Na de onthullingen door NRC en Nieuwsuur over het onderwijs op islamitische weekendscholen barstte de discussie over de islam weer eens los op Twitter.
In de eerste plaats natuurlijk over de ‘geschoktheid’ van alle pratende hoofden.
Hoe kan je na decennia van waarschuwingen nog verbaasd zijn dat islamitische kinderen op koranschooltjes afschuwelijke dingen leren over homo’s, afvalligen en ongelovigen?
Hoe kan je verbaasd zijn na Janmaat, Fortuyn en Wilders? Na alle waarschuwingen van Ayaan Hirshi Ali, Theo van Gogh, Afshin Elian, Hans Jansen en Ruud Koopmans?
En daar hebben de critici een punt.
Heel veel mensen hebben willens en wetens de ogen gesloten voor de problemen met moslims in Nederland.
Sommigen dachten heel idealistisch dat alles vanzelf goed zou komen als we maar een beetje aardig zouden zijn voor de nieuwe Nederlanders. Anderen zagen in de moslims een onderdrukte groep die vooral niet gediscrimineerd mocht worden. Dan was er de multiculturele droom: een kleurrijke samenleving waarin iedereen vooral zijn eigen identiteit moest houden – liefst ook zijn eigen taal – en waarin duizend bloemen vreedzaam naast elkaar zouden bloeien.
En natuurlijk vond een grote groep het wel zo makkelijk om de problemen te negeren. Het zou zichzelf allemaal wel oplossen.
Het resultaat van al die jaren pappen en nathouden komt af en toe aan het licht, en deze week leek het zelfs door te dringen tot kringen waar het meestal hardnekkig ontkend wordt.
Beter laat dan nooit, zou je kunnen zeggen, al is de kluwen van ellende nu zo gigantisch dat het ontwarren jaren zal gaan duren, als het ooit lukt.
Hoe moeten we decennia wanbeleid omzetten in goed beleid? En dat met deze overheid die alleen in staat lijkt tot handhaving als het gaat om zaken die ‘in de juiste kringen’ tot verontwaardiging leiden. Het is om radeloos van te worden…
Vervolgens zijn er mensen die roepen om een algeheel verbod op islam in Nederland. De islam zou namelijk geen godsdienst zijn, maar een ideologie en dus niet onder godsdienstvrijheid vallen.
Men ziet het al voor zich: alle moskeeën en koranschooltjes sluiten; de koran verbieden; het boerkaverbod uitbreiden tot een algemeen verbod, en als we toch bezig zijn: meteen ook hoofddoeken en andere islamitische kledij verbieden.
Eindelijk verlost van salafistische indoctrinatie van kinderen; discriminatie van homo’s onder het mom van godsdienstvrijheid; dierenkwelling bij het offerfeest, en angst bij meisjes voor besnijdenis, eerwraak of een gedwongen huwelijk.
Goed idee dus?
Nee.
Een verbod op islam in Nederland is niet alleen ongrondwettig, maar ook verwerpelijk, kortzichtig en contraproductief.
Betekent dit dat er geen problemen zijn? Dat het ‘wel meevalt’ met de misstanden binnen islamitische gemeenschappen in Nederland?
Verre van dat.
Er zijn enorme problemen met de moslims in Nederland, en onze overheid heeft deze problemen decennia lang niet aangepakt en zelfs verergerd door dom beleid.
Immigranten zijn massaal in de oude wijken gedumpt waardoor getto’s ontstonden. Vervolgens werden ‘de eigen taal en cultuur’ aangemoedigd waardoor de achterstand van de nieuwkomers nog groter werd. Tel daarbij op dat juist de extremisten ruim baan kregen, en de ellende was compleet.
Over dat beleid ga ik nu even niet uitweiden. Met het oog op een eventueel islamverbod lijkt het mij nuttiger om eerst na te denken over een andere vraag die de laatste dagen aan de orde kwam.
Om welke moslims gaat het hier eigenlijk?
Zijn dit alle moslims, of komen deze misstanden door een groep binnen de islam?
