Wie Amsterdam ziet als de elite van Nederland heeft het goed mis. Dat Amsterdammers zichzelf wél als elite willen zien en medelijden willen hebben met de rest van Nederland is dus onterecht. Dat medelijden zou plaats moeten maken voor zelfmedelijden, want het lot van de Amsterdammer is niet benijdenswaardig.

Het idee dat je in Amsterdam met veel geluk en hard werk een goedbetaalde baan kunt krijgen in ‘de creatieve sector’ (een inteelt van media, journalistiek, marketing, IT, film, muziek en design) is misleidend. De hele grap is dat niemand een goedbetaalde baan krijgt in één van deze sectoren. Zelfs de meest succesvolle Amsterdamse boegbeelden hebben de grootste moeite hun broek op te houden. Acteurs, columnisten, journalisten, opiniemakers en muzikanten verdienen allemaal minder dan jou als je naam Jan Modaal is.

Amsterdammers zijn zo arm dat ze geen auto kunnen betalen en niet op vakantie kunnen gaan. Ze zitten de hele zomer op hun gat in het Vondelpark, zichzelf troostend met de gedachte dat ze tenminste het milieu niet tot last zijn. Op die manier ontstaan er rare ideeën over hoe Nederland in elkaar zit en over waar het geld vandaan komt. Laten we dat dus even uitleggen.

 “De poen die [in Rotterdam] wordt verdiend, wordt in Den Haag verdeeld en in Amsterdam over de balk gerold” vat Jules Deelder het treffend samen. In havens wordt geld verdiend. De grachtengordel is dus wel degelijk een elitewijk geweest toen Amsterdam nog een havenstad was: een kleine vierhonderd jaar gelden. Nu heeft zelfs Moerdijk nog een grotere containeroverslag dan Amsterdam. De grachtengordel wordt bevolkt door de brievenbussen van multinationals en overeind gehouden met Rotterdams geld, want de hele grachtengordel moest zo nodig op de monumentenlijst.

Een ander interessant fenomeen is de Zuidas. In de ogen van Amsterdammers is dat waar het foute geld wordt verdiend. De Zuidas heeft drie advocatenkantoren en een pensioenbeheerder. Het is bijna een toneeldecor, een Fake Business District. Een prototype voor gefrustreerde onderzoeksjournalisten en toneelschrijvers die geen geld hebben voor retourtje Den Haag Hollands Spoor.

Amsterdam is een mierenhoop van straatarme BN’ers die zich verplaatsen op krottige fietsen, maar die wél een podium hebben om hun stem te laten horen. Het overwinnen van een alcoholverslaving is al genoeg reden om een boek te publiceren en een paar keer op TV te komen. Het is voor een Amsterdammer makkelijker om in de aftiteling van de film ‘Hartenstraat’ te komen dan om een tas te kopen in de Hartenstraat.

Wat trouwens nog leuk is om te weten is dat Amsterdammers zelf ook een ‘grachtengordel’ hebben. Als Amsterdammers over de elite spreken dan gaat het over IJburg, waar de zogenaamde rijken wonen. Maar IJburg is niets meer en niets minder dan een ordinaire Vinex wijk buiten de stad. Als je een mooi vrijstaand nieuwbouwhuis hebt met een hypotheek dan ben je in Amsterdamse ogen dus van de elite. Laat dit, lieve provincialen, een warme troost zijn. Amsterdammers mogen best meer zelfmedelijden hebben.