hij in het begin van zijn presidentschap akkoord om voor een documentaire van HBO voor te lezen uit de Amerikaanse grondwet. Net als enkele andere voormalige presidenten en politici. Maar Trump heeft het lastig en struikelt over zijn woorden, terwijl hij anderen in de kamer verwijten maakt. “Het is net een vreemde taal”, foetert hij.