En zo komen we bij de salafisten, in dit geval voor het gemak een verzamelnaam voor alle orthodoxe moslims die het westen haten en het liefst hier vandaag nog de sharia – de islamitische wet – in zouden voeren. Dit zijn de moslims die oproepen tot haat en geweld tegen andersdenkenden of die het (oproepen daartoe) goedpraten.
Is dit een minderheid binnen de moslims, of zijn eigenlijk alle moslims een beetje salafist, zoals Ahmed Aboutaleb beweerde?
De uitspraak van burgemeester Aboutaleb vind ik persoonlijk niet handig. Letterlijk zal hij best gelijk hebben – hij legde ook uit waar het woord vandaan komt – maar jezelf in 2017 salafist noemen? Na alle aanslagen en integratieproblemen waar we in Europa al mee te maken hadden?
Dan kan je honderd keer bedoelen dat een term een verkeerde betekenis heeft gekregen, maar het is olie op het vuur en bepaald geen steuntje in de rug voor gematigde moslims. Zij hebben al moeite genoeg om het vertrouwen van niet-moslims te winnen.
Voor sommige mensen bestaan er namelijk geen gematigde moslims. Moslims die zich westers voordoen plegen volgens hen takiyya, een islamitisch begrip afgeleid van taysir. Hier een uitleg van takiyya/taysir (Volkskrant 2010):
Taysir is niet bedoeld om de islam te liberaliseren, maar veroorlooft de moslim een door hem niet serieus te nemen aanpassing aan de dagelijkse levensomstandigheden.
Al-Qaradawi maakte overduidelijk dat de toepassing van taysir niet betekent dat afstand wordt genomen van de sharia; ze zet de sharia slechts in de wacht tot de omstandigheden beter worden.
Dat verklaart veel leugens van moslims die betrapt worden op twee gezichten, zoals nu weer het geval leek te zijn bij imam El Mokadmi die in het NRC zei: ‘Dit kan niet. Het is niet islamitisch, niet pedagogisch – het is onverantwoord,’ toen hij de boekjes zag waarin jonge kinderen vijandsbeelden over ongelovigen en anderen krijgen aangeleerd.
Wat bleek? In Lochem runde deze imam een internaat waar leerlingen volgens hun ouders leerden dat liegen tegen ongelovigen mag. Precies wat El Mokadmi nu veroordeelde.
Er zijn dus blijkbaar moslims die inderdaad takiyya toepassen.
Maar wat als een moslim oprecht gematigd is? Moeten we er dan maar op voorhand vanuit gaan dat hij ‘dus’ liegt?
Daar zullen de salafisten blij mee zijn, want dan nemen we namelijk hun definitie over:
‘Alle moslims volgen de koran naar de letter en als ze ruimdenkend lijken te zijn, dan is dat takiyya.’
Je zult maar een moslim zijn die de koran een beetje ruim interpreteert en zich ‘gewoon’ aan de Nederlandse wetten wil houden. Al je goede gedrag zal je niet helpen, want jouw ruimdenkendheid is natuurlijk niet echt; het is allemaal takiyya.
Waarom zouden moslims niet ruimdenkend kunnen zijn? Als christenen de bijbel ruim kunnen interpreteren, waarom zouden moslims dat dan niet met de koran kunnen doen?
Ja maar, leggen de sceptici dan geduldig uit, moslims kunnen helemaal niet vrijblijvend met de koran omgaan, want de koran is het letterlijke woord van Allah. Het is niet zoals met de bijbel die door mensen geschreven is, de koran is door Allah geschreven.
Dat klinkt als een sluitend argument, maar dat is het niet.
Om te beginnen: er zijn christenen genoeg die beweren dat de bijbel het woord van God is. Ze stellen zonder blikken of blozen de bijbel ‘van kaft tot kaft’ te geloven.
Als er christenen onder mijn lezers zijn die dit beweren, daag ik ze uit om Mattheus 5:17-19 eens te lezen. Volgens die verzen (uitspraak van Jezus zelf) zou een volgeling van Jezus alle Joodse wetten moeten houden. Alle Joodse wetten? Welke christen doet dat?
