’Langdurig werklozen moeten nú worden geholpen’ (telegraaf.nl)

ehm.... leuk dat jullie zo vol goede moed zitten. Er zijn echter weinig langdurig werklozen die weer echt aan de slag willen. Kortom; je kunt er wel veel geld tegen aan gooien maar veel helpen zal het niet.

Overheid heeft deze situatie zelf gecreeerd. Ze laten bossen vlichtrlingen toe en hier zijn de huizen onder hun leiding te duur geworden zodat er subsidie nodig is om een dak boven je hoofd te hebben. Tel daar de werkgevers uitbuiterij bij op. Mensen gaan rekenen. De overheid perst mensen uit, dan krijg je overlevingsgedrag terug.

Ik zat al te wachten tot het woord "vluchtelingen"viel en jawel bij de 2e reactie is het raak

Kan men wel minnen geven aan @1 , maar zeg nou zelf.....

Hoeveel van dit soort projecten zijn er in het verleden wel niet geweest?!?
En, hoeveel heeft dat geholpen, op de lange duur....?

Juist.... helemaal niets, het is niets meer dan geld rond pompen.

Accepteer gewoon dat er een groep is die niets kan/wil.

Ik zat te wachten op de eerste wegkijker, en jawel hoor bij 3de reactie was het raak.

Het bronartikel gelezen hebbende staan er een aantal zinvolle zaken in.

Met name in de aanvang: "Een zogenaamde ’parallelle arbeidsmarkt’ moet ervoor zorgen dat mensen met een uitkering een betaalde baan krijgen. „Het gaat dan onder meer om werkzaamheden die bijvoorbeeld wijkgerelateerd zijn, zoals activiteiten met eenzame ouderen, het organiseren van buurtactiviteiten of als huiskamerassistent in verzorgingstehuizen. Hier liggen dus duidelijk kansen om het arbeids- en zorgdomein aan elkaar te knopen."

Dus niet werken voor je uitkering echter werken voor een salaris.
Of je hiermede "beroeps bankzitters" (notoire uitkeringstrekkers) aan de slag kunt krijgen weet ik niet en kan ik niet beoordelen.

Wat immigranten en "vluchtelingen" (zie @2 ) hiermee te maken hebben kan ik eveneeens niet beoordelen ben er echter van overtuigd dat in de loop der tijd ook voor deze groep een nuttige invulling gevonden kan en dient te worden. Maar da`s m.i. een andere discussie.

Zeker met alle "nieuwe tijds" problemen welke Nederland kent (van stikstof via onderwijs tot zorg) is een bepaalde vorm van sociaal-economisch "omdenken" gevraagd.

@5

Het is veelzeggend dat jij uitsluitend vluchtelingen noemt terwijl er hele hordes witte amper of niet opgeleide autochtonen net zo goed werkeloos zijn.
Maar ik had niet anders verwacht. Het is het mantra van vele NK-ers om bij elk onderwerp over migranten te beginnen of ze ergens de schuld van te geven

@5 Kees Klapzand,

het bronartikel gaat niet over "vluchtelingen" en dit merkte @3 (krek) terecht op.

Nergens wordt gesproken over "vluchtelingen". Maar goed wat vindt U van de inhoud van het artikel?
Zou dit een haalbaar en/of wensbaar concept kunnen zijn?

@7
En gaan die hele hordes witte amper of niet opgeleide autochtonen die werkeloos zijn dan ook massaal op rooftocht in onder meer Amsterdam?

https://www.nieuwskoerier.nl/news/555151-groot-deel-opgepakte-zakkenrollers-in-binnenstad-is-asielzoeker

@8 Oh het artikel ! nou mijn conclusie is niets zeggend , ze dronken een glas deden een plas en alles blijft zoal het was .

@7 krek,

jammer dat U specifiek spreekt over "witte". (....hele hordes witte amper.... .)
Misschien wordt een discussie zinvoller als U over (in Nederland gebruikelijk) "blanke" zou spreken.
Een "zwarte" is niet zwart en een "witte" is niet wit.

