Sinéad O’Connor is een stuk gelukkiger nu ze moslim is

Je kunt er van alles van vinden, maar eerlijk is eerlijk: sinds haar bekering tot de islam gaat het een stuk beter met Sinéad O’Connor. Of Shuhada Sadaqat, zoals ze nu door het leven gaat. Afgelopen oktober maakte ze het nieuws op Twitter bekend, gesluierd en zo blij als we haar in jaren niet hadden gezien. Nu staat er zelfs weer een optreden in haar agenda: in september op het festival Féile ’19 in haar thuisland Ierland – overigens staat haar oude naam gewoon op het affiche.

Oké, het komt vast niet alleen door haar nieuwe geloof. Ook ruim drie jaar in ‘het gekkenhuis’, zoals ze een langdurige periode van therapie op de haar kenmerkende compromisloze wijze omschrijft, heeft veel geholpen. In die tijd is haar spirituele zoektocht blijkbaar gewoon doorgegaan; die bekering tot de islam is bepaald geen bevlieging. Voor Sinéad is het een logisch vervolg op een levenslange worsteling met het katholicisme. “De islam voelde als thuiskomen. Toen ik erover begon te lezen, realiseerde ik me dat ik mijn hele leven al moslim ben zonder het te weten.” En Sinéad zou haar eigen, sociaal bewogen zelf niet zijn als ze er niet aan toe zou voegen: “Ik identificeer me enorm met het stigma waarmee moslims te maken krijgen.”

Sinéad werd wereldberoemd met de hit ‘Nothing Compares 2 U’, bijna dertig jaar geleden. Berucht werd ze toen ze niet lang daarna live op de Amerikaanse televisie een foto van de toenmalige paus Johannes Paulus II in stukjes scheurde. Iedereen sprak er schande van – zelfs Madonna, die toch ook zo haar blasfemische oprispingen had. Sinéad legde herhaaldelijk uit dat ze aandacht vroeg voor het grootschalige misbruik van kinderen in de katholieke kerk. Daarmee was ze minstens twintig jaar te vroeg: ze werd als hysterische fantast weggezet.

Terwijl ze echt wel wist waarover ze het had. Op haar veertiende was ze terechtgekomen in een soort heropvoedingsgesticht in Dublin, dat werd gerund door een stel sadistische nonnen. Ze werd ernaartoe gestuurd omdat ze onhandelbaar was. En dat was weer het gevolg van het grootste trauma dat ze in haar jeugd opliep: de mishandeling en vernedering door haar moeder.

Sinéad vertelde er in 2017 openhartig over op de bank bij Dr. Phil, de Amerikaanse tv-psycholoog. Hij had haar benaderd, nadat Sinéad een zorgwekkend filmpje op Facebook had geplaatst, waarin ze een laatste noodkreet leek te doen. Haar familie had zich van haar afgekeerd, huilde ze. Haar kinderen werden bij haar weggehouden en ze zag geen reden om verder te leven. Dr. Phil ontfermde zich over haar. Dat leverde spetterende televisie op, maar ook een behandeling die blijkbaar werkte.

“Ik was suïcidaal, maar wilde niet dood”, zei ze er begin dit jaar over in een interview. “Ik schreeuwde om hulp. In de therapie heb ik er ontzettend veel shit uitgegooid.” Ze is bezig het contact met haar familie te herstellen, maar daarover wil ze verder niets zeggen. “Het is voor hen niet gemakkelijk om mij als familielid te hebben.”

Ze zal altijd een radicale, compromisloze vrouw blijven, wil ze maar zeggen. Bezoekers van festival Féile ’19 moeten er rekening mee houden dat ze haar optreden begint met een luidkeels gezongen oproep tot gebed – zo zeer gaat ze momenteel op in haar nieuwe geloof. Maar met haar kritische blik kan het niet anders, of ze ontdekt op termijn ook in de islam zaken die haar minder bevallen. En ze zal niet schromen die te benoemen. 

Hopelijk laat ze het wel uit haar hoofd om weer iets te gaan verscheuren. Dat valt in die kringen nog slechter dan bij de katholieke achterban.  

In Soap & co bespiegelt Harmen van Dijk wekelijks op de levens van beroemde mensen in Nederland en ver daarbuiten.