Zelfs de strengste christenen nemen de bijbel dus niet letterlijk; ze laten ruimte voor interpretatie.
Zo nemen ook moslims de koran niet letterlijk, dat kunnen ze niet eens.
Er zitten namelijk tegenstrijdigheden in de koran doordat Mohammed oorspronkelijk niet veel macht had en tamelijk vreedzame uitspraken deed. Toen hij later wel macht kreeg, werd hij onverdraagzamer en sprak zichzelf tegen. Hoe wordt dat opgelost? De nieuwere teksten krijgen meer gezag dan de oudere.
Deze tegenstrijdigheden binnen de koran laten maar twee mogelijkheden open: of de koran is het werk van feilbare mensen, of Allah kon van gedachten veranderen. In beide gevallen hoeft een moslim de koran niet letterlijk te nemen, want in het eerste geval is de koran niet het letterlijke woord van Allah, en in het tweede geval is Allah destijds van gedachten veranderd, dus waarom zou hij dat dan nu niet kunnen?
Salafisten zullen het hier niet mee eens zijn: volgens hen zijn de laatste koranteksten de definitieve openbaring van Allah. Maar hoe denken andere moslims hierover?
Er zijn talloze moslims die zich niet verdiepen in de koran en de andere geschriften, dat laten ze aan de imams over. En er zijn genoeg imams die niets moeten hebben van het salafisme, maar die helaas vaak te maken hebben met bedreigingen en zelfs mishandelingen door salafisten. Dat die deze intimidatie nodig vinden, zegt overigens wel iets over de weerstand die ze tegenkomen.
Ondanks deze incidenten blijven velen ervan overtuigd dat er geen gematigde moslims bestaan, en ze wijzen daarbij vaak op de achterhaalde ideeën die veel Nederlandse moslims erop nahouden over homoseksualiteit en vrouwenrechten.
Dat laatste is waar, daar is genoeg onderzoek naar gedaan.
Maar denk eens even aan de Nederlandse samenleving van honderd jaar geleden: hoe stond het toen met homo- en vrouwenrechten? Is er zoveel verschil met de moslims van nu?
Laten we eerlijk zijn. Dat deze moslims ideeën hebben die wij achterhaald vinden, maakt dat ze meteen tot salafisten? Dan waren onze (overgroot)ouders ook salafisten.
Mensen die uit niet-westerse samenlevingen naar ons land komen, hebben nu eenmaal vaak niet-westerse ideeën. Daarom moeten we ze ook duidelijk maken dat ze in dit land onze westerse normen en waarden moeten respecteren, dat ze moeten integreren. Dat is niet kolonialistisch of racistisch, dat is essentieel voor een gezonde samenleving.
De immigranten komen hierheen juist vanwege onze westerse cultuur die ook hen kansen biedt, en daar heeft onze overheid veel laten liggen. Het cultuurrelativisme van het zogenaamde multiculturele ideaal heeft grote groepen op enorme achterstand gezet.
Natuurlijk kan het zo zijn dat mensen zich alleen maar uiterlijk aanpassen aan onze maatschappij, en in hun hart onze normen en waarden afkeuren, maar wat dan nog? Zoals de Duitsers zeggen: die Gedanken sind frei.
Willen wij een gedachtenpolitie? Als iemand stiekem homo’s haat of vrouwen minderwaardig vindt, tja, niet leuk, maar zolang hij deze gedachten niet in daden omzet, mag hij dat denken.
Heel anders wordt het als mensen dit soort dingen in lesboekjes voor kinderen gaan zetten en daar vervolgens les over gaan geven. Anders wordt het ook als een imam in de moskee gaat oproepen tot het doden van ongelovigen, of tot het steunen van jihadisme.
Daar moet de overheid ingrijpen, en dat kan ook.
Als Wilders voor de rechter kan komen vanwege ‘minder, minder’, dan kan een imam of leraar voor de rechter worden gedaagd vanwege oproepen tot discriminatie of geweld. Zeker als dergelijke oproepen vanuit een gezagspositie aan een kwetsbare groep worden gedaan.
