Stafford was het beu te discussiëren met de dienst over het bedrag van zijn belasting. Hij wou weten waarop het bedrag was gebaseerd, maar kreeg nooit een duidelijk antwoord. En meer nog, als hij verantwoordelijken telefonisch wou bereiken, werd hij botweg afgewezen.

Uit protest besloot hij dan maar met muntjes te betalen. En 3.000 dollar in munten, dat blijkt liefst vijf kruiwagens vol munten te zijn. Alles samen goed voor meer 300.000 munten en die zo’n 700 kilogram wegen.

Dubbele pech voor de dienst, want 300.000 munten, dat was te veel voor de telmachines. Het personeel ging dan maar alles handmatig tellen, wat hen bijna een hele werkdag kostte. Stafford verklaarde zijn actie als volgt: ‘De basis van een democratie begint met een transparante overheid, dat was hier niet het geval.’

Naar eigen zeggen werd hij van het kastje naar de muur gestuurd en verloor hij daardoor veel tijd, door hen op deze manier te betalen wou hij hen een koekje van eigen deeg geven.