Het driejarige zoontje van Judith heeft een denkbeeldig vriendje. Judith weet niet zo goed wat ze hiervan moet denken: is dit wel normaal?
Het begon zo'n drie maanden geleden. Judith hoorde haar zoontje Thijmen in zichzelf praten. Althans, dat dacht ze: "Toen ik vroeg tegen wie Thijmen aan het praten was, moest hij lachen en zei hij dat 'Doedoe' zijn vriendje was. Een denkbeeldig vriendje, welteverstaan. Bijna elke dag hoor ik ze 'samen' spelen en Doedoe moet ook mee in bad en bij ons aan tafel zitten. Moet ik me hier zorgen over maken?"
Laten we beginnen met een geruststelling: denkbeeldige vriendjes zijn tijdens de peuterleeftijd heel normaal, ze zegt Annelies Bobeldijk van WOW! Opvoedcoaching: "De wereld is voor een peuter heel spannend. Het is best eng om dingen te gaan ontdekken, en dat voelt dan veiliger om samen te doen met een denkbeeldig vriendje."
'Je ziet ook vaak dat kinderen hun denkbeeldige vriendje de schuld geven als er iets fout gaat'
Een imaginary friend heeft dus een functie, legt Bobeldijk uit. "Vaak durft zo'n vriendje net iets meer, wat voor een kind het duwtje in de rug kan zijn om ook verder te gaan. Je ziet ook vaak dat kinderen hun denkbeeldige vriendje de schuld geven als er iets fout gaat. Dat is niet manipulatief of een manier om onder straf uit te komen, zij trekken de waarheid simpelweg niet. Sommige kinderen kunnen er heel slecht tegen als ze iets fout doen." Maar hoe ga je als ouder om met zo'n vriendje? Het beste kun je er met mate in meegaan: "Als er bijvoorbeeld een enorme troep is gemaakt en je kind geeft het vriendje de schuld, zeg dan: 'Oh wat vervelend, gelukkig kunnen jullie het samen opruimen'. Hou het luchtig en maak er gebruik van. Durft je kind ergens niet op af te stappen, zeg dan dat-ie kan vragen of zijn denkbeeldige vriendje ook meedoet. Dat kan helpen bij drempelvrees," aldus Bobeldijk.
'Op een bepaald moment houdt het magisch denken op en verdwijnen denkbeeldige vriendjes vanzelf'
Nog een geruststelling: denkbeeldige vriendjes verdwijnen vanzelf weer als ze niet meer nodig zijn. Bobeldijk: "Meestal is dat rond de kleuterleeftijd. Op een bepaalde leeftijd houdt het 'magische denken' op. Aanvankelijk geloven kinderen heilig in sprookjes met heksen, feeën en draken, maar dat verandert als ze ouder worden. Hetzelfde geldt voor denkbeeldige vriendjes, die verdwijnen écht. Maar peuters met zulke vriendjes zijn dus geen enkele reden tot bezorgdheid."
