UMCG wilde baby zonder verblijfsvergunning niet opereren

Het UMCG weigerde zorg aan een baby zonder verblijfsvergunning
Het UMCG weigerde zorg aan een baby zonder verblijfsvergunning © Dennis Venema
Het UMCG wilde in 2014 geen gehoorimplantaten plaatsen bij een doof meisje uit Afghanistan omdat onduidelijk was wie voor de kosten zou opdraaien. Dat zegt Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer.
Volgens de NOS heeft de Kinderombudsvrouw uitgebreid onderzoek gedaan nadat een advocaat van het gezin een klacht had ingediend.
Het UMCG ontkent dat de kosten meespeelden in de beslissing om het kind niet te opereren en noemt de situatie 'betreurenswaardig'.

Wat is er gebeurd?


Het meisje, dat in het onderzoek Ewa wordt genoemd, komt in 2013 op 1-jarige leeftijd met haar ouders naar Nederland. Ze is doof en komt in aanmerking voor speciale gehoorimplantaten, zodat ze kan horen en leren spreken. Hoe eerder de implantaten geplaatst worden, hoe beter.
Maar Ewa en haar familie hebben nog geen verblijfsvergunning, en daarom worden de implantaten niet vergoed. Het meisje krijgt de implantaten niet.

Wie betaalt de implantaten?

Volgens de Kinderombudsvrouw wilde het UMCG de gehoorimplantaten niet plaatsen omdat onduidelijk was wie voor de kosten zou opdraaien. Het ministerie van Justitie en Veiligheid zou niet voor de implantaten hebben willen betalen uit angst dat dan ook andere kinderen zonder verblijfsvergunning een beroep op het departement zouden doen.
'Want behandelen zou betekenen dat Ewa langer in Nederland zou moeten blijven, misschien wel definitief', aldus Kalverboer.
Zonder goede revalidatie en nazorg had het inbrengen van een implantaat zelfs tot levensbedreigende situaties voor haar kunnen leiden
Woordvoerder UMCG

Geld speelde geen rol

Volgens het UMCG had de beslissing om Ewa niet te opereren niets te maken met geld, maar met het feit dat het meisje geen verblijfsvergunning had. Daardoor was onzeker of Ewa altijd toegang zou hebben tot goede en toegankelijke zorg, zegt het UMCG in een verklaring.
'Zonder goede revalidatie en nazorg had het inbrengen van een cochleair implantaat zelfs tot levensbedreigende situaties voor haar kunnen leiden en was het inbrengen medisch onverantwoord handelen geweest.'
In Nederland heeft iedereen in een asielzoekerscentrum recht op medische zorg, betaald door de staat. Voor Ewa ging dat niet op, omdat zij uitgeprocedeerd was.

Toch verblijfsvergunning

Volgens een woordvoerder van het UMCG heeft het ziekenhuis bovendien contact gezocht met onder andere het ministerie van Justitie en Veiligheid, maar heeft dat niet tot een constructieve oplossing geleid. Het ministerie van Justitie en Veiligheid wil het rapport van de Kinderombudsvrouw eerst goed bestuderen, laat het in een reactie weten.
Inmiddels heeft Ewa vorig jaar overigens toch een verblijfsvergunning gekregen, op 6-jarige leeftijd. Vanwege haar leeftijd kon ze toen nog maar één gehoorimplantaat krijgen.

Richtlijn nodig

Volgens de Kinderombudsvrouw is de kans groot dat Ewa nooit meer goed zal leren horen en praten. Ze roept het ministerie en gezondheidsorganisaties op om een richtlijn op te stellen om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen.