Deze pakketbezorgers doen er alles aan om jouw cadeautjes op tijd af te leveren

De berg pakketpost groeit elk jaar, mét de populariteit van de webwinkels. Vorig jaar verwerkte PostNL in november en december 50 miljoen pakketten. Dit jaar zullen het er zeker meer zijn. En dan komen Black Friday en Cyber Monday dit jaar ook nog eens vlak voor Sinterklaas. Om de pieken in de bezorging op te vangen, heeft PostNL extra vrachtwagens ingezet (1100 versus 800 normaal), helpen mensen van het hoofdkantoor mee in sorteercentra en worden elke dag zo’n duizend extra bezorgritten gereden.

In het PostNL-depot in Goes is het 24 uur per dag een komen en gaan van volgestouwde vrachtwagens. Op een piekdag als vandaag zijn driehonderd mensen in touw: vijftig meer dan normaal. In de enorme sorteerhal - een van de 25 depots in Nederland - staan rijen ‘containers’ met pakketten te wachten op verwerking. Het systeem verloopt nagenoeg volautomatisch. Medewerkers leggen de pakjes op een lopende band met de barcode zó dat een elektronisch oog het kan aflezen. Niet alleen de postcode, ook het gewicht en de omvang worden gescand. De transportbanden verdelen de pakketten naar bestemming. Uiteindelijk rollen ze van de band bij één van de eindpunten, waar een busje klaar staat om ze in te laden. 

Vandaag staat de teller voor Zeeland op 38.000 pakjes, meldt depotmanager van Goes, Alexander van Keulen. ,,Dat betekent zesduizend pakketten meer. Normaal hebben we rond de 32.000 pakketten.” Honderdzestig busjes rijden af en aan bij het depot om pakketten op te halen en rond te brengen.

Peter Roelofs heeft net een lading voor Goes opgehaald. Om zijn nek hangt een pasje waarmee hij de auto kan openen en sluiten zonder steeds de sleutel te gebruiken. Wel zo handig, want elke minuut telt. In het busje liggen de dozen en pakjes systematisch opgestapeld. Roelofs heeft tevoren op zijn handterminal gekeken waar hij precies moet zijn en de pakketten op volgorde gelegd. Voor een huis stopt Roelofs, grist geroutineerd drie dozen uit de bus en veegt snel met het pasje langs het elektronisch oog van het autoslot. Al is hij maar een paar minuten van de auto weg, hij kan niet het risico lopen dat er iets van zijn kostbare lading verdwijnt. 

Roelofs tuurt door het raampje, doet een stap terug en monstert het huis. Is daar iemand, achter de gordijnen? Hij geeft het op. Dan maar naar de buren. En ja hoor, die zijn thuis en dat pakje voor de buren willen ze wel even aanpakken. Roelofs gooit nog even een briefje in de bus om te melden dat de zending bij de buren is afgegeven. ,,Dat is vandaag de hele dag al zo: ééntje thuis, ééntje niet thuis, om en om. Kun je soms hebben. Gelukkig vinden de buren het meestal geen punt als je het daar afgeeft. Een enkele keer willen ze het niet aannemen.”

De riem gaat weer om. ,,Gelukkig hoeven we die voor de heel erg korte stukjes niet steeds opnieuw om en af te doen. Daar hebben we ontheffing voor.” Een aantal pakjes is mee terug de bus in gegaan. Roelofs: ,,Meestal gaan ze rechtstreeks door naar een afhaalpunt, maar soms geeft de handterminal aan dat het nog een keer moet worden aangeboden.” Een enkele keer hangt er een briefje op de deur. ,,Staat er zoiets op als ‘leg het maar achter de container’. Nou, dat doen we dus niet. Als het pakje weg is, hebben we een probleem. De instructie is duidelijk: niet onbeheerd achterlaten.”

Scherpe bocht naar rechts. Achter in de bus het geluid van dozen die de grond raken. ,,O jee. Er valt een pakje. Beetje voorzichtiger rijden. Dat heb je, als de schappen leger worden en de dozen niet meer klemvast staan. Maar de breekbare spullen staan altijd op de grond hoor. Flessen wijn en zo.” Nog honderd keer belletje trekken, dan zit het er weer op voor vandaag. 

 Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!