Verder lijkt mij in deze een discussie over huidskleur of pigmentatie niet gepast.

Er bestaan m.i. slechts mensen, van welke huidskleur dan ook en deze mensen kunnen een probleem op de arbeidsmarkt ondervinden waarbij het artikel met een mogelijke oplossing komt.

@4 ; Het probleem met al die projecten die er zijn geweest is dat die de organisaties die die projecten voerden hielpen maar de langdurig werklozen niet.

Men gaat er altijd vanuit dat het probleem (de schuld) bij de werkloze zit en dat er dus aan de werkloze gesleuteld moet worden om die weer aan het werk te krijgen.
De grootste groep langdurig werkloze autochtonen is echter de 'oudere'. De 45 plusser. Vaak met heel erg veel werkervaring. Werkgevers zijn gewoon minder bereid ouderen aan te nemen; daar helpt geen cursus standaard (en dus meteen herkenbaar) solliciteren, elevator pitch spreken, hardlopen of 'eet je bordje leeg' aan. Ook dwangarbeid gaat hen geen betaalde baan opleveren.

Vreemd genoeg zien we voor statushouders speciale inhouse trainingen (on the job) en opleidingen in sectoren met een personeelstekort zoals de ICT. Met baangarantie. Maar een oudere autochtoon die een opleiding wil doen voor bv het onderwijs, krijgt nog steeds te horen dat dat niet mag omdat ze dan 'niet beschikbaar zijn voor arbeid'.

Ach ja.. er is geïnvesteerd in beeldvorming. John de Wolf als ambassadeur. Helaas hoorde je van dit initiatief na de aanstelling helemaal niets meer.

Na honderden, soms meer dan duizend, sollicitaties, zorgvuldig uitgevoerd, raakt de motivatie inderdaad ook een beetje op. Kan je dat zo'n oudere verwijten? Die zien ook dat ze pas weer welkom zijn ná hun pensioen want dan zijn ze zo lekker goedkoop.

Zat sectoren met personeelstekort waar de oudere langdurige werkloze prima aan de slag zou kunnen, als de wil er zou zijn bij werkgevers en overheid. Denk bv aan logistiek (fulltime chauffeurs/planning), detailhandel (kassières), onderwijs, ICT... Alleen fysiek zware beroepen gaan het hem niet worden voor ouderen zoals de zorg.

Ik heb gewoon een zware kutbaan met een extreem hoog verloop; 90% houdt het geen 3 maanden vol, na een jaar blijft nog geen 0,01% over. En wie blijven er dan wel hangen? Juistem; gehandicapten en ouderen omdat zij gewoon niets anders kunnen vinden. Tot zij totaal opgebrand aan de kant worden gezet omdat er geen vaste contracten worden gegeven.

Houd dus alsjeblieft op met je gezeik dat werklozen niet willen werken.

@9

Dat heeft helemaal niets met dit onderwerp te maken. Nee ,autochtonen hebben zich inmiddels op cybercriminaliteit gericht. Maar goed dat zie je niet op straat en wat je niet op straat ziet dat bestaat voor jou niet Jij ziet alleen maar donkere mensen over straat lopen, zo geobsedeerd ben je door migranten.

Anyway, veel sterkte met je migranten obsessie, ik ga wat nuttigs doen in plaats van me zo af en toe te vermaken op dit pauperforum aan de reacties van de NK-kansenpareltjes

@11

Ik doe dat expres om de migrant geobsedeerde NK-ertjes op te fucken.
Wit of zwart geel groen paars kleur van een mens doet helemaal niet terzake

@12 : Helemaal eens met je uitgebreide reactie, alleen de laatste zin is wat jammer.

Je beschrijft een groep werklozen die ik zo 1,2,3 niet mee heb genomen in m'n reactie @1 , mensen die wel willen maar niet kunnen en je hebt gelijk, die moeten geholpen worden.

Dat neemt echte rniet weg dat er een grote groep is die niet wil.
Ik heb zelf tijdens m'n studententijd in een wijk gewoond waar zeer veel armoe en werkloosheid was.

