Waar het verschil tussen jij en u vandaan komt (nu.nl)

Nee hoor, echt niet. Het is nog steeds een normale fatsoensnorm om onbekenden met U aan te spreken. Pas na een verzoek om te tutoyeren stop je daarmee. Hoog op in een ontspannen sfeer spreek je mn. je leeftijdgenoten met je/ jij aan. Ook op je werk ga je niet zomaar iedereen tutoyeren, denk niet dat het gewaardeerd zal worden. Altijd eerst een verzoek tot.

Dat ligt eraan . Ik zeg u tegen vreemden ook als ze jonger zijn dan ik zelf , maar niet tegen jeugdigen . Uit me zelf zeg ik niet je of jij zowel niet tegen vreemden als ook niet tegen bekenden .
Als me iemand echt niet aanstaat en ik wat afstand wil creëren dan blijf ik u tegen die persoon zeggen ook na een verzoek tot tutoyeren .

@1 ,

"Het is nog steeds een normale fatsoensnorm om onbekenden met U aan te spreken"

Onzin.
Je loopt achter.

@1 , zo werkt het al een jaar of 30 niet meer en al helemaal niet op het werk.

@3
Dat vind jij!

@4
Op het werk heb je het over collega's. Maar de meeste mensen zullen ook de directeur nog wel met U aanspreken. En zo werkt het misschien voor jou niet, maar voor héél veel anderen wel en niet alleen ouderen. Ga je naar het Ziekenhuis dan spreek je de dokter uit normaal fatsoen echt nog wel met U aan. En dat is heel normaal. En dat geldt voor de meeste 'vreemden' dat of je vraagt of je mag tutoyeren. En meestal vragen ze het aan jou en in dat geval is het beiderzijds jij/je.
Afin, het is gewoon fatsoen en het staat iedereen vrij om je daar wel of niet aan te houden.
Zoals @2 zegt, als ik iemand niet mag dan spreek ik die idd niet met U aan, anders wel.

U, jij, je.

Als een fossiel uit oude tijden gebruik ook ik nog immer de aanduiding U voor een ieder welke ik aanspreek (buiten kinderen).
Simpel een beleefdheidsvorm. (Gebruik dit overigens ook op dit forum.)
De dame of heer achter de kassa in de supermarkt blijft voor mij een "U", hoewel deze graag "je" of "jij" gebruikt.

Als @3 jodelatedieho meent dat (in mijn ogen) normale omgangsvormen betekenen dat ik "achter loop", het zij zo. Maar goed ik hou een deur ook nog steevast open voor een dame / vrouw en laat haar voorgaan. (Dit zal dan in de "huidige tijd" wel sexistisch gedrag zijn.)
Zoals gezegd ik ben "een fossiel".

In mijn ogen vervalt een land taalmatig in een respectloos gebied als alles "jij" "je" en "jou(w)" wordt.

@7 correctie op mijzelf,

in huiselijke en familiekring, vrienden alsmede bij mensen welke aangegeven hebben getutoyeerd te willen worden wordt natuurlijk ook bij mij het "jij" "je" en "jou(w)" gebruikt.

Grappig is om in het Duitstalig gebied te zien hoe complete zinnen anders worden onder het gebruik van "Du" en "Sie".

@7
En hoe zie jij dat dan met alle Engels sprekende landen waar ze iedereen met jij aanspreken inclusief de Engelse koningin? Maar goed, die hebben nooit anders gekend.

@9 rebo,

ja, da`s waar, U hebt een punt, maar wij wonen nu eenmaal niet in een Angelsaksisch (taal) model.
Het U "woord" is voor mij (voor anderen kan ik niet spreken) het tonen van een (taalkundig) respect. (En een ieder mens wordt door mij gerespecteerd.)

"Je", "jij" en "jou(w)" mag en kan ik gebruiken als iemand aangeeft op deze basis wenst te communiceren, nog steeds met onderling respect voor elkaar maar op voet van (mogelijk familiaire) vriendschap.

Echter zoals aangegeven: ik ben een soort van "fossiel" uit prehistorische tijden.

@10
Ja maar het woord u kan behalve het tonen van respect, juist ook op afstandelijkheid duiden. Dat hangt van de situatie af. En het is in theorie zelfs ook nog mogelijk dan ik met het hier neerzetten van het "u" woord in feite helemaal niet het "u" woord bedoelde. Maar dat op dat moment door een defect de L toets, of de K en de T toets het hier effe niet deden als u begrijpt wat ik bedoel.

Zelf zeg ik in de meeste gevallen altijd jij. En ook op mijn werk. Maar dat komt ook omdat ik altijd bij bedrijven heb gewerkt waar iedereen ook de baas zelf met jij en met zijn voornaam aanspreek. Dat ligt natuurlijk anders bij een heel groot bedrijf waar ze een directeur hebben. Daar is het dan waarschijnlijk meer een soort van meneer die op het kantoor zit en niet zelf op de werkvloer ook bezig is.

@11 rebo,

gelukkig functioneren de toetsen rondom mijn "u" toets nog redelijk goed.

Inderdaad hebt U gelijk door te stellen dat het "U" woordgebruik ook op afstandelijkheid kan duiden. Ik benoem het liever als een vorm van intermenselijk respect.
Echter tegelijk behoudt ik graag enige reservering tot "anderen" (of "vreemden") en ik denk dat een iedere dit in feite doet. (Niet iedereen hoeft gelijk de sleutel van mijn huis te krijgen.)

Het gebruik van "U" duidt m.i. niet op "meneer de directeur", zoals eerder aangegeven spreek ik ook de door mij hooggewaardeerde kassa dame of heer met U aan.
Als echter op "de werkvloer", waarover U spreekt, "je", "jij" en "jou(w)" een normale omgangsvorm is dan zou het opvallend en mogelijk niet wenselijk zijn deze allen ineens met "U" aan te spreken.
U integreert per saldo binnen het aldaar geldende bedrijfsklimaat, niets op aan te merken.

@6 , ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een directeur had, die met u wilde worden aangesproken. De laatste chef wel, dat is 35 jaar geleden. En vragen om te tutoyeren, heb ik ook nog nooit gedaan, dat gaat over het algemeen vanzelf. Maar goed, ik heb er ook een hekel aan om met u te worden aangesproken. Het is mij te afstandelijk.