Relaties tussen enerzijds Palestijnen en anderzijds Egypte en Saoedi-Arabië verslechtert zienderogen (brabosh.com)

* Verwijderd door de redactie *

Voor de buitenwereld doen veel Arabische landen alsof ze niets met Israël te maken willen hebben, ondertussen doen veel Arabische landen nog nooit zoveel zaken met Israël.

Voor veel omringende landen zijn de palestijnen alleen maar uitschot.
Ook Jordanië wil niets te maken hebben met de palestijnen omdat ze zich "zwarte september" nog goed kunnen herinneren.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_September_(conflict)

* Verwijderd door de redactie *

“Your home is my home”, zei Rivlin.

Haha, Rivlin zijn home is alleen voor Joden.

@2 Snuggles

Blij te lezen dat jij, als pro Israël aanhanger, in ieder geval snapt waarom dat gezwam over Jordanië is de Palestijnse staat, o.a.Geert Wilders zijn standpunt, grote nonsens is.

* Verwijderd door de redactie *

* Verwijderd door de redactie *

@7
Lees even de link van Snuggles dan weet je dat Wilders zio propaganda uitspuwt die niets met de realiteit te maken heeft. Ik denk dat Snuggles het eventueel nog kan toelichten mocht blijken da t je het niet begrijpt.

@4 Misschien moet je eens realistisch worden en kijken naar de feiten:
Als Israël er alleen voor de Joden is, waarom wonen er dan nog steeds zoveel Arabische-Israëliërs in Israël?
Waarom werken er zoveel niet-Joden als arts/rechter of burgemeester in Israël, als Israël er alleen maar voor de Joden is?

Waar zijn alle Joden gebleven in voornamelijk Islamitische landen?
En hoeveel Joden zitten er in het parlement van Irak, Iran of Egypte?
Hoeveel Joden dienen er in het leger van Jordanië?

Misschien moeten de niet-Joden maar belasting gaan betalen om in Israël te mogen blijven wonen, dan is Israël er echt alleen voor de Joden.

@9 Snuggles

Even terug naar de burgerooroog van 1947/1948 uitmondend in de oprichting van de staat Israël en de eerste oorlog tussen Israël en een coalitie van Arabische landen. Wawr denk je dat die strijd omging en wie er tegen wie vocht? Denk je dat er aan de kant van de Joodse zionisten er eentje rondliep met het idee om een Joodse staat te stichten met Arabische inwoners? Ik denk van niet. De Arabieren moesten eruit en hoe meer hoe beter. Plan Dalet, https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Plan_Dalet

Natuurlijk lukt zo'n massale verdrijving niet maar wat verdreven was, zo'n 800.000 mensen, mocht nooit meer terug. Kortom wat er achterbleef aan Arabieren in het Israël van 1948 was wat de zionisten moesten accepteren. Zolang zij geen bedreiging vormden voor de Joodse identiteit van de staat Israël
en kon je ze bijna dezelfde rechten geven als de Joodse inwoners.

Van begin af aan werd er een demografische strijd geleverd om het Joodse deel van de bevolking veel groter te krijgen en te houden dan het Arabische deel. Om e.e.a. zeker te stellen werd de natiestaatwet aangenomen die het zelfbeschikkingsrecht uitsluitend geeft aan de Joden in Israël.
En natuurlijk kun je dan als Arabier in Israël in het parlement komen of rechter, dokter of weet ik wat worden maar als puntje bij paaltje komt heb je nul komma nul te vertellen over de inrichting van de staat Israël.

Het is net als een ondernemingsraad. Bedrijven met een bepaalde grootte moeten er eentje hebben.
De OR mag over alles meepraten en denken maar als het er om gaat bepaald de directie wat er gebeurd.

@10 Appels en Peren Hendrianus.
100 duizenden Joden zijn in die jaren ook verdreven uit hun huizen en van hun land, alleen zij hebben er iets van gemaakt de afgelopen 70 jaar, zij zijn ook helemaal opnieuw moeten beginnen.
Uiteindelijk is de Islam een remmende factor.

https://www.elsevierweekblad.nl/buitenland/blog/2015/10/waarom-omarmen-arabieren-niet-de-moderniteit-zoals-isral-deed-2702629W/

@11
De Mizrachi Joden zijn niet diegenen die Israël tot bloei brachten , dat deden de Europese Joden.
Wat niet wil zeggen dat de Mizerachi geen bijdrage leverden maar de drijvende factor waren de Europese Joden.

Dat de Palestijnen geen volwaardige rechten krijgen in de Arabische buurlanden, waar zij naar verdreven werden, is bekend. Hen verwijten dat ze er niet iets van gemaakt hebben is schandalig en geeft de noodzaak van een Palestijnse staat aan.

@12 En die palestijnse staat was er allang geweest zonder hamas.
Je weet heel goed dat hamas (gaza) en en palestijnse autoriteit (westbank) elkaar letterlijk wel kunnen schieten, dus hoe moeten die 2 samen 1 staat gaan vormen.

Maar hé, zoals gewoonlijk is het makkelijker om alle schuld maar bij Israël te leggen.

