Golf-Arabieren willen in Egypte luxueuze vakanties en een tijdelijk prostitutiehuwelijk
Arabieren uit de Golfstaten komen naar Egypte voor seks met jonge meisjes. Hiervoor worden tijdelijke huwelijken aangegaan.
In een zwarte, wapperende abaja en met rinkelende gouden armbanden om de polsen komt de koppelaarster een klein appartement in een volkswijk binnenlopen. Het appartement is van een vriendin. Publiekelijk wil ze niet afspreken en ze wil ook niet gehoord worden door de buren. Ze werkt namelijk in een schimmige, illegale wereld: voor mensenhandelaren ronselt ze jonge vrouwen om te prostitueren aan toeristen uit de Golflanden.
Al tien jaar werkt deze vrouw voor mensenhandelaren in Tamouah, ten zuidwesten van Cairo. “Ik kan niet tellen hoeveel handelaren daar zijn, het zijn er veel”, zegt ze. De handelaren hebben vaak specifieke wensen: “Wit, dik, dun, alles kan”. Zij zoekt en komt terug met foto’s van meisjes om aan de toeristen te laten zien. “De meisjes zijn tussen de 14 en 22 jaar, de mannen tussen de 40 en 80 jaar”, vertelt ze.
Treinverbinding
Via een onofficieel ‘urfi-huwelijk’ trouwen ze – voor een aantal dagen, een paar weken of een hele zomer. In dat seizoen worden de meeste tijdelijke huwelijken gesloten, want dan reizen mannen uit met name Saudi-Arabië, Koeweit en de Verenigde Arabische Emiraten naar het goedkope en vrijere Egypte voor een luxueuze vakantie. Als ze hun gezin meenemen, worden twee kamers geboekt: een voor vrouw(en) en kinderen, een voor de tijdelijke Egyptische vrouw.
Door financiële steun voor Egypte zijn de banden met Saudi-Arabië en de Verenigde Emiraten de afgelopen jaren hechter geworden. In Egypte wil Saudi-Arabië de middenklasse een uitlaatklep met relatieve vrijheid bieden. Zo komt er een treinverbinding naar de Egyptische Sinaï-provincie, waar Saudische investeerders 1000 vierkante kilometer ontwikkelen tot vakantieresorts. Ook zijn er steeds meer luxueuze resorts met gescheiden zwembaden voor mannen en vrouwen elders in Egypte, waar Saudische toeristen vakantievilla’s kopen.
Goud en cadeau's
De vrouw die voor handelaren werkt, merkt dat er steeds meer seizoenshuwelijken worden gesloten en voor een steeds lagere prijs. In een zomer schat ze dat ze nu zo’n dertig meisjes verhandelt, meer dan vroeger. “Ze brachten goud en cadeau’s, maar nu nemen ze die moeite niet meer”, zegt ze. “Toen ik begon, was de prijs zo’n 100.000 Egyptische pond (5600 euro) voor een maand. Nu kost het 50.000, hoewel ze vaak slechts 30.000 bieden.”
De helft van dat geld, of soms meer, is voor de handelaar. De rest is voor de familie van het meisje. Zij beslissen over het huwelijk, want de meisjes zijn jong en hebben weinig zeggenschap. De reden voor zo’n besluit is armoede: in juli kwam de Egyptische overheid met statistieken waaruit blijkt dat een derde van de Egyptenaren onder de armoedegrens leeft.
Mensenhandelaren
Volgens de ronselaarster is het dan ook niet moeilijk om meisjes te vinden. Families in Egypte zijn groot en in achterstandsbuurten vinden ouders graag een huwelijkskandidaat met geld voor hun dochter, die het gezin uit de armoede kan trekken. Al lang vertrekken Egyptische mannen naar Saudi-Arabië om te werken, vrouwen om te trouwen. “Als koppelaarster vraag ik rond en zeg ik dat ik huwelijken met Arabieren kan aanbieden”, vertelt ze.
Sinds 2010 heeft Egypte wetgeving waardoor mensenhandelaren gevangenisstraffen van drie tot vijftien jaar kunnen krijgen. Ook wordt volgend jaar het eerste opvanghuis voor vrouwen en kinderen geopend. Desondanks zijn er weinig veroordelingen: volgens de Amerikaanse ambassade in Egypte kregen in 2018 elf handelaren gevangenisstraffen opgelegd. Dat, terwijl het bekend is dat plaatsen zoals Tamouah, Elhawamdeya en Elbadrasheen vol zitten met mensenhandelaren.
Geen perspectief
Er is geen maatschappelijke organisatie in Egypte die seizoenshuwelijken specifiek aanpakt, maar sociaal werkers zoals Rasha Raslan van Adew stuiten er vaak op wanneer zij in wijken werken waar nauwelijks elektriciteit of stromend water is. De gezinnen zijn groot en vrouwen worden al jong uitgehuwelijkt, het liefst aan iemand met geld die het gezin uit de armoede kan trekken. “Meisjes hebben daar geen perspectief”, vertelt ze. “Ze hebben geen vaardigheden, want ze verlaten school als ze acht jaar oud zijn en trouwen jong.”
Bij Egyptische hulporganisaties voor vrouwen zoals Cewla kloppen weinig vrouwen aan die in een seizoenshuwelijk zaten. Omdat prostitutie zowel zondig als illegaal is, denken slachtoffers dat ze geen recht hebben op hulp. Wel krijgt Cewla hulpverzoeken van vrouwen die met een man uit een Golfland mee zijn gereisd in de veronderstelling dat zij voor altijd getrouwd zouden blijven. “Zij komen uit arme gezinnen en dromen van een rijker leven”, zegt Azza Soliman, oprichter van Cewla. “Maar als ze daar komen, worden ze uitgebuit en seksueel misbruikt.”
Therapie
Als vrouwen bij Cewla voor rechtshulp komen, krijgen zij psychologische hulp. Die zoeken zij zelf niet. “Dat is een schaamte, alsof je gek bent”, zegt psycholoog Nahed Emara. “Velen zijn angstig en zitten in een depressie.” Volgens Emara krijgen de getraumatiseerde vrouwen vaak problemen met hun omgeving en sommigen komen er alleen voor te staan. Ze hebben geen inkomsten en gaan dan op eigen initiatief aan de slag als sekswerker.
Tijdens groepssessies laat zij vrouwen hun ervaringen met elkaar delen, zodat zij weten dat zij niet alleen zijn. In het begin praten ze over luchtige onderwerpen om elkaar te leren kennen. Dan doen ze ademhalingsoefeningen en praten ze over de moeilijke dingen. “We hebben regels: onderbreek elkaar niet, veroordeel elkaar niet en vertel elkaars geheimen niet door”, vertelt Emara. “Aan het einde van de sessie houden we elkaars handen vast en bedanken we de ander voor hun steun.”
De volledige naam van de vrouwen-ronselaar is bekend bij de hoofdredactie.
Lees ook:
Hoe de tuktuk in tien jaar tijd de banenmotor van Cairo werd
Critici zien ze als voertuig voor criminelen, maar tuktuks zorgen ook voor werkgelegenheid onder arme Egyptenaren.