Het gaat alleen maar over hem, Frans Timmermans

Frans Timmermans, the gift that keeps on giving, heeft een ‘liefdesbrief’ geschreven aan Engeland. 

De situatie is deze: de verhouding is afgelopen, maar degene die in de steek is gelaten, ex-verloofde Frans in dit geval, heeft behoefte aan… ja, aan wat eigenlijk? Aan het afleggen van verantwoording? Aan het laten zien wat voor goede verloofde hij in wezen was? Tonen hoe stom de ander is om de verloving te verbreken? Wil hij dat de ander inziet wat voor fout hij maakt? Wil hij wraak? Uiting geven aan wanhoop?

De brief van Frans is een wonder van naïviteit, exquis voer voor Freudianen, ­Jungianen, Lancanianen, Deleuzianen en Zizekianen.

De liefdesbrief toont een zelfvoldane, slijmerige persoonlijkheid, want het gaat alleen maar over hem, Frans Timmermans. In de Engelse versie tel ik zo’n achttien keer ‘Ik.’ De brief begint zo: ‘Ik ken je nu. En ik hou van je. (…) Ik ben als een oude minnaar. Ik ken je zwakke en sterke punten. Ik weet dat je vrijgevig kunt zijn, maar ook gierig. Ik weet dat je gelooft dat je uniek en anders bent. (…)’

‘Ik ken je nu’ – arrogant, want de subtekst is: jij kent jezelf niet, anders was je niet zo stom om mij in de steek te laten.

Frans vertelt hoe hij vroeger op de Engelse school aan toneel deed en hoe fijn hij dat vond. Hij moest zich in The Mikado verkleden in een Japanse kimono, hij speelde Mock Turtle (‘Soepschildpad’) in Alice in Wonderland en hij speelde in Pygmalion (My Fair Lady.) Waarom meldt Frans dit? Niet alleen wil hij graag een rol spelen; in de rollen die hij speelt, zijn de personages ook weer zichzelf niet. De soepschildpad is een schildpad met de kop van een kalf (zie de originele tekening van John Tenniel), in The Mikado mag er niet openlijk worden geflirt en in My Fair Lady moet Eliza Doolittle meer Engels worden dan Engels en gaat dan haar eigen leven leiden.

De brief zit verder vol kleine beledigingen. ‘Ik ken je zwakke punten’; ‘Ik weet dat je gierig kunt zijn’; ‘Je gelooft dat je uniek en anders bent’, etc. etc.

De stalkende minnaar weet het zogenaamd beter en wil zijn gram en gelijk halen met kleine vernederingen. Daar gaat deze liefdesbrief over.

Wat zal Engeland blij zijn dat ze van deze engerd af zijn.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.