Kopstukken van het Antwerpse Vlaams Belang hebben gisteren op de Stadswaag hulde gebracht aan de Vlaamse bejaarde dame Maria Struyf (88), die eerder deze week wreedaardig de keel werd overgesneden door een vreemdeling op de bekende Antwerpse Stadswaag, midden in de studentenbuurt.  Filip Dewinter, Anke Vandermeersch en Sam van Rooy legden samen met militanten bloemen neer. 

De vrouw was bekend in de buurt en ging nog elke dag wandelen met haar hondje.  Maar ze werd uit wraak beestachtig vermoord door de 57-jarige Bosniër Nebojsa T., een veroordeelde drugdealer.  Die dealde ook vanuit zijn appartement, en werd daarvoor uit het gebouw gezet, allicht na terechte klachten van zijn correcte buurvrouw, mevrouw Struyf.

Dat een monster als Nebosja T. vrij in onze straten rondloopt is een gevolg van zowel het lakse vreemdelingenbeleid, waarbij de grenzen open staan, als van het lakse justitiebeleid, waarbij dankzij ‘penitentiair verlof’ en ‘voorwaardelijk’ en ‘elektronisch huisarrest’ drugdealers wraak kunnen nemen op onschuldige burgers, eerder dan hun verdiende straffen tot de laatste dag achter tralies uit te zitten.

Deze hulde is mooi, maar het is opmerkelijk dat het Vlaams Belang na de succesvolle ‘Mars tegen Marrakech’ in Brussel met 7000 deelnemers, het politieke instrument van de betoging blijkbaar weer in de kast heeft opgeborgen.  Als een Vlaamse oma van 88 de keel wordt overgesneden door een vreemdeling, schreeuwt dat dan niet om een ‘Mars der Woede’, waarbij vele Vlamingen hun verontwaardiging kunnen uiten?  (En nee, een ‘statische manifestatie’ op de Groenplaats telt niet als betoging.)  Komaan, mensen, bloemen zijn mooi, maar stapschoenen zijn beter!