@13

Natuurlijk is de verdeeldheid onder de Palestijnen een probleem. Echter Hamas is pas sinds 2006 aan de macht dus je opmerking dat er zonder Hamas allang een Palestijnse staat zou zijn is lariekoek

@14 Dan zouden ze 13 jaar gelden allang een eigen staat hebben.

@15 En gij geleuf dah? Leer mij d3 Zio's kennen, ze zijn maar op 1 ding uit: als rupsje-nooit genoeg een Groot Israel uitsluitend voor Joden. Al het gelul over "2 statenoplossing" en vredesbesprekingen" alleen maar voor de Bühne.

* Verwijderd door de redactie *

@13
'En die palestijnse staat was er allang geweest zonder hamas.'
Een grove leugen en dat weet je. Die staat had er in 1948 al kunnen zijn als Israhel zich aan de VN resolutie 181-II had gehouden.
@17
Je blijft volharden in je leugens. Je weet dat de Palestijnse vluchtelingen recht hebben op terugkeer naar hun woonsteden. Dat werd vanaf dag 1 geweigerd door Israhel, in strijd met het Internationaal Recht en met alle VN resoluties. Ook in strijd met de Balfour verklaring waar Israhel altijd haar bestaansrecht aan heeft ontleend.

@18
Misschien moet je je niet laten indoctrineren maar even terug de geschiedenisboeken induiken.
Waarom moet Israël zich aan resolutie 181 gaan houden terwijl hier nog geen overeenstemming was gemaakt en ze van alle kanten worden aangevallen??

"Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 of Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog (1947-1949). De aanleiding tot deze oorlog was het einde van Britse mandaat en de terugtrekking van de Britse troepen op 15 mei 1948, terwijl er over het verdelingsvoorstel resolutie 181 van de Verenigde Naties nog geen overeenstemming was bij beide partijen. Conform dat VN-verdelingsplan immers was het Mandaatgebied Palestina voor ruim 50% aan de Joden toegewezen, en voor minder dan 50% aan de Arabische meerderheid, terwijl Jeruzalem een aparte status moest krijgen. Niettemin werd door David Ben-Gurion op 14 mei 1948 in Tel Aviv de staat Israël uitgeroepen. De omringende Arabische landen vielen daarop het voormalige mandaatgebied binnen. Op dat moment waren reeds 200.000 Palestijnen van huis en haard gevlucht/verdreven uit het aan Joden toegedachte deel dat daarop door Israël veroverd werd, inclusief het westelijke deel van Jeruzalem. Jordanië bezette vervolgens het resterende gebied, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem, terwijl Egypte de Gazastrook bezette. Na negen maanden gaven de Arabische landen de strijd op. Meer dan 700.000 Palestijnen waren verdreven of gevlucht.[2][3] Van vóór de oprichting van de staat Israël tot 1976, ruim na de Arabisch-Israëlische oorlogen, zijn vanuit Arabische landen ongeveer 850.000 Joden naar Israël gemigreerd of gevlucht"

https://nl.wikipedia.org/wiki/Arabisch-Isra%C3%ABlisch_conflict

@19
Omdat ze niet alleen het hun toegewezen gebied in beslag namen maar heel Palestina probeerden te bezetten. Daarom kwam de Arabische Liga de Palestijnen te hulp, anders waren de Palestijnen in 1948 al tot de laatste man verdreven.
Lees Ilan Pappe er maar op na: The ethnic cleansing of Palestine.
https://ore.exeter.ac.uk/repository/bitstream/handle/10871/15208/1948%20Ethnic%20Cleansing%20of%20Palestine.pdf;sequence=2
This article, excerpted and adapted from the early chapters of a newbook, emphasizes the systematic preparations that laid the ground for the expulsion of more than 750,000 Palestinians from what became Israel in 1948. While sketching the context and diplomatic and political developments of the period, the article highlights in particular a multi-year “Village Files” project (1940–47) involving the systematic compilation of maps and intelligence for each Arab village and the elaboration—under the direction of an inner “caucus” of fewer than a dozen men led by David Ben-Gurion—of a series of military plans culminating in Plan Dalet, according to which the 1948 war was fought.The article ends with a statement of one of the author’s underlying goals in writing the book: to make the case for a paradigm of ethnic cleansing to replace the paradigm of war as the basis for the scholarly research of, and the public debate about, 1948

@20 Je komt aanzetten met een pdf-file gemaakt door 1 persoon (met een eigen mening)
Doei, doei/

Heel palestina is niet 50% zoals ik aangaf in #19, maar zelfs accepteerde de arabische landen niet en vielen Israël binnen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Arabisch-Isra%C3%ABlisch_conflict

@21
Ilan Pappe is een Israëlische professor in de geschiedenis van het MO. Hoeveel historici moet ik noemen om je te overtuigen? Ik denk dat 100 nog niet genoeg is. Heb je wel eens van Bennie Morris gehoord?

Je verhaal is pertinent onwaar. De Arabische Liga heeft de demarcatielijnen bezet zoals die waren vastgelegd in VN resolutie 181-II. Daar werden ze aangevallen door het Israëlische leger.

@22 Dan pas je toch even de wikipagina aan, die zal het wel fout hebben dan.

@23
Ik zal het eens op mijn gemak bestuderen. Op zich is dat geen slecht idee. Heb je de Engelse versie ook gelezen?