'Het zijn mensen, Theodor'

'Ik heb al zo vaak mijn mening gegeven over die asielzoekers, maar ik ben soms bang dat het dweilen is met de kraan..."

"Stop! Wat zeg je daar? Hoor ik je zeggen: dweilen met de kraan open! O, dus mijnheer Holman vergelijkt asielzoekers met vuil dat moet worden opgedweild! Wel ja, het zijn mensen, Theodor. En geen vuil dat je zomaar kunt opdweilen"

"Sorry, ik wil echt niet iedereen over één kam scheren, maar..."

"Hallo? Wat zeg je nu weer? Kam? We gaan dus gewoon door met mensen door het taalgebruik te ontmenselijken. Mensen vergelijken met haren, vieze haren, Theodor? Die je moet opdweilen zeker. Mensen uitkammen. Bah! En dan dat scheren, mensen scheren! Kaalscheren zeker, dat is wat jij het liefste doet! Die agressie die van jouw taal uitgaat!"

"Zo bedoel ik het helemaal niet. Ik zie heus wel dat er...mensen... zijn uit een... migratieland - zeg ik het zo goed? - die zich hier als een vis in het water voelen, en..."

"WAT? Ga jij nu mensen met vissen vergelijken? Glibberige vissen. Als jij mensen met dieren gaat vergelijken, Theodor, en dat doe je nu, dan ben je zó fout bezig. Dan ben je zó aan het ontmenselijken. Omdat ze mensen uit het water hebben moeten halen, ga jij je ze, zogenaamd grappig, vissen noemen. Vieze harige vissen die je weleens zomaar kunt ­opdweilen. Hoor je zelf niet hoe vreselijk dat is? En jij bent schrijver. Iemand die zijn woorden zorgvuldig moet ­kiezen!"

"Ja, nee, ja... Ik wil er gewoon over praten. Er zijn misschien wel problemen met mensen die hier asiel willen, maar uit landen komen..."

"Die toon, Theodor. Je maakt onmiddellijk de koppeling asielzoekers en problemen. Hoor je het zelf? En als je het zo zegt, ontstaan er ook meteen problemen."

"Maar ik vind ook dat er..."

"Dat komt omdat jij ook helemaal meegaat in dat taalgebruik, in die frames, in die bubbels, in die naïeve narratieven!"

"Maar cijfers wijzen uit..."

"Cijfers! Daar doe je het weer! Het zijn mensen! Geen cijfers! Mensen. Of weet je al niet meer wat dat woord betekent?"

"Maar je zult toch moeten toegeven dat onderzoek..."

"Nu komt de aap uit de mouw! Onderzoek! Daar hou jij van. Omdat het cijfertjes zijn. Kun je je lekker achter verbergen, hoef je die mensen niet te zien!"

"Zei je nou aap?"

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief. Reageren? t.holman@parool.nl