Wij weten hoe dat is afgelopen – column Theo van Praag

Om met Max Tailleur te beginnen: ‘ken je het verhaal van de arme Joodse refugé, die van de Amerikaanse ambassadeur op de wereldbol een gratis reis mag uitzoeken naar een land-zonder-antisemitisme en die na lang aarzelen tenslotte schuchter een andere globe vraagt.’

Het wordt eentonig: “De haat die begint met Joden, eindigt nooit met Joden.” Dodenherdenking ligt alweer twee maanden achter ons, maar als mensen dag in dag uit, maand na maand, jaar na jaar, eeuw na eeuw anderen vertellen dat Joden, o nee, Israëliërs niet in deze wereld thuishoren, waar ze ook wonen, wat ze ook doen of niet doen, dan is het wachten op de volgende catastrofe. En al die aardige mensen om je heen zullen verdrietig zijn dat het zo’n vaart is gelopen. Dat had echt niet gehoeven als die Joden, o nee, Israëliërs zich maar wat beter zouden hebben gedragen zoals de andere (7,5 miljard!) 7.510.000.000 mensen.

In 2016 zei voormalig opperrabbijn van Groot-Brittannië, rabbi Lord Jonathan Sacks: “In een cultuur is de opkomst van antisemitisme het eerste symptoom van een ziekte, de eerste waarschuwing voor een algehele ineenstorting. Als Europa antisemitisme laat opbloeien, zal dat het begin van het einde van het werelddeel zijn. Antisemitisme gaat niet over Joden. Het gaat over antisemieten. Het gaat over mensen die geen verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hun eigen fouten en in plaats daarvan een ander de schuld geven. We maken een ernstige fout als we denken dat antisemitisme alleen Joden bedreigt. Het is vooral een bedreiging voor Europa en voor de vrijheden die er in de loop der eeuwen zijn bevochten.”

Talloze volkeren zijn lang voor de jaartelling van het ene gebied naar het andere gevlucht of gewoon verhuisd: het is een lange lijst. Ook de Joden werden, na een opstand door de Romeinen in 70 na Chr. vrijwel geheel uit Palestina verbannen. Zo ging dat vroeger. Daarna begon de diaspora. Dat de kleine groep Joden verdreven werden is niet uniek. Zoveel volkeren moesten ongewild het veld ruimen. Maar in twee opzichten waren zij wel uniek. Ten eerste geloofden zij in één god, dat was een nieuw idee, want iedereen tot dan toe geloofde in vele goden. En ze deelden dat geloof met elkaar en gaven het door aan hun nazaten van wie velen konden lezen en schrijven. Dat was ook bijzonder toen vrijwel iedereen analfabeet was. Als ze weer eens werden verdreven was dat het enige houvast. Een aantal Joden noemden zich Christenen en zagen in Jezus een Messias. De niet in Jezus gelovigen mochten geen fatsoenlijke beroepen uitoefenen, mochten bijna nergens in steden wonen, mochten geen land bezitten, enzovoorts. Die Christenen stichtten overal kerken en kathedralen met pausen en priesters en later dominees en allen waren het over één zaak eens: Joden moesten bekeerd worden en die geweldige christelijke god moest je aanbidden anders: verdwijn. Luther gaf het duidelijkste voorbeeld: steek de synagogen in brand, breek hun huizen af, neem hun boeken af, verbiedt rabbijnen les te geven of maak ze dood, en zet ze hard aan het werk. Hitler en de nazi’s waren echt niet origineel en hadden het dus niet van zichzelf. “Het christelijk antisemitisme vindt zijn oorsprong in de theologie, in de christelijke leer, dat het Joodse volk sinds het gebeuren van Goede Vrijdag buiten de geschiedenis is komen te staan.”

Wie het Russische woord pogrom = vernietigen, verwoesten, opzoekt, komt voortdurend Joden tegen die daarmee te maken hadden. Het waren (en zijn) georganiseerde aanvallen op de bevolking van een stad of dorp. Soms vond de overheid het een goede uitlaatklep voor het volk om de aandacht van slechte economische tijden af te leiden. In de 19de en 20ste eeuw zijn er heftige pogroms geweest met talloze slachtoffers, waarbij duizenden Joden werden verkracht of vermoord. Honderdduizenden Joden trokken in die periode naar de Verenigde Staten omdat ook gedurende de Russische Burgeroorlog tussen 1917 en 1922 meer dan honderdduizend Joden zijn vermoord.

Als reactie op dit antisemitisme ontstond met name vanuit Oost- en Centraal-Europa een Joodse nationale beweging, het zionisme. De zionisten streefden naar een eigen land voor Joden in Palestina. Eindelijk geen antisemitisme! Tal van Duitse theologen hebben tussen 1880 en 1940, dus vóór de oorlog, de meest afschuwelijke boeken gepubliceerd waarin zij de Joden ‘de dragers van het bederf’ noemden die zo snel mogelijk moesten worden bekeerd, verdreven of vermoord. Dat is eeuwenlang (!) naar hartenlust gedaan.

In de Tweede Wereldoorlog werden twee en een kwart miljoen mannen en twee en een kwart miljoen vrouwen en meer dan anderhalf (!) miljoen KINDEREN vermoord enkel omdat zij Joden waren. Naast kleine aantallen dappere verzetsmensen greep niemand in. Er was geen oproep vanuit Londen de Joodse medeburgers te verbergen. Noch vanuit Amerika of de USSR, terwijl men in december 1942 precies wist wat er gebeurde. De geallieerden vlogen dag en nacht boven Duitsland, Italië, Polen, boven alle landen van Europa. Tienduizenden bommen zijn afgeworpen op steden, fabrieken, huizen, maar geen enkel bombardement van spoorlijnen naar vernietigingskampen, geen bombardementen op Sobibor, op Treblinka, op Auschwitz, op Theresienstadt.   N i e m a n d greep in.

Tussen 1933 en 1945 riepen alle nazi’s hun bondgenoten in andere landen op dat alle Joden moesten verdwijnen uit alle landen waar zij eeuwenlang woonden. Daarna werden zij voor zover het de nazi’s lukte bijna allemaal vermoord. De laatste vijftien jaar hebben Palestijnse organisaties gesteund door heel veel ngo’s over de hele wereld(!) én steeds meer kerken, (ja, alweer die kerken!) de BDS-beweging opgezet om Israël, lees ‘DE Joden’ te treffen met boycot, desinvesteren en sancties. Kauft nicht bei Juden, schreven de nazi’s op de ruiten van Joodse winkels. Wij weten hoe dat is afgelopen.

“Het is een godgeklaagd schandaal dat 78 jaar later Joden over de hele wereld én in ons land met hekken, camera’s, sluizen bewakers, politie en marechaussee beschermd moeten worden tegen de Jodenhaters van nu.” (Rabbijn Tamarah Benima).

Lees ook:
JULLIE moeten weten! – column Theo van Praag
‘Om te beginnen: natuurlijk zijn er miljoenen lieve, aardige, dappere, positieve mensen. Maar toch: er was één bericht in the Independent op 17 april 2017 waarover vrijwel geen krant berichtte, geen enkel radio- of tv-programma besteedde er aandacht aan. Dit was voor hen geen spannend nieuws. JULLIE zijn het alweer vergeten, maar WIJ niet.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.