Een overwegend blank festival in vier multiculturele steden

‘De Parade is een reusachtig terras, omlijst door theater”: met deze woorden opende Hanneke Groenteman afgelopen vrijdag de Amsterdamse Parade in het Martin Luther Kingpark, met tal van nieuwe voorstellingen. Na Rotterdam, Den Haag en Utrecht vormt de hoofdstedelijke editie de afsluiting van dit reizende theaterfestival. Groenteman had aan haar typering kunnen toevoegen: het is een overwegend blank festival. Ondanks de vier multiculturele steden waar dit zomerfestival zich afspeelt.

Deze eenzijdige blanke context valt op door de overrompelende voorstelling Ons Perspectief door Brother Till, beslist de meest gedurfde voorstelling. In een meeslepende muziekperformance treedt naast de beide broers Van Til (muziek en zang) de Zuid-Afrikaanse rapper Lee-Ursus Alexander op. Hij behoort tot de school van de Afrikaanse rymkletsers, rappers en hiphoppers die racisme en sociale misstanden aankaarten. In gedreven stijl rapt Lee-Ursus over de kleur zwart als het fundament van „white supremacy”.

In een visuele entourage vol bewegende beelden in tinten oker zingzegt Lee-Ursus zijn teksten over onrecht en uitsluiting, begeleid door opzwepende, elektronische ritmes. Zijn teksten en die van broer Peter van Til gaan over „de pleinen van de stad waar geesten dolen en waar blank en zwart tot verzoening willen komen”.

Hommage aan Van Doorn

Vergeleken met dit krachtige engagement steken De Poezieboys met hun hommage Selfkicker aan de fameuze performer-poëet Johnny van Doorn (1944-1991) alias The Selfkicker wat bleekjes af. Natuurlijk, dichtregels als ‘een magistrale stralende zon’ en ‘kom toch eens klaar klootzak’ zijn inmiddels onsterfelijk, maar je zou willen weten wat ze voor rappers en dichters van nu betekenen. En Van Doorn imiteren is toch betrekkelijk kansloos, hoe inlevend en met overgave De Poezieboys ook spelen. Wel fijn is dat we een boeiende inkijk krijgen in Amsterdam als ‘magies sentrum’ van toen, héél lang geleden.

De échte kracht en energie in Amsterdam komen van de groep De Dansers die met Shake Shake Shake first edition rock-’n-roll combineert met hedendaagse, fysieke dans, uitgevoerd op de rand van de afgrond. Deze dans gaat over de tijd van nu: hectisch, uitputtend. En blijkt, gezien de diverse samenstelling van De Dansers, perfect aan te sluiten bij het indringende Ons Perspectief. Deze voorstelling gaat elk licht terrasvermaak ver te boven.