Daar heb ik ruim kennis gemaakt met mensen die gewoon eenvoudigweg niets willen behalve om 10 uur 's ochtends beginnen met Schultenbrau en voor het huis zitten praten met de buren en mensen kijken.

@8 ; Artikel zit weer eens achter een betaalmuur maar wat ik begrijp is dat ze een soort uitzendbureau willen voor ouderen. Dat bestaat al. Helaas zijn de vacatures daar zuinig en bestaan vooral uitkleine parttime baantjes met een grote beschikbaarheid. Leerlingenvervoer bijvoorbeeld of postbezorger. Helaas zijn ouderen daarmee niet echt geholpen. Nee, het helpt je niet op weg naar een betere en fulltime baan (de discriminatie blijft en werkgevers kijken alleen naar de laatste baan) en je blijft in de uitkering zitten door onvoldoende inkomen.

Op de enkele serieuze vacatures die ze daar aanbieden komen zo honderden sollicitanten af.. net zoiets als een lot kopen voor de staatsloterij in de hoop op de hoofdprijs.

Zouden ze dit voorelkaar krijgen op fatsoenlijke wijze (dat ouderen een zelfstandig inkomen kunnen genereren) dan zijn ze dus veroordeeld tot baanonzekerheid; iedere dag, iedere seconde, zonder opgave van redenen, ontslagen kunnen worden... Ook niet echt wenselijk.

maak werken lonend met goede waardering en fijne werk omstandigheden.
motiveer

@13
Dat weet ik zelf ook dat wat ik plaatste niks met het onderwerp te maken had. Maar ik dacht bij mezelf, als jij dan zo vreselijk denigrerend over hele hordes witte amper of niet opgeleide autochtonen weet te schrijven, dan zal ik hier eens precies hetzelfde gaan doen met al die criminelen kansloze gelukszoekers uit al die AZC,s. Maar daar mag dan natuurlijk niks over worden gezegd van jou ook al is het dan de waarheid.

@14 krek,

begrepen, dank U.

Nogmaals migranten en/of vluchtelingen hebben met dit draadje niets van doen.
Verder is mijn insteek dat wij op alle fronten slechts over "mensen" kunnen spreken.
Eén van de mooie zaken, als we mensen beschouwen, is dat allen rood bloed hebben.

Echter, wat vindt U van het voorstel: "parallelle arbeidsmarkt" ?
Ik zie er wel "iets" in.

@15 ; Ik roep al langer dat het hoog tijd is om een selectie te maken; investeer in de mensen die willen maar tegen een betonnen muur van afwijzingen aan lopen (en nee, niet met sollicitatietrainingen maar met kansen) en laat niet-willers voorlopig links liggen.

Dat klinkt raar. We willen toch geen leger werkweigeraars moeten onderhouden? Dat begrijp ik.

Maar denk even door. Nu hebben we een situatie waarbij langdurig werklozen als gehele groep nauwelijks aan de bak komt doordat werkgevers de hele groep over één kam scheert: "Ze solliciteren alleen maar omdat ze dat moeten maar ze willen niet werken." Waardoor dus ook de werkwillenden niet aan de bak komen.

Wanneer we er voorlopig voor kiezen alleen te investeren in werklozen die bij wijze van spreken een arm over zouden hebben voor een baan die hen uit de uitkering helpt (dus niet die baantjes als postbezorger) dan weten werkgevers dat wie bij hen aanklopt ook echt oprecht gemotiveerd is. Investeer daarbij ook vooral aan bestrijding van de werkloosheid onder 'ouderen' (ben je met 45 nu echt oud?) en je krijgt meer mensen uit de uitkeringen dan wanneer je stug doorgaat op de bekende weg door de hele groep aan het solliciteren te dwingen. Win-win dus.

Pas als je nauwelijks meer werkwillende werklozen hebt, dan kan je terugkeren naar repressie om werkweigeraars aan het werk te krijgen.

@20 : Ik vind repressie sowieso onzinnig, het is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn dat er een klein percentage van mensen is die niets wil of (ook belangrijk) kan...

