Chris Horner ziet er in zijn wielertenue uit alsof hij het nog wel een aantal etappes zou volhouden in de Tour de France.
"Ik heb mijn racelicentie nog", lacht de 47-jarige oud-prof, die vorig jaar nog 25e werd in een kleine Roemeense etappekoers, maar in maart van dit jaar werd geopereerd aan zijn longen om een langdurend probleem aan zijn bronchiën op te lossen. "Zonder die problemen had ik nu misschien nog wel gekoerst, dat blijft het mooiste dat er is."
Horner, in de Tour aanwezig als analist voor tv-zender NBC, is de laatste Amerikaan die een groot succes boekte in het wielrennen. In 2013 won hij op 41-jarige leeftijd de Vuelta a España, een jaar nadat Armstrong zijn zeven Tour-zeges moest inleveren.
Sindsdien was er incidenteel nog een Amerikaanse ritzege in een grote ronde - zo won Team Sunweb-renner Chad Haga dit jaar de slottijdrit in de Giro d'Italia - maar dat kan niet verbloemen dat het Amerikaanse profwielrennen een zeer marginale rol speelt in het tijdperk na Armstrong.
"Ik kan moeilijk zeggen dat het goed gaat met het wielrennen in de VS. Ik zou zelfs zeggen dat dit een dieptepunt is zolang ik met de sport bezig ben", zegt Horner, die in 1995 als prof debuteerde. "Als je op dit moment een Amerikaans team voor het WK zou moeten samenstellen, krijg je niet eens negen renners bij elkaar."
Chris Horner won in 2013 de Vuelta en is daarmee de laatste Amerikaanse winnaar van een grote ronde. (Foto: Getty Images)
'Je moet gewoon op een of andere manier in Europa zien te komen'
Haga (30), Ben King (30, Dimension Data), Joey Rosskopf (29, CCC) en de in de achtste etappe afgestapte Tejay van Garderen (30, Education First); het is de hele lijst van Amerikanen die twee weken geleden in Brussel aan de 106e editie van de Tour begonnen.
Sinds 2015 schommelt het aantal Amerikaanse deelnemers aan de belangrijkste wielerkoers ter wereld tussen de drie en de vijf, terwijl er in 2011 nog tien renners uit de VS op de startlijst stonden. In 2005, het laatste jaar dat Armstrong als winnaar in Parijs aankwam, deden er negen Amerikanen mee.
"Het lastige voor een Amerikaan is dat er niet een heel duidelijk pad is om prof te worden", zegt King. "Je moet gewoon op de een of andere manier in Europa zien te komen. En als je niet doorbreekt voordat je 23 bent, wordt het heel lastig om er nog tussen te komen. Dat betekent dat je je opleiding ervoor moet opofferen."
De Tour is de enige wedstrijd die de mensen in de VS kennen.
Dat is een risico, want veel aandacht zal je als Amerikaanse renner niet krijgen in eigen land. "Wielrennen is geen grote sport in de VS, dus je staat altijd een beetje in de schaduw", stelt Jonathan Vaughters, in 1999 ploegmaat van Armstrong en tegenwoordig de baas van het Amerikaanse team Education First.
De enige manier om echt uit die schaduw te stappen is door succesvol te zijn in de Ronde van Frankrijk. "De Tour is de enige wedstrijd die de mensen in de VS kennen", zegt Horner, een van de zestig NBC-medewerkers in Frankrijk deze maand. "Alleen de echte Amerikaanse wielerfans weten wat de Vuelta of de Giro is. Mijn zege in Spanje kreeg niet veel aandacht in de VS, zeker niet bij de sponsoren. Het contract dat Trek me na mijn Vuelta-zege aanbood, was ontzettend slecht."