Mocht de huidige wet daar nog de absurde vrijbrief van godsdienstvrijheid voor geven, dan ligt daar een taak voor de wetgever.
Alle ‘geschokte’ politici hoeven dus niet met de handen in het haar te gaan zitten; we hebben de middelen om deze toestanden aan te pakken. En als de wet daar de ruimte nog niet voor biedt, zijn zij degenen die daar iets aan kunnen doen.
Wat de overheid vooral niet moet doen, is wat er de afgelopen jaren al veel te veel gedaan is.
Elke keer dat ik beelden zie van politiemensen in uniform bij een iftar, draait mijn maag om. Als ik voor de zoveelste keer hoor dat islamisten posities krijgen bij het jongerenwerk of op andere sleutelposten, dan gruw ik. Als salafistische imams ‘gedoogd’ worden of zelfs tot spreekbuis van de moslimgemeenschap benoemd worden, dan ben ik verbijsterd over de kortzichtigheid van onze gezagsdragers.
De salafisten zijn hier tot nu toe niet of nauwelijks bestreden, integendeel: ze zijn in de watten gelegd. En dat moet maar eens afgelopen zijn.
Geloven doe je maar achter je voordeur – niet geëscorteerd door geüniformeerde agenten – en zo lang je er niemand last mee bezorgt, mag je geloven wat je wilt. Maar zodra je wel iemand last bezorgt, moet de overheid ingrijpen. Niet om te gaan pappen en nathouden, maar om te handhaven. Een term die helaas steeds meer in onbruik lijkt te raken.
Zijn dan alle misstanden het land uit?
Natuurlijk niet.
Er zullen nog steeds kinderen van hun ouders rare dingen te horen krijgen; er zullen nog steeds moslims radicaliseren. Maar als salafisten echt worden aangepakt, krijgen gematigde moslims een broodnodig steuntje in rug en wordt onze samenleving uiteindelijk een stuk veiliger.
Een dergelijke aanpak is heel wat effectiever dan een islamverbod, want stel dat we de islam verbieden, wie spelen we dan in de kaart?
Reken maar dat de salafisten een rondedansje doen als de islam in Nederland ooit verboden wordt. Kijk! We worden onderdrukt! Geloofsvervolging! Zie je wel dat we een heilige oorlog tegen het westen moeten voeren? Jihad!
En wat moeten de andere moslims dan? Dan hebben ze alleen maar de keus om hun geloof af te zweren of om – samen met de salafisten – ervoor te vechten. Tel uit je winst.
Vaak wordt gezegd dat de islam niet kan hervormen, dat er geen islamitische Verlichting mogelijk is, maar mensen die dit zeggen, zien iets heel belangrijks over het hoofd.
Het gaat er niet om of de islam kan hervormen, het gaat erom of moslims kunnen veranderen.
Moslims zijn mensen. En zeker in onze westerse samenleving kunnen mensen hun eigen keuzes maken. Dat kan de keus zijn om de islam te verlaten, de keus om salafist te worden, of de keus om een vrijzinnige moslim te worden.
Zowel de islamknuffelaars als de islamverbieders zou ik willen vragen:
Stop met de salafisten te geven wat ze willen.
Er zijn ongeveer een miljoen moslims in ons land waarvan velen gekomen zijn omdat ze liever in een westerse maatschappij wilden leven dan in een islamitische.
Geef ze de kans om aan de salafisten te ontsnappen. Die individuele keuze moet in onze samenleving mogelijk zijn.
Laten we het salafisme bestrijden zodra er sprake is van haatzaaien en intimidatie, zodat Nederlandse moslims zich gesteund weten als ze ervoor kiezen om onze wetten te respecteren.
Om de vraag in de titel te beantwoorden:
Ja, islam valt wat mij betreft onder godsdienstvrijheid.
Maar salafisme absoluut niet.
Vond je dit artikel goed? Steun Repelsteeltje via repelsteeltje.backme.org
Voor meer artikelen van Repelsteeltje, zie deze link.