Zoals ik in @4 al aanhaalde; aanvaard dat die groep er nu eenmaal is en altijd zal zijn,
Daar geld tegenaan gooien is geld weggooien.

@17 ; Werken is altijd lonend. In de bijstand eet ik letterlijk mijn vermogen op omdat ik iedere maand alleen al voor mijn vaste lasten tekort kom (hypotheek dus geen huursubsidie). Met mijn huidige minimumloonbaan heb ik nu iedere maand na mijn vaste lasten €300,- over na mijn vaste lasten. Niet veel maar even geen directe angst het dak boven mijn hoofd te verliezen.

De verhaaltjes dat je met een fulltime baan minder overhoudt dan met een bijstandsuitkering zijn echt nonsens.

Zoals ik eerder schreef; bij de grootste groep langdurig werkloze autochtonen (de 45 plussers) is er niets mis met de motivatie of het moet zijn dat zij na honderden, soms meer dan duizend, afwijzingen, het nut van solliciteren niet meer inzien. Niet raar toch? Ze willen dolgraag werken, maar hebben geleerd dat solliciteren hen niet aan een baan gaat helpen.

Dat er vooral bij de banen aan de onderkant van de samenleving (waar zij dan vaak terecht komen als zij al een baan vinden) heel wat schort aan de arbeidsomstandigheden, klopt... Daar is ook nog een hoop aan te verbeteren. Ik zie dat met de huidige neo-liberale wind echter niet gebeuren. Deze bedrijven verkopen arbeid en arbeid wordt verricht door werknemers en die kosten geld. Dus wordt er bezuinigd op die werknemers om te concurreren met concurrenten. Dan krijg je dus van die situaties van een onmogelijke werkdruk, werken in eigen tijd (dus onbetaald) om je werk te mogen behouden, looninhoudingen voor wissewasjes (zoals 1 minuut te laat beginnen = 1 kwartier niet uitbetaald terwijl je wel al een uur per dag gratis werkt om je werk te mogen behouden), extreme controle/micromanagement, onmogelijke targets en eisen, ontduiken van arbeidswetten en omstandigheden enz. En dan te bedenken dat dit soort slavenarbeid ook vrijwel altijd maximaal het minimumloon oplevert...

Maar staken doet deze groep niet. Zij zijn namelijk meteen hun baan kwijt als zij dat doen. Sterker nog; dat zijn zij al als zij daar iets over zeggen. "Een positieve instelling" is namelijk altijd de basis eis.

Werken? Wij zijn toch niet gek!

Henk en Ingrid.

@19 ; Migranten (denk vooral Oostblokkers) en statushouders (en tegenwoordig zelfs gepensioneerden) hebben weldegelijk een invloed op de werkloosheid van autochtonen. Dat ontkennen is nogal onzinnig.

Loonverlaging is natuurlijk het eerste. Oostblokkers kosten de werkgevers minder dan een Nederlander. Voor statushouders krijgen zij subsidies.

Dit maakt de kansen voor Nederlanders kleiner. Jongeren zoeken daarom vooral banen boven die onderste laag en krijgen daar meer kansen dan 'ouderen'.

Het blijft een raar fenomeen dat aan de Nederlands paspoorthouder vele malen hogere eisen worden gesteld dan aan de Oostblokker die zonder papieren, zonder trainingen, zonder vergunningen en zonder enige aantoonbare ervaring, zo aan de slag kunnen...

Hetzelfde eigenlijk tussen jongeren en ouderen. Ik kan als 40 plusser met diploma's en werkervaring geen fatsoenlijke baan vinden, mijn oudste dochter heeft al een prachtbaan met contract terwijl ze nog aan de studie bezig is.. en er wordt aan alle kanten aan haar getrokken of ze niet elders wil werken. Mijn jongste zit in haar 2e studiejaar en krijgt maandelijks een aantal aanbiedingen...

Wat is er aan de hand met Nederland? Want dit fenomeen speelt in de rest van Europa niet of nauwelijks.

