Wie: Monica Verschoor
Met pensioen: Sinds 61e met vervroegd pensioen
Na: Bijna veertig jaar docent Nederlands en een korte carrière in de popmuziek
Popzangeres! Ken ik een van je liedjes?
"Dat was in de jaren zeventig! Ik heb zelfs nog bij Sonja Barend gezongen. Zingen vind ik nog steeds erg leuk, maar eigenlijk ben ik pianiste en de laatste jaren treed ik veel op met mijn band, de BB Queenies. En misschien ga ik auditie doen voor The Voice Senior. Mijn liedjes gaan over hoe mensen vaak oneerlijk zijn. Vrouwen kun je niet vertrouwen, dat soort teksten. Kritische teksten, maar wel met een knipoog!"
Maar geen werk meer.
"Nee, mijn moeder had veel zorg nodig. Ik heb zes jaar voor haar gezorgd, en anderhalf jaar geleden pleegde ze actieve euthanasie, op haar negentigste. Ze had honderd kunnen worden, maar ze wilde niet meer. Als ik ooit zorg nodig heb, verkoop ik mijn flat in Kijkduin en ga ik lekker in een luxezorghotel zitten. Ik wil mijn dochter daar absoluut niet mee lastigvallen."
"Ik heb met liefde voor mijn moeder gezorgd, maar lastig was die tijd wel. Ze was een zeer onafhankelijke vrouw, en het was voor ons allebei moeilijk. Lesgeven had ik er echt niet nog bij kunnen doen."
Als ik ooit zorg nodig heb, verkoop ik mijn flat en ga ik in een luxezorghotel zitten.
Mis je je baan nu nog?
"Met de leerlingen kon ik altijd goed opschieten, en ik hield van het vak, van Nederlands. Maar wat ik niet mis, is het geneuzel, de eindeloze vergaderingen, ouders die van toeten noch blazen weten. Strontziek werd ik van die vergaderingen. 'Hoe zorg je dat je de leerling motiveert?', bijvoorbeeld, dat soort vergaderingen. Ik kwam na een tijdje gewoon niet meer. 'Ga je me nou ontslaan?', zei ik dan. Dat is ook het voordeel van ouder worden."
Dus ben je zelf weggegaan.
"Ja. Toen ik met vervroegd pensioen wilde gaan, vroeg ik of ik mijn eindexamenklas nog mocht lesgeven tot het einde. Dat mocht niet, het was alles of niets. Ik ken het lesgeven nog uit de goede tijd. Ik deed cabaret met de leerlingen, leuke dingen. Het onderwijs is dieptriest geworden."
Ik heb zes jaar voor mijn moeder gezorgd en anderhalf jaar geleden heeft ze euthanasie gepleegd.
"Veel eerstegraads docenten zoals ik gaan eruit en worden vervangen door docenten met alleen een lerarenopleiding. Ik hoor vaak als motivatie om leraar te worden: ik ga graag met kinderen om en de liefde voor het vak dat je doceert, lijkt ondergeschikt. Zo had ik ooit een tweedegraads collega die geen literatuur wilde geven, dat vond ze te lastig. Als ik alleen met kinderen om wil gaan, ga ik wel in een crèche werken."
Gelukkig kon je dat vroege pensioen financieel wel aan.
"Ik weigerde om te gaan beknibbelen op mijn oude dag. Wat ik wel jammer vind, is dat ik jaar in jaar uit minder pensioen krijg uitgekeerd van het ABP. Ik krijg nu 200 euro netto minder per maand dan toen ik 62 was. Idioot gewoon. En dat moet je dan lezen in de krant, waarom ik ineens minder geld krijg."
Als er iets is wat ik van mijn moeder heb geleerd, is het wel ervoor zorgen dat je als vrouw financieel onafhankelijk bent.
"Ik heb eindeloos gerekend, al op mijn 45e begon ik met uitzoeken hoe ik eerder kon stoppen. Mijn lijfrenteverzekering wordt nu uitgekeerd, ik heb veel gespaard en ik heb een koopwoning die inmiddels drie keer zoveel waard is. Ik heb een aflossingsvrije hypotheek en een groot gedeelte is afgelost. Die lijfrente-uitkering gebruik ik om de rest van mijn hypotheek af te lossen."
Hoeveel heb je nu te besteden?
"2.800 euro bruto per maand. Als er iets is wat ik van mijn moeder heb geleerd, is het wel ervoor zorgen dat je als vrouw financieel onafhankelijk bent. Zij was een van de eerste vrouwen in Nederland die ging scheiden, en ze heeft ook nog geprocedeerd voor haar weduwepensioen, tot de Hoge Raad aan toe. Het nieuwe gezin van mijn vader kreeg veel minder. Dat was niet zo leuk voor die familie, maar wel terecht."