Duur superwatertje stuwt zorgkosten op

‘Weet je, ik slik al maanden redoxsignaalmoleculen tegen m’n vermoeidheid. Die helpen een beetje, maar niet genoeg.’ Ik kijk verbaasd naar de twintiger die tegenover me zit. Nooit geweten dat je zulke stofjes kopen kunt, laat staan dat ze ergens voor helpen.

‘Het is wetenschappelijk onderzocht hoor, het staat zelfs in Pubmed. Het is helemaal lichaamseigen en je krijgt er energie van.’

‘Kost dat nou?’

‘Duur hoor, 135 euro per maand, met korting.’

Ze heeft een uitkering. Het is me een raadsel waar ze het van doet.

Als ze weg is zoek ik die moleculen op. Redoxsignaalmoleculen zoals waterstofperoxide (H2O2) spelen een rol in de stofwisseling in cellen. Klopt dat ze ‘iets’ met energie te maken hebben. Boerenslimme Amerikanen gebruiken fysiologisch zout (H2O met 0,9 procent NaCl ) om de vier moleculen in dat water (zuurstof, waterstof, natrium en chloor) met ‘een wetenschappelijk bewezen proces anders te rangschikken’ waardoor ze opeens signaalmoleculen zouden zijn. Of die andersgerangschikte moleculen het zoutzuur (HCl in H2O) in je maag overleven betwijfel ik. Maar met elke dag 118 ml superwater zou je volgens de fabrikant minder snel verouderen en je immuunsysteem verbeteren. De Nederlandse verkoper ‘is overtuigt (sic)’ dat het helpt en verwijst naar wetenschappelijk onderzoek van een onderzoeker van het Human Performance Lab van de Appalachian State University. Nu ik toch bezig ben, zoek ik even in Pubmed en zie dat die onderzoeker en zijn lab het effect van bananen, limonade, pistachenootjes, chiazaadjes en nog zo wat onderzoeken. Opvallend vaak bij 22 fietsers – zijn fietsclubje? – gelabeld als gerandomiseerd onderzoek maar methodologisch rammelend als een verroeste Amsterdamse stadsfiets. Het experiment over het superwater is nergens gepubliceerd. Later zie ik dat de producent van het zoute water uit Salt Lake City komt. Wat een treurnis: diepgelovige oplichters die hun zoute water verkopen aan in wonderen gelovende mensen en daar dan een godsvermogen voor vragen.

Superwater is in, want een dag later zie ik een zenuwachtige jongen, die zijn angsten bedwingt met water uit Canada ‘met oceanisch DNA’ à 35 euro per flesje. Een Canadese kreeft is alleen bang als die de pan ingaat en verder nooit, zal de redenering wel zijn.

Vorige week berichtte RTL Nieuws op basis van ‘een kwalitatief journalistiek onderzoek’ dat zorgkosten veel Nederlanders boven het hoofd groeien. Hoe die door RTL onderzochte groep was samengesteld en of ze bijvoorbeeld ook ‘heilzaam water’ gebruikten, werd me bij navraag niet duidelijk. In een flitspeiling door de Patiëntenfederatie bleek dat driekwart van hun vragenlijstinvullers extra kosten maakte: bij 55 procent ging het om vitaminepillen bij de drogist en bij 17 procent om alternatieve geneeswatertjes/hulpverleners.

Ik zie dagelijks dat mensen financiële problemen hebben. Die ontstaan niet doordat er steeds meer uit het basispakket verdwijnt. Integendeel, dat pakket breidt uit met soms weinig effectieve behandelingen. Zorg is duur, door al die opgebakken lucht en al dat magische water in én buiten de reguliere zorg. Er zijn gewoon te veel tovenaars en te veel goedgelovigen.