Kabinet moet niet alles verjubelen

Nadat het vorige kabinet de overheidsfinanciën door draconisch bezuinigbeleid op orde had gekregen, is dit kabinet weer gaan investeren. Dat was hard nodig. Er was veel achterstallig onderhoud in bijvoorbeeld de zorg, het onderwijs en de krijgsmacht. Het kabinet kon én investeren én belastingen verlagen en staatsschuld aflossen, een ongekende luxe. Maar het is moeilijk om in tijden van overvloed maat te houden. 

Volgens het CPB is dat laatste niet gebeurd. Dat het kabinet de verhoging van de AOW-leeftijd afgelopen zomer heeft vertraagd, slaat bijvoorbeeld een gat in de toekomstige overheidsbegroting. Er is een voorschot genomen op meer geld dat we in de toekomst zouden gaan verdienen. Maar er is aan voorbij gegaan dat de kosten voor de zorg veel harder stijgen dan gedacht. Ook de lastenverlichting draagt er volgens het CPB aan bij dat er in de toekomst minder geld binnenkomt dan we nodig hebben om alle voorzieningen te betalen.

Het is aan de politiek om keuzes te maken die nodig zijn voor de samenleving. Niet aan de rekenmeesters van het CPB. Dat er een pensioenakkoord kwam, was goed. En ook dat er lastenverlichting kwam voor hardwerkende mensen die soms moeten worstelen om de touwtjes aan elkaar te knopen. Daar komt bij dat toekomstvoorspellingen slechts voorspellingen zijn: de wereld kan er over een jaar weer heel anders uitzien.

Maar het is óók aan het kabinet om de boel financieel netjes achter te laten voor zijn opvolgers. Als dit kabinet in 2021 vertrekt, is er alweer een tekort op de begroting. En dat wordt bij ongewijzigd beleid alleen maar groter, waardoor op den duur opnieuw moet worden bezuinigd of de belastingen weer omhoog moeten. En dat is iets waar dit kabinet met zoveel economische meewind niet trots op hoeft te zijn.