"Als ik tien dagen weg moet, probeer ik het zo te plannen dat ik maar één weekend hoef te missen", vertelt Theroux, die sinds 1998 excentriekelingen en extreem controversiële groepen mensen en individuen belicht in zijn series.
"Het is de grootste nachtmerrie van Nancy, mijn vrouw, dat ik langer weg zou blijven. Het is namelijk heel zwaar om er in het weekend alleen voor te staan met drie jonge kinderen die het huis overhoop halen, ruziemaken en voortdurend vragen: wat gaan we nou doe-hoen?", aldus de 49-jarige Brit.
Theroux probeert wel betrokken te zijn bij de opvoeding van zijn kinderen: "Toen mijn elfjarige laatst 'Jesus Christ!' riep, zei ik: 'Ik heb liever niet dat je zoiets doet.' 'Waarom niet?' 'Omdat het niet prettig klinkt.' Meer kon ik er ook niet van maken. Ik wil ook niet dat ze de hele dag fuck of shit roepen."
'Mensen dachten dat ik ze in de maling nam'
De Britse documentairemaker werd beroemd door zijn kenmerkende stijl van interviewen, waarbij het lijkt alsof hij zich totaal niet op zijn gemak voelt tijdens het vraaggesprek. Volgens Theroux neemt hij tijdens de opnames maar gedeeltelijk een pose aan.
"Die houding, de social anxiety, van de verlegen jongen die de boel liever van een afstandje bekijkt, zie je natuurlijk ook terug in mijn televisiewerk. Vooral in die eerste programma's, de Weird Weekends, ben ik de charmante, incompetente slungel."
"Ik kan me voorstellen dat mensen in die tijd weleens hebben gedacht dat ik hen in de maling nam. Ik zou ook achterdochtig zijn geweest als Louis Theroux met een draaiende camera voor mijn neus stond om over ufo's te praten."