@23 ; En dan willen Henk en Ingrid graag werken en dan zeggen werkgevers die dezelfde instelling hebben als jij: "Henk en Ingrid hier aan het werk? We zijn toch niet gek!"

En zo is het cirkeltje weer rond.

Iedereen vindt dat langdurig werkloze 'ouderen' aan het werk moeten... Maar niemand wil ze aannemen..

Doet me denken aan dat Zweedse filmpje over het in huis nemen van een vluchteling...

Mariska3

Veel mensen weten echt niet waarover ze praten.
Heb zelf 4 jaar in de bijstand vastgezeten.
Werkte die 4 jaar tegen uitkering voor de gemeente ( met plezier ).
Werk nu bijna 2 jaar weer en ben intussen leidinggevende geworden.
En dat als 60 plusser.
Men kan zich gewoonweg niet in die oudere verplaatsen.
Wel willen maar niet mogen werken, dat gun je niemand.
Niemand, maar dan ook niemand, kan zich voorstellen wat dit met een persoon doet.

@27 .
Als je drie maanden thuis zit word je al niet meer aangenomen bij een bedrijf omdat die denkt dat je een nietsnut bent maar met ouderen heb je de kennis van zaken door vele jaren gewerkt te hebben en die hebben ook nog eens een werk mentaliteit wat de jeugd niet heeft.

@22 Mariska3,

hoe is "de wereld" verandert........ inderdaad ben ik het met U eens dat werken altijd loont.

Graag geef ik een stukje weer van mijn "familie geschiedenis".
Mijn ouders (en grootouders - overerving dus) hadden een middelgroot productie bedrijf.
Hun werkkapitaal waren de medewerkers (personeel) en zij beseften zich dit donders goed.
Buiten het feit dat zij boven "de regels" ofwel meer uurgeld betaalden dan gebruikelijk was, werd vrijwel iedere redelijke wens vervuld.
Met als gevolg tevreden medewerkers.
Het was feitelijk één grote familie, mijn ouders kenden de namen van de kinderen van de medewerkers, altijd een cadeautje voor kinderverjaardagen. Extra doorbetaald verlof als er een kleintje geboren werd.
Dit was de kracht van het bedrijf. Pa maakte na werktijd schoon, ma zorgde voor goede koffie/thee en belegde broodjes in de bedrijfskantine, boden beiden ook een schouder om op "uit te huilen".
Nooit hadden deze gehoord over "extreme controle/micromanagement, onmogelijke targets en eisen, ontduiken van arbeidswetten en omstandigheden enz.".
"De bank" was er uitsluitend om betaalopdrachten uit te voeren of betalingen te ontvangen, verder had deze geen enkele inspraak.
Vakanties waren er (terecht) voor de werknemers Pa en Ma bleven op hun post "voor het geval dat".
Waren het "knieperts"? Neen, alles behalve echter een zéér groot plichtbewustzijn.

Aangezien ik (als enige "opvolger") mijn prioriteiten buiten het bedrijf stelde werd deze lang na de pensioengerechtigde leeftijd van mijn pa verkocht aan een geïnteresseerde partij welke alras aan winstoptimalisatie deed ergo "extreme controle/micromanagement, onmogelijke targets en eisen, ontduiken van arbeidswetten en omstandigheden enz.".

Met als resultaat dat dit (in mijn ogen) prachtige bedrijf binnen vijf jaren niet meer rendabel was.
(Over en uit, machinepark ontmanteld en verkocht naar een "verweggistan", medewerkers via een sterfhuisconstructie op de straat geworpen.)
Waarom? Slechts vanwege het feit dat het grootste bedrijfskapitaal, zijnde de medewerkers, feitelijk op de zijlijn geplaatst werden.

Ergens wordt het m.i. weer tijd om arbeidt te doen lonen en in plaats van winstoptimalisatie te kijken naar menselijke waarden binnen een organisatie/bedrijf.
Hier is feitelijk oneindig veel winst (al dan niet in geld uitgedrukt) te behalen.
De werkelijke kracht van een en iedere onderneming is gelegen in het sociaal economisch belijdt van deze.
(Juist dat wat de stopwatch drukkers vergeten.)

