Tien jaar lang koesterden Leander en zijn vrouw Karen een diepgewortelde kinderwens. Een aaneenschakeling van botte pech zorgde ervoor dat die droom voor het Belgische koppel maar niet uitkwam. "Die kinderloosheid is ons grootste verdriet."
Wij spraken Leander en Karen naar aanleiding van het verschijnen van het boek Als je kinderwens onvervuld blijft, dat is bedoeld om alle aspecten van een onvervulde kinderwens bespreekbaar te maken.
Leander (37) was nog een jonge twintiger toen hij werd gediagnosticeerd met kanker. De chemotherapie die zijn leven redde, maakte hem onvruchtbaar. "Ik was pas een jaar samen met Karen toen we ineens verplicht over het hebben van kinderen moesten praten. Dat was een heel onwerkelijke situatie."
Geen succes
De toen 23-jarige Leander besloot zijn zaadcellen in te vriezen. "Want we waren er eigenlijk snel over uit dat we later wel kindjes wilden hebben." In de jaren die volgden, onderging zijn vrouw Karen maar liefst zeventien behandelingen waarbij de zaadcellen kunstmatig werden ingebracht. Zonder succes.
"Dat was een Tour de France van emoties. Na iedere mislukte poging laadden Karen en ik onszelf weer op om het nog eens te proberen. Daardoor stort je van hoge pieken telkens in hele diepe dalen. Want je voelt je euforisch en hoopvol bij het aangaan van een nieuwe kans, maar totaal ellendig wanneer je te horen krijgt dat het wéér mislukt is. Alsof je door een bokser iedere ronde knock-out tegen de mat geslagen wordt."
1 op 7 koppels heeft problemen
Moeilijk of onmogelijk zwanger kunnen raken, ongewenste kinderloosheid of het verwerken van een zwangerschapsverlies. Het zijn voor jonge ouders zware periodes, waar volgens Shanti van Genechten en Lode Godderis te weinig over gepraat wordt. Ze schreven samen het boek Als je kinderwens onvervuld blijft.
"Het niet kunnen krijgen van een kind kan, als je het verdriet niet goed verwerkt, je hele leven aan je blijven plakken", vertelt Godderis. "Als een schaduw. Ongeveer 1 op de 7 koppels heeft problemen bij het krijgen van een kind. Het is dus een grote groep mensen die hiermee te maken krijgt, alleen hoor je er gek genoeg weinig over."
Het boek van Van Genechten en Godderis is bedoeld om alle aspecten van een onvervulde kinderwens bespreekbaar te maken. Godderis: "Een onvervulde kinderwens kan voor gevoelens van depressie, angst en eenzaamheid zorgen. Wat wij merken is dat het opvallend lastig is voor ouders om deze gevoelens bespreekbaar te maken en te delen met elkaar of anderen."
Vrienden en familie uit de kring van het Belgische stel kregen ondertussen wel kinderen. "Dat was zo zwaar", blikt Leander terug. "Je wordt via andermans geluk geconfronteerd met het eigen verdriet."
Praten, praten, praten
Ondanks de pech bleven Leander en zijn vrouw hoopvol. En belangrijker: ze bleven met elkaar praten over ieders verwachting. "Dat was het beste. Ondanks onze verschillen in karakter probeerden we een evenwicht te vinden. Ik ben iemand die meteen alles op tafel wil leggen en de volgende stap wil bespreken, terwijl mijn vrouw af en toe behoefte heeft aan rust en soms een paar dagen niet over kinderen wilde praten. Die verschillen hebben we van elkaar toegestaan."
Wat Leander opviel, was hoe moeilijk het was om de situatie met anderen te bespreken. Wat dat betreft voelde hij zich eenzaam. "Tenzij je er zelf over begint, durven maar weinig mensen uit je omgeving te vragen hoe je na al die tegenslagen tegenover je kinderwens staat."
'Ze lijkt op u'
Leander en zijn vrouw hadden zich inmiddels ook ingeschreven als adoptieouders. Ze stonden al jaren boven aan de wachtlijst, maar het goede nieuws bleef uit. Tot begin 2018. "Anderhalf jaar geleden zijn wij dan eindelijk papa en mama geworden van twee prachtige kindjes uit Zuid-Afrika. Het zijn broer en zus, en we zijn zo ontzettend blij om met zijn vieren aan tafel te kunnen zitten."
Een toevallige gebeurtenis, een paar maanden geleden, zette voor Leander en zijn gezin een streep onder de gebeurtenissen van de afgelopen jaren. "We zaten gezamenlijk op een terras, toen iemand naast ons een wel heel mooi compliment gaf: 'uw dochter lijkt ontzettend op u'. Daar hebben we met zijn vieren geweldig om gelachen. Het was een opluchting: we hebben het gehaald."
'Mijn kind werd direct na bevalling weggevoerd'
Leander realiseert zich dat lang niet alle koppels alsnog hun kinderwens in vervulling zien gaan. Er zijn veel stellen bij wie het niet lukt om kinderen te krijgen. "Daarom hoop ik, door zo openhartig over onze situatie te spreken, dat ik andere mensen een hart onder de riem kan steken. Als ik en Karen hierdoor ook maar één ander koppel kunnen troosten, maakt mij dat dankbaar en nederig."
Onzichtbare kindjes
"Soms praten mijn vrouw en ik nog over hoe onze eigen kindjes er zouden uitzien. De kindjes die we nooit zullen krijgen. We noemen hen onze onzichtbare kindjes. Maar lang duren die gesprekken niet, want er is altijd wel één van onze prachtige (adoptie)kindjes die meeluistert."
