Ouders mogen doodgeboren kind registreren (nu.nl)

En terecht! 62 jaar geleden werd mijn broertje geboren... ik was 4 we hebben het van mijn ouders nog een kusje moeten geven, lag in een klein tekenkistje van mijn vader, is door mijn tante meegenomen met de trein naar Almelo die het daar in haar tuin begraven heeft), omdat toen verboden werd, een te vroeg (niet levensvatbaar kind) te begraven op een begraafplaats.. Er werd gezegd: begraaft U het maar buiten de stad in een berm, of andere optie : DE VUILNISBAK...! Dat was Arnhem1953... Gelukkig wordt dat steeds beter en kunnen ouders ook een plek krijgen op een begraafplaats...waar ze heen kunnen gaan! En registreren hoort daar ook bij!

Mooie ontwikkeling, ook die kindjes hebben bestaan.

Eindelijk eens een goed besluit van deze regering....HULDE !!!

Het blijft een moeilijk iets. Als mij word gevraagd of ik kinderen heb zeg ik meestal nee, maar soms ook 3 (niet levende). Het is een gevoel dat na 28 jaar nog niet minder is geworden.

@4 wat ongelovelijk sneu voor jou...het waren hele kleine mensjes die helaas de overstap naar de wereld niet hebben mogen maken..Koester ze aub in je gedachte.. Zij zijn wel overbrekelijk met je verbonden en dat gaat nooooit meer weg!

Sorry, ik ga hier tegen een paar schenen schoppen, niets persoonlijks, maar ik vind het een beetje onzinnig.

Wat heb je er nou aan? Je gaat je bestand toch niet vullen met doodgeboren kinderen, wat is daar de functie nou van?

@6 rouwverwerking.

** gebruiker verwijderd **

@4 Ik antwoord met 5, waarvan 2 overleden voor de geboorte. Het blijft een open wond dat ze beiden wel in moesten worden geschreven bij de burgerlijke stand en niet in het trouwboekje mochten worden vermeld. Ons meisje heeft wel een grafje op een kerkhof, onze jongen weggestopt onder een heg.
Mijn ouders hebben er nooit met buitenstaanders over kunnen praten. Hun zoontje mocht ook niet in het trouwboekje, maar bij de volkstelling moest hij wel vermeld worden anders een boete.

Het blijven wel onze kinderen waar we veel te vroeg afscheid van moesten nemen en die we nooit kunnen vergeten ook al zouden we het willen.

@8
Dus als je een dood kind ter wereld gebracht hebt heb je troost aan de gedachte: Maar ik heb hem wel in de BRP mogen inschrijven?

Stel dat je tijdens je rouwproces door een fout bij de BRP een of andere vraag of post krijgt voor je doodgeboren kind. Is toch ook niet leuk?

@10 onderzoeksvraag: Hoevaak komt het voor dat de BRP een fout maakt en vragen stelt of post verstuurt aan nabestaanden van overledenen?

** gebruiker verwijderd **

@1 Het is niet te geloven wat u beschrijft. Echt heel erg voor U merk ik en wat zal dat erg geweest zijn voor uw ouders. Vroeger was dus lang niet alles beter !

@6 resp. @10
Gezien alle andere reacties alhier kwalificeer ik uw bijdragen als uitermate lomp, bot en geschreven met een groot gebrek aan inlevingsvermogen.
Schrijf dan niets: nu kwetst u alleen maar mensen.

@14
Ik heb gewoon een andere mening en bekijk het van een andere kant. Dat lijkt me toch geen reden om me stil te moeten houden.

Het is natuurlijk niet het idee om mensen te kwetsen. Maar soms staat de mening van de een haaks op die van de ander. Kan ik ook niets aan doen.

@15
Dan komt die mening van u m.b.t. dit specifieke onderwerp verdomd rottig uit uw toetsenbord.
Én daar kunt ú alles aan doen.

Ik hoop oprecht dat het verliezen van een (ongeboren) kind u niet overkomt noch dat u de mededeling zult krijgen dat kinderen krijgen (indien u ze tenminste wilt) niet voor u is weggelegd.

Mocht het u toch overkomen, is het voor u te hopen dat u wat fijnzinnigere reacties zult krijgen i.t.t. "uw mening" die u hier m.b.t. dit thema schaamteloos ventileert.

Goedenavond.

Ha. Ik hoorde net van een collega dat met een geboorteakte het mogelijk is om je kind alsnog door de verzekering vergoed kunt laten begraven of cremeren.

In dst geval, goed idee. Ook nog zelf een uitvaart betalen is wel erg zuur na een kindje verliezen.

