‘Ik begrijp niet waarom de media schrijven dat het Haga Lyceum een slechte school is’

‘Elke dag dat we bestaan is meegenomen’, zegt beleidsmedewerker Son Tekin Atasoy, terwijl hij vanaf de balustrade in het Amsterdamse Cornelius Haga Lyceum tevreden naar beneden kijkt. Op het grote tapijt in de hal van de school knielen jongens en mannen hutjemutje naast elkaar voor het middaggebed.

Het is enkele dagen voor het bericht waarvan ze bij het Haga Lyceum wisten dat het ging komen. Als het bestuur niet binnen vier weken opstapt, draait minister Arie Slob de geldkraan dicht.

Wie verwacht dat ouders een school die zoveel negatieve publiciteit krijgt en masse de rug toekeren, heeft het mis. Afgelopen zomer vertrokken er volgens de school slechts twintig leerlingen – de meesten vanwege emigratie of omdat hun cijfers niet goed genoeg waren voor vmbo-t. De Volkskrant sprak één moeder die wel om principiële redenen besloot haar dochter van school te halen. Maar de meeste ouders zijn het Haga trouw gebleven. Voor het nieuwe schooljaar heeft zich een groot aantal nieuwe leerlingen gemeld. Het leerlingenaantal groeide daardoor van 170 naar 307.

Levendige bedoening

En dus is het in en rond het vreemde blauw-witte gebouw bij Amsterdam Sloterdijk een levendige bedoening. In alle lokalen wordt les gegeven, rond het gebed galmt de oproep door een luidspreker over de Naritaweg. En op de voetbalvelden tegenover de school rennen jongens met rood aangelopen hoofd een coopertest terwijl gesluierde meisjes met grote handschoenen een softbal naar elkaar werpen.

Een van de nieuwe leerlingen is Amin (12), een rustige jongen die zijn groeispurt nog moet krijgen. Hij is dit jaar begonnen in de vmbo tl-havo brugklas en voelt zich al helemaal thuis. ‘Ik begrijp niet waarom de media schrijven dat het een slechte school is’, zegt terwijl hij met een paar leerlingen vrijdagmiddag nog wat rondhangt bij de tafeltennistafel. ‘Het is een heel leuke school. Als moslim is het fijn om op een islamitische school te zitten.’

Amin is vooral bezig om de weg te vinden. ‘Het rooster verandert steeds. Het is elke keer weer zoeken naar het lokaal.’

Het is inderdaad een enorme logistieke puzzel gebleken om het rooster rond te krijgen, erkent directeur/bestuurder (en broer van Son Tekin) Soner Atasoy. ‘We hebben van de zomer vijf lokalen moeten bijbouwen en via ons eigen netwerk twintig nieuwe leraren kunnen vinden. Pas sinds deze week hebben we de bezetting helemaal op orde. Het past allemaal net.’

Het vinden van leraren en extra schoolruimte is slechts een van de redenen waarom Soner en Son Tekin Atasoy afgelopen zomer niet aan vakantie zijn toegekomen. In de bestuurskamer op de tweede verdieping zijn de enorme whiteboards volgeschreven met aantekeningen over alle juridische procedures die ze voeren. Verzet tegen het inspectierapport, de naderende aanwijzing van de minister en dan is er ook nog een onderzoek van de toezichthouder op de AIVD naar de gang van zaken rond het Haga Lyceum.

Vrijdagpreek

Dat de school niet van plan is in te schikken, blijkt ook tijdens de vrijdagpreek. Die wordt gegeven door Kasim Tekin, de geschiedenisdocent die door de inlichtingendienst is getypeerd als ‘salafistische aanjager’ van wie de Onderwijsinspectie vindt dat de school juist met hem moet breken. Vanuit zijn preekstoel gaat Tekin in op de publiciteit over islamitische basisscholen van schoolbestuur Isbo, waar kinderen in schoolboeken lezen hoe meisjes zich moeten kleden en hoe verwerpelijk homoseksualiteit is. Isbo was een van de moslimorganisaties die de afgelopen maanden kritiek hadden op het Cornelius Haga Lyceum.

‘We zien dat de mensen die zich tegen ons hebben gekeerd, nu zelf worden aangepakt’, concludeert Tekin. ‘Zijn we daar blij mee? Nee, het doet ons net zoveel pijn als het hen had moeten doen toen wij zo werden aangevallen. Het siert ons om te kijken of we die mensen kunnen helpen. En we bidden dat Hij ons standvastig zal houden in het niet doen van concessies als het gaat om onze religie.’

Amin vond de preek van Tekin ‘heel informatief en leuk’, zegt hij na afloop. ‘Hij vertelt uitbundig en ik hou van verhaaltjes.’ Wat Amin het meest is bijgebleven? Hij lacht verlegen: ‘Gewoon… dat ben ik een beetje vergeten.’