Maar goed ik ben een soort van fossiel welke pleit voor menselijke waarde.

Geholpen aan wat? Schultenbrau-itis, couchhanging-syndrome, ... ?

@29 .
Ik heb dit ook meegemaakt als werknemer bij een ( was een zeer goed bedrijf ) die goed voor de werknemers was en de werknemer goed voor de werkgever maar dat is in de jaren helemaal afgebroken tot het nulpunt zodat de werknemer nu zegt, daar word ik niet voor betaald waar vroeger daar geen punt van gemaakt werd.
Het lijkt ook wel dat de menselijke factor niet meer belangrijk is.

@29 ; Hier zit inderdaad het grootste probleem van deze tijd; winstmaximalisatie.

Tijdens de crisis waren het ook de familiebedrijven die het het beste deden:
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/02/13/familiebedrijven-komen-als-redders-uit-de-crisis-1587815-a1241320

Wat is het verschil? Een beursgenoteerd bedrijf gaat voor winstmaximalisatie; meer, meer en meer winst voor meer winstuitkeringen aan de aandeelhouders.
Een familiebedrijf heeft als hoogste doel het behoud van het bedrijf; dat interesseert een aandeelhouder geen zak.

@32 .
Het bedrijf waar ik het over had is van de rijkste familie van Nederland die zich terug getrokken heeft uit de dagelijks bestuur om zo andere de werknemers te kunnen laten af vloeien.
en zij zijn zelf de enige aandeelhouders van hun bedrijf die nu met de nieuwe wind meer willen binnenhalen.

@31 nog een keer,

wat U aangeeft: ".... goed voor de werknemers was en de werknemer goed voor de werkgever... " is de feitelijk symbiose van een waardevol (menselijk) bedrijf !
Een bedrijf is m.i. een organische structuur waarbij de werknemer dezelfde belangen dient te hebben als de werkgever en dit vice versa, hieruit ontstaat gezonde groei of op zijn minst consolidatie.

Ontneem de "werknemer" oftewel het familielid (immers een gezond bedrijf is één familie) de lust tot gezamenlijk ondernemen/produceren en de "ziel" is uit het bedrijf.

Overigens deed mijn Pa ook aan zogenaamde "winstdeling" hetwelk veelal (niet altijd) meer opleverde dan een zogenaamde "dertiende maand".
Grappig genoeg was zijn (Pa) stemgedrag toentertijd immer PvdA.

@34 .
Wij kregen toen ook een 2% regeling en dat werd op het eind afgeschaft en kregen daarvoor een waardebon van 12.50 te besteden bij ons bedrijf zelf wat de inkoop 5,00 was.
Ik heb een college gehad die met die waardebon zijn kont mee heeft afgeveegd en in de envelop terug gestuurd met de mededeling dat dat zijn waardering was voor de directie voor zijn inzet van het hele jaar.
en het jaar daarop kregen wij wel een waardebon voor een andere besteding dan bij het bedrijf zelf. (-:

@31 ; Klopt. In mijn laatste fatsoenlijke baan werkte ik zeer regelmatig vrijwillig onbetaald over, ging op zondag nog even langs het bedrijf om een paar uurtjes in rust te kunnen doorbuffelen. Was 24/7 bereikbaar voor troubleshooting en goede klanten, ongevraagd. Ik betaalde weleens werkzaken uit eigen zak... gewoon omdat het kon.

