Geert (43) verwijdert nazi-tattoos: ‘Vriendelijke Marokkaan heeft mijn ogen geopend’

Een jaar geleden viel de politie in het kader van een drugsonderzoek binnen bij Geert, in het Belgische Heers. Hij werd opgepakt, bracht enkele maanden in de Leuvense hulpgevangenis door, en zit nu thuis met een enkelband.

,,Ik was fout bezig”, knikt Geert. ,,En dan eindig je in de gevangenis. Maar het heeft me - hoe cliché dat ook mag klinken - veranderd. Je moet weten: tachtig procent van de gedetineerden is van buitenlandse afkomst. En toch heb ik daar nooit boze gezichten gezien.”

,,Er was één andere gedetineerde”, vervolgt Geert. ,,Een gast van Marokkaanse origine. Hij kwam het eten rondbrengen en was erg vriendelijk tegen mij. Toen ik er pas zat, heeft hij me zelfs enkele spullen geleend. Een gebaar dat mijn ogen voor de eerste keer geopend heeft.” Het verbaasde Geert, want de tattoos op zijn lichaam nodigen iemand van Marokkaanse origine niet meteen uit tot een vriendelijke babbel. 

,,Waar mijn fascinatie voor nazi’s vandaan kwam? Ik vond hun uniformen ‘cool’, en had een zekere bewondering voor de technologische ontwikkelingen waar ze een hand in hadden. Ik verzamelde al oorlogsspullen toen ik nog op school zat, met uiteindelijk een verzameling die wel 18.000 euro waard was. Delen daarvan heeft de politie in beslag genomen toen ze hier binnenvielen. Ik weet ook niet of dat deel van mijn fascinatie zo fout was. Je hoeft geen overtuigd nazi te zijn om die bunkercomplexen uit de Tweede Wereldoorlog boeiend te vinden, of geïntrigeerd te zijn door de mysteries uit die tijd die nog altijd niet opgelost zijn.”

Maar het bleef lang niet bij gezonde interesse in de Tweede Wereldoorlog, moet ook Geert toegeven. ,,Die tattoos, hé. (zucht) Tja, jong en onbezonnen, zeker? Ik ben van nature ook nogal impulsief. Maar dat ze weg moeten, dat is geen impulsieve beslissing. Die van Adolf Hitler op mijn onderarm heb ik al uit laten vlakken, en laten camoufleren door andere tattoos. De rest volgt, maar goedkoop is dat niet. En ik moet eerst financieel wat op kracht komen.”

De moed om ook op andere vlakken weer op kracht te komen, heeft Geert intussen gevonden. ,,Dankzij mijn vriendin”, knikt hij. ,,En dankzij Rachid, mijn voormalige ploegbaas in de fruitsector - als mijn enkelband op 8 januari af mag, ga ik weer werk zoeken. Rachid is me onlangs thuis komen bezoeken. Daar zat ik dan, met mijn enkelband en tatoeages. En dan komt uitgerekend mijn Marokkaanse oud-ploegbaas me bezoeken. Zoiets zet een mens aan het denken, hé. Ik weet dat ik over de schreef ben gegaan, maar ik wil nu een nieuw leven opbouwen. En daar mag in 2020 graag een kindje bij komen.”

Geert een bezoek brengen, was voor Rachid Bouyachfar opvallend genoeg vanzelfsprekend. ,,Geert is een fijn mens”, klinkt het onomwonden. ,,Ik weet natuurlijk dat hij vol nazi-tattoos zit. Maar ik kijk niet naar de verpakking, ik kijk naar de mens. Verkeerde vrienden en een moeilijk verleden leiden vaak tot domme beslissingen. Maar Geert is een nieuwe weg ingeslagen, en daar ben ik blij om.”