Direct naar artikelinhoud
Theodor Holman.
Theodor Holman

Ik hoor dingen die ik niet wil horen

Ik vind het guur.

Een woord dat ik niet vaak gebruik.

Misschien heeft het te maken met mijn leeftijd, met de wijze waarop ik ben gaan denken, met wat ik om me heen zie en lees.

Misschien veroorzaakt dat een kou die ik niet eerder heb gevoeld. Een kilte waarvan ik de herkomst niet kan ontdekken.

Ik hoor dingen die ik niet wil horen. En ik zie dingen die ik ook niet wil zien.

Wat ik zie en hoor dwingt me te balanceren, want ik raak uit evenwicht door wat ik hoor en zie en voel. Mijn intuïtie duwt tegen me aan.

Ik was in Rome en ik zag hakenkruisen, ik was in Parijs en ik zag hakenkruisen en onlangs zag ik hier ook een hakenkruis. En ik vermoedde – maar ik weet het niet zeker – dat ik ook de jongens zag die het hakenkruis hadden aangebracht. Gewone jongens. Opgeschoten jongens. Maar toch…

Ik voelde een gure wind. En ik wist niet waar die vandaan kwam. Was het de tijdgeest die iets naar me toe waaide? Me wakker wilde schudden?

Een paar weken geleden was ik in Parijs en toen zag ik linkse agressie van jongens en meisjes die zo waren wegge­lopen uit mijn jeugd, in mijn kleren uit de jaren zestig en met mijn ideeën van toen. Ik had die jongens ook al aan het begin van het jaar in Rome gezien, en in juni in Londen toen ik daar even was.

Het maakte me onrustig, zoals de hakenkruisen in de rest van Europa me ook on­rustig maakten. Besef van geschiedenis rust soms op je hoofd als een hoed van lood. Je kunt hem niet afzetten. De hoed drukt je de grond in.

Nu, aan het eind van het jaar, merk ik dat die gure kou me moe maakt. Niet eens fysiek moe, hoewel… Het is meer de vermoeidheid die ik vroeger had na weer een verloren liefde, na de dood van mijn ouders, na mijn verhuizing,

de kou van ‘even geen zin meer’, de kou waardoor je in je warme bed wil liggen en er niet wil uitkomen. Niet dat ik niet strijdbaar wil zijn. Integendeel. Maar de vijand is nog te diffuus. Ik zie hem niet. Ik heb alleen een vermoeden. Afgaan op vermoedens is onverstandig.

Er zijn vijanden links en rechts.

Om hen heen is de aarde ­ijskoud.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.