Maar nu? Flikker even snel op. Constant komen er verzoeken om in vrije tijd zaken te regelen voor het werk. Want tijdens het werk hebben we niet eens de tijd om adem te halen en naar de wc of even een glaasje water halen; mag niet. Of je even in je lunchpauze de pc wilt herstarten (kost zo'n 20 minuten), of je even in je vrije tijd (lunchpauze of voor of na werktijd) een nieuwe pas kunt gaan halen, of je nieuw personeel wilt rekruteren in je vrije tijd, of je in je vrije tijd uitgebreide meldingen wilt gaat doen van kapot materiaal (schriftelijk en voorzien van tig nummers), of je in je vrije tijd de kapotte spullen wilt gaan omruilen met de goede op de leegstaande werkvloer, of je in je vrije tijd even de koelkast wilt uitsoppen, enz. En de laatste tijd worden we bedolven onder artikelen en reminders over hoe we in onze vrije tijd de producten van de opdrachtgever kunnen verkopen aan vrienden, familie, bekenden, in de kroeg en op het sportveld.. Om nog maar te zwijgen over reclame uitingen die ze proberen op te dringen zoals grote parkeer'pasjes' die achter de voorruit moeten (keil ik altijd meteen na werktijd in het handschoenenkastje).

Dat er dan ook nog serieuze verwijten komen dat hun 'verzoeken' te weinig respons krijgen is toch wel de druppel.

Ja, ik ben HRM-er en ja, ik kan prima rekruteren. Maar dat staat niet in mijn functieprofiel en ik krijg daar bij lange na het bijbehorende salaris niet voor (is nu onder minimumloon) en ik schaam me dood dat ik daar moet werken dus nee; dat ga ik niet van de daken schreeuwen; laat staan dat ik anderen dat aan wil doen.

@32 Mariska3,

gelukkig kende "wij" toentertijd geen beursnotering.
(Hoewel dit in de "topjaren" zeker wel mogelijk geweest zou zijn.)
Het was een familiebedrijf, derhalve geen aandeelhouders. (Buiten "de familie" zelf.)
Vervolgens denk ik dat vele "aandeelhouders" in feite speculanten zijn.

Met andere woorden de prioriteiten lagen niet bij winstmaximalisatie echter bij duurzame consolidatie.
Immer was de solvabiliteit een belang .......... bijna een "heilig goed" ter onzer huize.
En waaruit bestond uiteindelijk deze solvabiliteit?
Juist: uit de medewerkers (voer voor economen).

@36 , herkenbaar. Loyaliteit is bijna verdacht aan het worden.

@36 .
Ik kreeg ook elke keer als er iemand ontslagen werd werk erbij onder het mom van,je bent er toch en je kan dit er ook nog wel bij doen zonder extra loon natuurlijk en dat ging zo een tijd door tot ik ziek werd en een externe iemand niet wilde geloven dat ik 48 verschillende functies had en het was niet alleen deze baan maar alle banen tegelijk.
nadat ik op de afschrijving gelegd ben zijn er twee extra mensen aan genomen en die doen zelf bijna niets meer van die 48 functies.

@38 ; Ik begrijp je opmerking niet helemaal. Wat wil je daarmee zeggen?

Het klinkt alsof je vindt dat ik 'loyaal' moet zijn naar mijn huidige werkgever/opdrachtgever?
Waarom? Die betaalt mij minder dan hij me wettelijk zou moeten betalen (de grote trucjes doos), die perst het laatste druppeltje productiviteit uit me. Eist daarnaast van alles van me in mijn vrije tijd, buit me uit, legt me onmogelijke targets op, is constant bezig met monitoring en beoordeling (in welk bedrijf krijg je dagelijks van iedere teamlid de beoordelingen te zien als medewerker??? Twee maal per week een beoordelingsgesprek???)en ontduikt constant de Arbowetgeving om nóg meer productiviteit te genereren.

Ik ben een zeer loyaal mens maar er is een grens als de loyaliteit aan de andere kant volledig afwezig is.

@35 nog een keer,

waardebonnen (in Uw voorbeeld 12,50 €) zijn een regelrechte belediging. (Lijkt wel op V&D in zijn "nadagen".)
Medewerkers, let wel: MEDE werkers oftewel met wie het mede "doet", dient men naar eer en geweten te belonen.

Snijden in het zogenaamd middle management, management en top management kan vele bedrijven ontdoen van zogenaamde kostbare waterhoofden!

Een werknemer (of liever medewerker) heeft over het algemeen meer inzicht over wat er daadwerkelijk (op de arbeidsvloer) plaats grijpt dan één van de bovengenoemde. (Middle management, management en top management.)

