Wordt het straks de relatief onbekende Klobuchar vs. Trump?

Een veeboer in Minnesota vertelde Amy Klobuchar onlangs dat hij spijt had dat hij op Donald Trump had gestemd. “Ik zag hem bij die muur”, vertelde hij haar. O ja, die muur bij Mexico, reageerde ze. “Nee, die muur van de CIA.” Hij doelde op de muur waarop sterren zijn aangebracht die, zonder namen erbij, staan voor in dienst van het land omgekomen agenten. Vlak na zijn beëdiging hield Trump daar een toespraak die voornamelijk over zichzelf ging. Later deed hij zoiets weer, in een redevoering tot padvinders. De boer was ook padvinder geweest. Hij wist genoeg.

Ruim tweehonderd mensen in een zaal van café The Common Man in Claremont, New Hampshire, hangen aan Klobuchars lippen. De senator uit Minnesota voerde afgelopen week campagne in de staat, die volgende maand (11 februari) als een van de eerste gaat stemmen over de Democratische presidentsnominatie voor de verkiezingen van november dit jaar. In peilingen in New Hampshire staat ze op nummer vijf, na Bernie Sanders, Joe Biden, Pete Buttigieg en Elizabeth Warren. En terwijl die allemaal op 15 procent of hoger uitkomen, haalt zij maar 4 procent. In Iowa, waar ze al op 3 februari gaan stemmen, doet Klobuchar het niet veel beter. In de twee andere van het kwartet vroege staten, Nevada (22 februari) en South Carolina (29 februari) is het nog veel treuriger gesteld.

En toch. De laatste weken is er opeens meer aandacht voor Klobuchar. Politieke columnisten schrijven prijzend stukken over haar. Klobuchar biedt ‘een terugkeer naar normale toestanden’, schrijft bijvoorbeeld Steve Chapman in de Chicago Tribune.

En in het laatste kwartaalverslag over opgehaalde donaties kwam Klobuchar niet aan de tientallen miljoenen die Bernie Sanders, Pete Buttigieg en Elizabeth Warren ophaalden, maar met 11,4 verbrak ze wel haar persoonlijk record. Ze heeft wat in het Amerikaanse verkiezingsjargon ‘momentum’ heet, vaart in de goede richting.

Anekdotes 

En dus is het een energieke, optimistische Amy Klobuchar die de zaal in New Hampshire toespreekt. Ze heeft veel te vertellen. Anekdotes over mensen die ze op campagne tegenkomt, wisselt ze af met concrete plannen op tientallen gebieden. Ze praat snel, nasaal en een beetje monotoon, het is hard werken om het allemaal bij te houden. En ook na de verkiezingen wil Klobuchar het de Amerikanen niet te makkelijk maken. Van haar geen beloftes voor een ziekenfonds voor iedereen, zoals Sanders en Warren willen, dat lijkt haar niet te betalen. En evenmin gratis universitair onderwijs, gratis beroepsopleidingen van twee jaar vindt ze voorlopig mooi genoeg.

Dat ze daarmee de Democratische nominatie gaat veroveren, lijkt gezien de peilingen op dit moment niet goed voorstelbaar. Maar Klobuchar zaagt om te beginnen geduldig aan de stoelpoten van de belangrijkste andere gematigde kandidaten. Joe Biden is wel erg oud. Pete Buttigieg is wel erg jong. Waarom zou zij straks niet het gematigde alternatief kunnen zijn voor de kandidaat van de linkervleugel, of die nu Warren of Sanders heet?

Sneeuwvrouw

Als haar dat lukt, dan is dat aan haar persoonlijkheid te danken. Haar regio, het midden-westen van de VS, heeft het imago dat er een gemoedelijk slag mensen woont. Klobuchar maakt goed gebruik van humor. Toen Trump haar na haar kandidatuur-aankondiging in de open lucht, waarbij het sneeuwde, de bijnaam Sneeuwvrouw gaf en haar zorg over het klimaat bespotte, twitterde ze terug: “Mijnheer de president, de wetenschap geeft mij gelijk, en ik zou wel eens willen zien hoe uw haar het houdt in een sneeuwstorm.”

Scherp

Maar ze weet haar gemoedelijkheid ook weg te stoppen als het nodig is. In het meest recente tv-debat van de Democraten, op 19 december pakte ze Pete Buttigieg scherp aan over zijn gebrek aan bestuurservaring, op het burgemeesterschap van een niet al te grote stad na.

De woordenwisseling werd nog dagenlang geciteerd en op internet gedeeld. Nog zo’n prestatie, bijvoorbeeld in het debat van volgende week (14 januari) en er zou zomaar een verrassing in Iowa of New Hampshire uit kunnen rollen. Het zou niet de eerste keer zijn dat een kansloos geachte kandidaat op die manier wordt gelanceerd.

Trouw-correspondent Bas den Hond (standplaats Boston) schrijft wekelijks een column over de Amerikaanse politiek. Lees ze hier terug.