Armstrong en Greg LeMond (de Tour-winnaar van 1986, 1989 en 1990) waren wél grote sterren in eigen land. "Maar het probleem met het Amerikaanse wielrennen is dat het altijd draaide om één icoon, zoals LeMond of Armstrong", zegt Vaughters. "De rest van de sport positioneerde zich vervolgens rondom die icoon. Maar zodra het icoon verdween, viel alles weg."
Lance Amstrong in 1999 op bezoek bij George W. Bush, destijds gouverneur van Texas. (Foto: Getty Images)
'We moeten ons nog steeds verdedigen'
Op de Franse feestdag Quatorze Juillet zit Armstrong samen met voormalig ploeggenoot George Hincapie en drievoudig olympisch kampioene Kristin Armstrong (geen familie van Lance) in een brouwerij in Boise (Idaho) voor de liveopname van zijn podcast THEMOVE.
Als fans in de zaal de mogelijkheid krijgen om een vraag te stellen aan het trio, zegt een vrouw die zich voorstelt als Kirsten: "Ik heb altijd naar jullie gekeken toen ik opgroeide en vind het fantastisch dat ik nu voor jullie sta."
Armstrong mag dan een paria zijn in Frankrijk, er zijn nog steeds tienduizenden mensen die elke dag zijn analyse van de etappe van de Tour willen horen. "Ik weet niet hoeveel effect het heeft op de populariteit van het wielrennen in de VS dat Lance nog steeds over de sport praat", zegt Horner. "Ik ken wel veel mensen die luisteren, en zij vinden het leuk."
We kunnen niet zeggen dat we al helemaal voorbij zijn aan de affaire-Armstrong.
Dat Armstrong - en dus ook het grootschalige dopingschandaal waar hij altijd mee geassocieerd zal worden - boven het Amerikaanse wielrennen hangt, is wel zeker.
"We kunnen niet zeggen dat we al helemaal voorbij zijn aan de affaire-Armstrong", zegt Haga. "Het heeft twee kanten: Armstrong heeft de populariteit van het wielrennen in de VS vergroot, maar hij heeft ook het imago van de sport flink beschadigd. En daar moeten wij ons nog steeds tegen verdedigen."
King weet ook dat Armstrong een held was voor een hele generatie Amerikaanse sportfans. "Maar ik hoop dat we het stadium voorbij zijn dat de affaire rondom Lance een hindernis is voor het wielrennen in de VS", zegt de Dimension Data-renner. "Mensen zijn nog steeds sceptisch, en daar hebben ze misschien ook wel reden toe. Maar ik kan je zeggen dat de sport veranderd is en ik hoop dat wij als huidige renners de sport nieuw leven kunnen inblazen in de VS."
Armstrong viert zijn Tour-zege in 1999 met de Amerikaanse vlag. (Foto: Getty Images)
'Recreatief fietsen explosief gegroeid in VS'
Volgens een onderzoek uit 2015 rijdt 34 procent van de Amerikaanse bevolking ouder dan drie jaar - zo'n 100 miljoen mensen - minimaal één keer per jaar op een fiets.
"Recreatief fietsen is de laatste jaren explosief gegroeid in de VS", zegt Vaughters. "We moeten alleen nog minimaal vijf jaar wachten om de effecten daarvan te zien. Maar met de groei van het aantal fietsers komen we misschien wel ooit op het punt dat Amerikanen fan worden van de sport wielrennen en niet van één renner."
Horner ziet geen reden waarom wielrennen geen grotere sport in de VS kan worden. "Elke Amerikaan heeft wel een fiets in de garage staan. Het is niet zo dat we alleen maar de auto gebruiken", lacht hij.
"Wat we nodig hebben om het Amerikaanse wielrennen op een hoger plan te brengen, is simpelweg meer geld. En geld is er wel in de VS. Het zou al helpen als de Amerikaanse sponsoren meer Amerikaanse renners zouden vastleggen voor hun WorldTour-teams. Vind de jongens die echt willen fietsen, geef ze goed materiaal en stel een goede coach aan. Zó moeilijk kan het niet zijn."