Ik pleit voor een horizontale structuur, maar dit maakt mij misschien tot "communist", de top uitdunnen en luisteren naar medewerkers!

De "baas" kan niet zonder "zijn/haar/het" arbeidskapitaal (de medewerkers) de medewerkers kunnen niet zonder de structuur welke geboden wordt. Kortom een symbiose een uitwisseling van inzichten en positieve "krachten".

@40 , loyaal richting een klant met meedenken, en soms om het te versnellen de processen omzeilen. Service verlenen moet eerst het proces-traject in. (korte verwoording sorry)

@40 .
Ik had ook op het end geen hart meer voor de zaak, letterlijk en figuurlijk.
Ik heb ook gezegd ( toen ik op de afschrijving gelegd was ) dat ik net zoveel waardering voor de werkgever had als de werkgever voor mij en dat kon meneer de directeur in zijn zak steken.

@39 ; Ach ja.. En dan ga je solliciteren naar één van die functies en dan zeggen ze ijskoud dat je onvoldoende ervaring hebt omdat je het erbij deed en het niet je hoofdtaak was. Om vervolgens een schoolverlater aan te nemen die nog geen drol echte ervaring heeft..

Note: En dan staat er wel in de vacature dat ze 'een stevige, ervaren medewerker in die rol' zoeken...

@41 .
Dat voelde niet als een belediging maar een trap in de rug.
Er was iemand bij HRM die ging alle afdelingen langs om te kijken waar bezuinigt kon worden op personeel en toen zij bij de management lagen kwam werd zij ontslagen of in die kringen in goed overleg.(-:

@41 ; Ik was middelmanagement en ik ben nog steeds van mening dat ik een grote toegevoegde waarde had voor de werkvloer (vonden zij ook toen ze me eenmaal hadden leren kennen). Maar mijn insteek was dat het mijn werk was om het werk voor de werkvloer zo gemakkelijk mogelijk te maken; dienend management.

Dus de procedures voor hen zo makkelijk mogelijk te maken, ontzorgen, helpen, bijdragen. En het was één van mijn taken om te zorgen dat hun arbeid ook geld opleverde zodat wij hen konden betalen en het bedrijf bleef bestaan zodat zij werk bleven houden.

Management is niet altijd slecht. Veel mensen op de werkvloer willen die rompslomp helemaal niet erbij hebben.

@44 .
Klopt, ik mocht die werkzaamheden wel doen terwijl ik daar geen opleiding voor had of diploma's omdat ik de man van de werkvloer ( praktijk )ben en niet een papiere tijger. (-:

Wat wordt bedoeld met "helpen". Zoiets als een hond of kat "helpen". Is ie daarna zijn ballen kwijt. Dwangarbeid, cursus stevige hand geven ad €4000 te betalen uit een transitievergoeding. Omdenken positief programmeren. Veel mensen zouden meer geholpen zijn met ze met rust te laten of te vragen wat zij zouden willen. Waarbij niets willen en gewoon voor het huis zitten ook mag. Van die 4 urige werkdag van Keynes dankzij automatisering is niet veel terrchtgekomen.

Dat zelfs zeer gemotiveerden weinig kans op een baan maken, maakt mij duidelijk dat het vermeende gebrek aan arbeidskrachten niet bestaat. Als we al de bullshit (kantoor)banen opdoeken, zou Keynes toch nog gelijk kunnen krijgen met zijn 4 urige werkdag. Trouwens gemiddeld werkt een Nederlander maar 4 dagen per week. Als je die uitsmeert over 5-6 dagen, kom je op 5-6 uur per dag.
Aan de onderkant worden veel meer uren gemaakt, bijvoorbeeld vrachtwagenchauffeurs maken waanzin lange werkdagen vergeleken met de meeste werknemers.

De ECB wil een bepaalde minimumwerkloosheid en werkgevers ook. Consumenten uiteindelijk ook, want anders gaan de prijzen omhoog en de service achteruit.