@8 resp. @ 12
Kubusje van mij een dikke

@18
Sorry Kubusje stukje tekst weggevallen.
Moet zijn: van mij een dikke, welgemeende plus.
Zo kan het dus ook.

@18 Dagmar

met mijn dank!

@15 David, je hebt een andere mening en dat mag zeer zeker.
Het probleem wat ik met uw bijdragen heb is de onwetendheid die u tentoon spreidt.
Een levenloos geboren kind moet vanaf de 24e zwangerschapsweek wel aangegeven worden bij de burgerlijke stand, ( zo was het in 1984) maar mocht niet ingeschreven worden in een trouwboekje. Daar wordt nu hopelijk een einde aan gemaakt.
Voor u is het "normaal" dat levenloos geboren kinderen niet bestaan en dat daar niemand verdriet van heeft.
Weet u David, hoe het voelt als mensen je zwanger hebben gezien, hebben gevraagd wanneer de baby verwacht wordt, dus belangstellend waren, later aan je vragen "en? wat is het geworden?" Hoe het is als je oudere kind huilend thuiskomt omdat er op school wordt gezegd dat je "lekker geen broertje of zusje hebt gekregen?" Of nog erger, dat zelfs familieleden die je weinig ziet vragen om een trouwboekje omdat "dat kind" daarin moet staan en je dus liegt als het niet zo is? Nee, wij hebben nooit gevraagd om een "certificaat" dat er 2 kinderen in hetzelfde jaar levenloos werden geboren. Wel hebben we gevraagd (zowel in de gemeente waar de aangifte werd gedaan als in onze woongemeente) om vermelding in het trouwboekje. Volgens de wetgever mocht dat dus niet.
Het zou heel goed zijn om dat wettelijk mogelijk te maken.
Uw stelling dat er fouten worden gemaakt bij het BRP, heeft er dus helemaal niets mee te maken. Elke geboorte of overlijden wordt daarin geregistreerd, dus er veranderd niets in het BRP. Het blijft een levenloze geboorte waardoor er geen effectieve correspondentie wordt verstuurd.

@15 ik weet niet hoe oud je bent, en neem aan dat je een man bent... dus noooit leven in je buik gevoeld hebt...Je baby die schriktvan geluiden, vaak slaapt en stil is...weer wakker wordt en begint te trappelen.. Als het heeel druk is, dat je het kunt kalmeren door zachte muziek, over je buik te aaien.. zelf praten... etc... Een moeder staat zoo dicht bij het leven, en als een kind je afgenomen wordt door de dood, ook al is het in je buik, is een vreselijk gebeuren! En daarom verdienen al die kleine meisjes en jongetjes , die de kans niet hebben gekregen om de veilige haven levend te verlaten een naam, registratie en een plekje waar ze herdacht kunnen worden... dus... zo denk ik er over!

@17 dan moet je daar wel voor verzekert zijn en dat zal meestal niet zo zijn.
Ik heb bij @4 verteld wat er met mij gebeurd is. Gewoon om te laten zien wat het met je doet. Dat het iets is wat je je leven meedraagt.
Zelf heb ik niet de behoefte aan registratie, maar ik vind dat iedereen er vrij in moet zijn. Het is mooi dat het nu kan!

Ik heb nooit begrepen waarom Europeanen zo lang blijven rouwen om de doden. En er ook zoveel schuldgevoelens en spijt aan over houden. Het lijkt wel alsof we het hele idee van sterven hebben weggedrukt en ontkend.

Ik zie in andere landen mensen met een kort ritueel afscheid nemen van hun doden om dan weer verder te gaan. Maar wij schijnen de doden niet te kunnen loslaten. Het zal wel een geloofskwestie zijn ergens diep van binnen. Geloof dat we eigenlijk onsterfelijk zijn of zo.

Als het mij als ouder zou betreffen dan zou ik toch niet geheel tevreden zijn. Het is en blijft vrijwillig. Had de baby een uur geleefd dan moet het worden ingeschreven in de gemeentelijke administratie. Die vrijwilligheid zou mij nog niet lekker zitten.

@24 ,
Misschien is het eerder zo dat wij het leven niet kunnen loslaten. Omdat dat het enige is wat bestaat.

@24 zo heeft elke cultuur zijn tradities en rituelen die een ander vreemd kan vinden

Kennelijk zijn er mensen die hier een grote waarde aan hechten.
Fijn voor ze dat ze nu dan hun doodgeboren kinderen kunnen registreren.
Ik zie echt niet wat dat aan de situatie verandert en wat zo´n registratie voor nut heeft.,