Bram: “Mijn bewondering voor Geert Wilders is enorm. Terwijl ik weinig tot niets heb met zijn politieke denkbeelden. Dat kan dus naast elkaar bestaan: er zijn omgekeerd ook politici die ik bloedirritant vindt, terwijl de standpunten van hun partij me wel aanspreken (daarover een andere keer meer).

“Om te beginnen vind ik Wilders een moedige man, die zich nooit lijkt te laten leiden door angst. Terwijl ik niet geloof dat hij geen angst kent, dan zou het een psychopaat zijn. Na een televisie-uitzending dronk ik ooit een glas met hem, omgeven door vier geüniformeerde kleerkasten. Hij was duidelijk meer op zijn gemak dan ik. Dat hij zo stoïcijns dat rare kapsel handhaaft vind ik ook wel een teken van kracht, hij laat zich niet sturen door opinies die hij irrelevant vindt.

“Het meeste respect heb ik voor zijn talent om de aandacht naar zich toe te trekken, een zeer noodzakelijke kwaliteit voor een politicus. Toen de rechtszaak rond zijn omstreden uitspraken over Marokkanen begon wist hij daar publicitair perfect mee te scoren, en nu duidelijk is geworden dat die zaak een onfris luchtje heeft doet hij dat nogmaals. Op zichzelf ook al terecht natuurlijk, maar de manier waarop…

Dat hij zo stoïcijns dat rare kapsel handhaaft vind ik ook wel een teken van kracht.

“Als ik hoor dat Geert weer eens verontwaardigd is, moet ik luisteren, omdat hij dat zo goed kan. In een slechte uitvoering denk je bij de klachten die hij ventileert wellicht aan een dreinend kind, maar zijn manier dwingt je tot nadenken. En ook al ben je het uiteindelijk niet met hem eens, nadenken is altijd goed…”

Esther: “Opvallende personen zoals Geert maken me altijd nieuwsgierig omdat ik wil begrijpen waarom ze zijn geworden zoals ze zijn. Iedereen wordt gevormd door zijn aanleg en wat hij meemaakt in zijn leven. Als je goed kijkt dan herken je kenmerkend gedrag in iemands leven. Geerts strijdlust en zijn buitenstaandersrol zijn zo opvallend dat ik me afvraag of hij dat van jongs af aan al in zich heeft gehad.

Misschien vonden ze hem vanwege zijn Indische uiterlijk sowieso al een vreemde snuiter.

“Ik las ergens dat hij rond zijn 10e jaar zijn klasgenoten mee probeerde te krijgen om de oliecrisis aan te pakken. Hij had een scherp pamflet geschreven over de noodzaak van benzine op de bon. Waarschijnlijk begrepen zijn klasgenoten  niet dat de oliecrisis een echt probleem was. Misschien vonden ze hem vanwege zijn Indische uiterlijk sowieso al een vreemde snuiter. Al met al is het dus niet ondenkbaar dat hij zich al sinds zijn jeugd een outsider voelde.

“Geert vertelt ergens in een interview ook over zijn periode in Israël, waar hij na de middelbare school naar toe was gegaan om te werken. Hij moest in Moshav Tomer regelmatig naar de schuilkelder rennen vanwege de magnesiumbommen die vanuit Jordanië werden afgevuurd. De adrenalinekick die je dan ervaart kan heel beangstigend zijn, maar je ook het gevoel geven dat het ergens om gaat in het leven, simpelweg omdat je dus ook dood kan gaan. Het feit dat Geert in zo’n afgrijselijke situatie terecht is gekomen is buitengewoon triest. Maar de kans is groot dat hij de strijd blijft opzoeken omdat dat nou eenmaal Geert is.”