Verdachte moord op Hümeyra: 'Het léék een executie, dat was het niet'

Het kleine pistool van Bekir E. (32) zakte vanaf zijn broekband door zijn rechterpijp naar beneden. Met zoekende handen in zijn spijkerbroek rende hij door, achter zijn ex-vriendin Hümeyra (16) aan. Hij schoot, zij werd geraakt, viel, en draaide zich liggend om. Hij kwam bij haar staan en richtte nog eens van dichtbij op haar hoofd.

Zes keer werd Hümeyra in totaal geraakt, in het Rotterdamse Designcollege op 18 december vorig jaar.

Het was middag, scholieren hebben gezien wat er gebeurde en het is allemaal opgenomen door bewakingscamera’s. Rechter Jurjen Bade nam de laatste seconden van Hümeyra’s leven donderdag stap voor stap door met hoofdverdachte E.

Het was de eerste keer dat E., een brede man met bolle wangen en tatoeages op zijn handen, uitvoerig aan het woord kwam. Medeverdachte Mohammed al-M. (26), die ook in de zwarte Golf zat, is voorlopig vrijgelaten en was niet bij de zitting. De strafeis volgt vrijdag.

Lees ook Het laatste jaar van Hümeyra

Hümeyra leerde Bekir E. in de zomer van 2017 online kennen. Hij loog over zijn leeftijd en ze hadden een korte relatie. Toen ze het uitmaakte, begon hij haar te stalken, te bedreigen en te mishandelen. Zij deed vergeefs meerdere aangiften.

Maar volgens E. is hijzelf ook slachtoffer. Een andere ex en haar man zouden Hümeyra tegen hem hebben opgezet, om hem voor lange tijd in de cel te krijgen. Ze zouden hem gepest en geprovoceerd hebben, door langs te rijden met een opgestoken middelvinger.

Coke, hasj en wiet

Het verhaal van E. is dat hij nooit van plan is geweest om Hümeyra te vermoorden. Hij wilde zijn vriend afzetten bij een andere vriend, zag Hümeyra heel toevallig bij haar school. Hij wilde haar wat vragen over die andere ex en van het een kwam het ander. Toen hij bloed zag, werd hij bang en reed hij weg.

Het leek een ingestudeerde poging om de daad niet als moord maar als doodslag voor te stellen. Bekir E. kon zijn daad nog herinneren, maar had geen controle over zichzelf, zei hij. Niet omdat hij boos was, maar onder invloed van coke, hasj en wiet. En hadden ze nou wel of geen ontvoeringsplannen? Dat waren „loze dronkemansverhalen.”

De vraag is hoe voorbereid en doordacht E. op Hümeyra heeft geschoten. Als een pistool in je broek tot je enkels wegzakt, heb je het niet een-twee-drie te pakken, zei de rechter. „Het kwam gewoon in mijn handen”. Waaróm droeg hij een wapen? „Vanwege ruzie met een motorclub.” Tegen zijn broer sprak E. van een „executie”, blijkt uit een afgeluisterd gesprek. „Het léék een executie, dat was het niet.”

Hoe Hümeyra kon denken dat E. tien jaar jonger was dan zijn echte leeftijd, werd tijdens de zitting duidelijk. Hij is laagbegaafd, heeft minderwaardigheidsgevoelens en een opgeblazen ego, blijkt uit onderzoek van het Pieter Baan Centrum. Hij heeft weinig zelfinzicht en empathie, is impulsief, snel gekrenkt en heeft wraakgevoelens. E. staakte zijn medewerking aan het onderzoek, toen zijn hond niet werd overgebracht. „Kinderachtig”, zei hij.

Tijdens de onderzoeken heeft E. gehuild – vooral om zijn eigen pijn, zei de rechter. Hij zegt dat hij trauma’s heeft, maar onderzoekers zien dit anders. Zijn advocaat Natacha Harlequin probeerde die menselijke kant van E. naar boven te halen. Ze vroeg hem naar die huilbuien. Maar E. leek de opzet niet te snappen of was te trots: hij kon zich dit niet herinneren, zei hij.

Toch was er emotie toen Hümeyra’s zus Tugba verklaringen oplas van hun ouders, en van zichzelf. Haar moeder hoopt dat Bekir E. evenveel straf krijgt als zij tranen heeft gelaten, zei Tugba in het Turks. Diep voorovergebogen snikte Bekir E. in zijn microfoon.