Advocaat ‘onterecht veroordeelde’ Holleeder haalt keihard uit naar rechters
De manier waarop de rechtbank Willem Holleeder ‘ten onrechte’ tot levenslang heeft veroordeeld voor het geven van moordopdrachten kan symbool staan voor het steeds minder magistratelijke opereren van rechters. Dat stelt zijn advocaat Sander Janssen in de aanloop naar het hoger beroep. Het strafklimaat verhardt en rechters redeneren naar hun eigen oordeel toe, betoogt hij.
Paul VugtsLaatste update:20-08-19, 12:45
In zijn ‘appèlschriftuur’, waarin hij onderbouwt waarom Holleeder in hoger beroep is gegaan, spreekt Janssen zijn zorgen uit over ontwikkelingen in de hedendaagse rechtspraak.
De rechterlijke macht in Nederland ‘functioneert al geruime tijd op uitzonderlijk hoog niveau’, stelt Janssen voorop, maar het gezag ‘is aan erosie onderhevig’.
In alle geledingen gedragen rechters zich volgens de advocaat niet zoals mag worden verwacht. De Hoge Raad, om te beginnen, ‘laat al geruime tijd consequent na onrechtmatig optreden van politie of justitie te sanctioneren’.
‘Keer op keer wordt het recht zo uitgelegd en gebogen dat zelfs wanneer die onrechtmatigheden evident, openlijk en zelfs schaamteloos zijn begaan, dat zonder enige consequentie blijft’, schrijft Janssen.
Daardoor nemen opsporingsdiensten én rechters het volgens de raadsman niet zo nauw met de rechten van verdachten.
Keer op keer wordt het recht zo uitgelegd en gebogen dat zelfs wanneer die onrechtmatigheden evident, openlijk en zelfs schaamteloos zijn begaan, dat zonder enige consequentie blijft
Rechters baseren hun vonnis steeds vaker vooral op hun overtuiging en zoeken daar het bewijs bíj, stelt Holleeders advocaat. Wat de verdediging aanvoert, lijkt er maar weinig toe te doen.
‘Steeds vaker ontstaat de indruk dat de rechter zijn of haar visie op de zaak tot uitgangspunt neemt bij de beoordeling. Die visie is vroeg in de procedure al vergaand uitgekristalliseerd, nog voordat de verdachte door de rechtbank gehoord is of de verdediging aan het woord is gekomen’.
Zo heeft het oordeel van de rechters zich al ‘onwrikbaar ontwikkeld’ op basis van het materiaal dat politie en justitie hebben aangeleverd. ‘Verdachten hebben de indruk dat de rechter meent echt wel te weten hoe het zit en zich maar in beperkte mate interesseert voor informatie, dossierstukken of verklaringen die op een andersluidende gang van zaken duiden’.
Gebrek aan bewijs lijken rechters ‘als een vervelende en te beslechten hobbel te ervaren’ en vonnissen ‘lezen bijna als een afrekening waarin de verdachte wordt afgeserveerd’.
Gerechtshoven ‘straffen zo stelselmatig hoger dan rechtbanken én dan de eis van het Openbaar Ministerie dat sprake lijkt te zijn van beleid’.
Zwaardere straffen
Dat rechters steeds zwaarder straffen omdat de samenleving en de politiek dat vragen, komt daar tot frustratie van Janssen (en Holleeder) nog bovenop.
‘Wanneer wordt gewezen op de gure wind die de laatste jaren in de Nederlandse rechtszalen is opgestoken, brengt de rechterlijke macht met enige regelmaat naar voren dat gehoor wordt gegeven aan de roep om zwaardere straffen en dat het maatschappelijk niet langer wordt geaccepteerd dat verdachten van strafbare feiten vrijuit gaan als gevolg van onrechtmatig overheidshandelen of gebrek aan bewijs’, schrijft Janssen. ‘Die argumentatie miskent echter dat de autoriteit van de rechter nu juist voortkomt uit de veronderstelling dat deze het béter doet dan de maatschappij’.
Verdere maatschappelijke verharding is het gevolg: ‘Hoe harder de Staat, hoe harder de straat’.
Hoger beroep
In Holleeders hoger beroep is woensdag een eerste inleidende zitting, maar hij noch raadslieden Sander Janssen en Robert Malewicz zullen verschijnen, omdat op zo’n eerste formele zitting niets inhoudelijks gebeurt.
Holleeder en zijn advocaten vinden dat de Amsterdamse rechtbank in zijn vonnis ‘op geen enkele wijze recht (heeft) gedaan aan de zeer uitgebreide, gedetailleerde en onderbouwde verzoeken en verweren’ van de verdediging.
De rechters hebben niet écht geluisterd. Belastende verklaringen konden zelden rekenen op de scherpte waarmee Holleeders verhaal tegemoet werd getreden. De rechtbank heeft de verklaringen van de kroongetuigen bovendien nauwelijks kritisch beoordeeld, vindt Janssen – hoewel dat wel was beloofd.
De rechtbank ‘wekt de indruk van meet af aan overtuigd te zijn geweest van de juistheid van alle beschuldigingen die met name zijn zussen aan het adres van Willem Holleeder hebben gedaan’.
Holleeder betwist het uitgebreide vonnis (van 157 pagina’s, exclusief bijlagen) dan ook ‘voor het overgrote deel’.
Bekijk hieronder het vonnis van de rechter:
Onze excuses
Helaas kunnen wij deze social post, liveblog of anders niet tonen omdat het één of meerdere social media-elementen bevat. Aanvaard de social media-cookies om deze inhoud alsnog te tonen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
