Een Luchtvaartnota is een prachtig Nederlands inspraak-product: hij heeft een pakkende slogan ('Concurrerende en duurzame luchtvaart voor een sterke economie'), een fijne inleiding ('De luchtvaart groeit, nationaal en internationaal, het is daarom zowel op onze luchthavens als in ons luchtruim erg druk') en bevat ongebonden overpeinzingen ('Hoe kan de luchtvaart zich ontwikkelen in balans met andere maatschappelijke belangen zoals veiligheid, duurzaamheid en leefbaarheid?').
In de beste Haagse traditie komt er ('in overleg met bewoners, maatschappelijke organisaties, overheden, bedrijfsleven, kennisinstellingen en luchtruimgebruikers') eerst een concept-nota, vol bezwerende woorden ('We willen dat de luchtvaart stiller en duurzamer wordt, waarbij veiligheid steeds voorop staat'), maar niet voordat er nog wat meer gemasseerd en gebabbeld is ('We verzamelden zo veel mogelijk kennis, door publieksonderzoek, in regionale themabijeenkomsten, via internetconsultatie en in focusgroepen').
Het is namelijk belangrijk om het allemaal samen te doen ('Wij willen belanghebbenden met elkaar in contact brengen zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe inzichten en begrip. Welke wensen en zorgen zijn er? Welke kennis is al beschikbaar en wat moet nog onderzocht worden? Wat kan luchtvaart bijdragen aan de klimaataanpak?')!
En dan komt het: de nota beveelt aan dat Schiphol er twee landingsbanen bij moet krijgen.
Eentje parallel aan de Polderbaan en eentje parallel aan de Kaagbaan. U weet wel, voor de werkgelegenheid, de netwerkfunctie en de BV Nederland. Overigens zijn het er nu al vijf, of eigenlijk zes als je die korte voor de privéjets op Schiphol Oost meetelt. Londen Heathrow intussen, verwerkt tien miljoen passagiers meer met maar twee banen.
Dat ziet er zo uit:
We wensen het kabinet veel succes om dit uit te leggen aan boze stikstof-boeren en - bouwers, de omwonenden, het GroenLinks-smaldeel van de Amsterdamse coalitie en Greta Thunberg.
