Drugsverdachte krijgt contant geld en Audi A3 terug: 'Hartelijk bedankt'

Verslaggevers politie en justitie | Tekening: Theresa Hartgers
Verslaggevers politie en justitie | Tekening: Theresa Hartgers
DEN HAAG - De rechtszaak van Omar draait grotendeels om een oud principe: 'follow the money' (volg de geldstroom, red). Maar een (te) korte zoektocht van justitie langs de financiële handel en wandel van de 20-jarige Hagenaar levert te weinig op voor een veroordeling voor alle drie de feiten waar hij van wordt verdacht.
Omars probleem met justitie begint als de politie hem aanhoudt in een auto, samen met twee vrienden. Agenten vinden bolletjes cocaïne, heroïne, 1.435 euro cash en zogenoemde dealertelefoons; mobieltjes die volgens justitie worden gebruikt voor het contact tussen drugsdealer en koper.
Daarbij zien agenten Omar kort voor zijn aanhouding een 'bliksembezoek brengen' aan een adres waar een drugsgebruiker woont. 'Het laat zich wel raden wat daar gebeurd is', zegt de officier van justitie. Toch klaagt ze hem niet aan voor drugshandel. Maar voor voorbereidingshandelingen om drugs te dealen, geld witwassen en het witwassen van een Audi A3.

Geen werk maar wel een Audi

'Heeft u dat gedaan?', wil de politierechter weten. Met zijn handen voor zijn mond mompelt Omar dat hij dat eerste wel wil toegeven: 'Dat was dom'. Verder wil hij weinig kwijt. Dan het geld en de Audi A3. Voor dat geld heeft Omar een simpele verklaring: hij heeft het gekregen van zijn vader omdat zijn auto, de Audi A3, gemaakt moet worden.
Maar hoe komt hij eigenlijk aan die Audi, wil de rechter weten. Die vindt het vreemd dat Omar in een auto rijdt van 7.500 euro terwijl hij geen uitkering heeft en in 2017 voor het laatst werkte. In dat jaar verdiende hij iets meer dan 9.000 euro. Ook hier heeft Omar een verklaring voor: 3.500 euro is afkomstig van het geld uit 2017, de andere 4.000 euro is afkomstig van zijn vorige auto, die hij verkocht. Hoe Omar die auto dan weer betaalde? Daar wordt niks over gevraagd. Het geldspoor stopt hier.

Waar leeft u van?

De officier van justitie gelooft het verhaal van de verdachte niet. 'Waar leeft u van?', wil ze weten. 'Daar zeg ik liever niks op', antwoordt Omar. 'Ik heb maar 100 euro per week nodig, die krijg ik.' De officier eist 60 dagen cel, waarvan 35 voorwaardelijk en 60 uur taakstraf. Om te zorgen dat Omar niet verder afglijdt in de criminaliteit stelt ze bijzondere voorwaarden: een meldplicht, een verplichte behandeling en Omar moet deelnemen aan een project voor begeleid wonen.
In het verhaal van zijn advocaat komt het geld van Omar weer aan de orde. De raadsman vindt wel degelijk dat zijn cliënt een goede verklaring heeft gegeven voor het bedrag. Het is dan aan justitie om dat verder te onderzoeken, vindt hij. En dat is niet gebeurd, volgens de advocaat.

Schuldig, maar niet aan alles

Na alles gehoord te hebben trekt de rechter zich even terug, om na een paar minuten terug te keren met een duidelijke uitspraak. Dat Omar drugs bij zich had en wilde dealen, heeft hij toegegeven. Schuldig dus. Het levert hem een voorwaardelijke celstraf op van een maand, 80 uur taakstraf en de bijzondere voorwaarden waar de officier om vroeg.
Dan het witwassen van het geld en de Audi, dat ligt toch wat anders volgens de politierechter. Omar heeft verklaard dat hij het geld via zijn oom van zijn vader kreeg voor de reparatie van zijn auto. Beide mannen bevestigen dat ook. En justitie heeft het niet verder onderzocht.

Vrijspraak voor witwassen

Ook voor de Audi had hij een verklaring. En ook naar dat verhaal is geen verder onderzoek gedaan. En dus ontbreken er, volgens de rechter, aanwijzingen dat het verhaal van Omar niet klopt. Hij spreekt hem vrij van het witwassen.
En dat betekent dat Omar niet alleen zijn telefoon en de 1.435 euro terugkrijgt. Justitie moet Omar ook zijn in beslag genomen Audi A3 terug bezorgen. 'Hartelijk bedankt!', zegt Omar uit volle borst als de rechter klaar is met zijn uitspraak. Het is de eerste keer dat hij in de hele zaal duidelijk te verstaan is.
In het kader van de privacy zijn de namen gefingeerd.
Dit is een artikel in de reeks 'Bij de politierechter'. Meer verhalen lezen?