Nijmeegs schoolplein moet dicht om geluidsoverlast: ‘Er zijn niet veel andere veldjes hier’
Het speelveldje van de Nijmeegse basisschool De Buut moet sluiten van de gemeente omdat omwonenden klagen over het lawaai. ‘Dit is een bizarre situatie.’
De pauze is nog niet begonnen en het is muisstil op het plein van basisschool De Buut in Nijmegen. Dat hier iets aan de hand is, zie je nu alleen aan de spandoeken die op het aangrenzende sportveldje zijn neergezet: ‘Dit is ons schoolplein en als die weggaat doet dat pijn’ (sic) en ‘Oranjeleeuwinnen moeten ook ergens beginnen’.
Het sportveldje dat er al veertig jaar ligt, moet voor het einde van deze maand sluiten van de gemeente. Gebeurt dit niet, dan hangt de school een dwangsom van tienduizend euro per overtreding boven het hoofd. De reden: omwonenden hebben geklaagd over de geluidsoverlast van de spelende kinderen. Tijdens de pauzes, maar ook na schooltijd, want het veldje is buiten de schooluren open voor kinderen uit de buurt. Hoewel een woordvoerder van de gemeente ‘sluiting’ aan de telefoon afzwakt tot ‘aanpassing’, heeft het besluit grote impact in Hunnerberg, de rustige woonwijk waarin de school gelegen is.
Ouders begonnen een petitie, die dezelfde middag nog 3.000 keer werd ondertekend. Dit had een sneeuwbaleffect. Verschillende media doken op het verhaal. De reacties waren niet mals, zowel uit de lokale politiek als op internet. Samengevat: kinderen moeten buiten kunnen spelen en buren hebben daar weinig over te zeggen. De kwestie heeft inmiddels geleid tot Kamervragen van de SP en de VVD. ‘Het is een bizarre situatie’, zegt Janneke Colsen, de directeur van de basisschool. ‘En het is absoluut oneerlijk naar de kinderen toe. Zeker nu we het er zo vaak over hebben dat kinderen meer naar buiten moeten en meer moeten bewegen.’
Er is al langer een discussie gaande over het sportveld, waar onder meer gevoetbald en gehockeyd wordt, maar de beslissing van de gemeente om het veld te sluiten kwam als een verrassing. Er spelen en sporten veel kinderen. ‘Dus ja, het veldje brengt soms de nodige geluidsoverlast met zich mee’, zegt Colsen. Maar dit is al vanaf het begin besproken met de omwonenden, er zijn aanpassingen gedaan aan het veld en bovendien wordt de kinderen gevraagd om rekening te houden met de buren. Veel bewoners hebben er vrede mee. Enkele huishoudens zouden hebben geklaagd, een deel van de omwonenden distantieert zich van het gemeentebesluit.
In 2016 en 2017 is er veel veranderd in dit stukje Nijmegen. Het schoolgebouw werd vernieuwd, een groot sportveld werd kleiner gemaakt en tegenover de school verrezen luxeappartementen. De gebouwen staan allemaal dicht op elkaar. Volgens directeur Colsen werkt dat als een ‘klankkast’. Een woordvoerder van de gemeente zegt dat bij het bestemmingsplan en de bouw ‘alles volgens de regels is gegaan. En ja, daar kun je achteraf wat van vinden’.
Geluidsmeting
Door de nieuwbouw is het geluid van het sportveld harder dan je zou verwachten bij een schoolplein of voetbalveldje. Naar aanleiding van de klachten liet de gemeente een onafhankelijk bureau een geluidsmeting uitvoeren. Hier kwam 88 decibel uit, ruim boven de wettelijk toegestane 70.
De herinrichting van dit deel van Hunnerberg is zeker niet uniek voor Nijmegen. De laatste jaren trekken steeds meer Nederlanders naar de stad, met als gevolg dat men in de begeerde binnensteden (Hunnerberg ligt pal naast het centrum) dicht op elkaar zit; bij basisschool De Buut nog dichter op elkaar.
Deniz (10), Mare (10) en Sibèl (11) uit groep 7 spelen vaak op het veldje. Sibèl begrijpt de buren wel, maar ‘kinderen maken ook gewoon lawaai. Misschien kunnen we na schooltijd ergens anders voetballen?’ Deniz: ‘Maar wij hebben ook rechten!’. Sibèl zegt: ‘Ik kan wel in de tuin gaan voetballen, maar als ik met mijn klas wil voetballen, kan dat het best op het schoolplein.’ ‘Er zijn niet veel andere plekken met veldjes’, vult Mare aan. Het sluiten of afbreken van het veld heeft weinig zin volgens Deniz, ‘want gespeeld wordt er toch wel’. Directeur Colsen beaamt dit: ‘Kinderen leggen vier jassen op de grond en een voetbalveld is geboren.’
De bewoners van het complex naast het sportveld staan niet te trappelen om te reageren. Eén appartement geeft gehoor. Eigenlijk willen de bewoners niet met de pers praten, laten ze aan de keukentafel weten, totdat de discussie in rustiger vaarwater is beland. Maar er moet ze wel iets van het hart: ze zijn erg geschrokken van de reacties. Om die reden willen ze ook niet met hun naam in de krant. ‘Het gaat niet slechts om enkele huishoudens. Maar mensen zijn bang’, zegt een van hen, zichtbaar aangedaan.
Het beeld dat is ontstaan, waarbij de rust van enkele rijke ouderen ten koste gaat van het speelplezier van tweehonderd kinderen, is ‘scheef’ en ‘klopt niet’. ‘Ik gun die kinderen hun speelveld, wij hebben ook gesport toen we jong waren.’ Wat zou dan een oplossing zijn? ‘Wij willen kunnen wonen op een plek waar de wettelijke normen van de geluidsoverlast niet overschreden worden.’
Onvoldoende toenadering
Was er geen andere, minder rigoureuze optie? ‘Er is in het verleden geprobeerd de partijen dichter bij elkaar te brengen’, zegt een woordvoerder van de gemeente, ‘maar er bleek niet voldoende toenadering mogelijk voor een andere oplossing. De gemeente Nijmegen vindt het natuurlijk ook belangrijk dat kinderen kunnen spelen en bewegen. Maar er lag een formeel bezwaar en daar moet je wat mee.’
Wat nu? ‘De verhoudingen zijn op scherp komen te staan, we willen in eerste instantie rust in de zaak krijgen’, zegt de gemeente. Op het schoolplein van De Buut wordt ondertussen afscheid genomen van groep 8: het is de laatste schooldag van het jaar. Misschien biedt de zomervakantie gelegenheid voor bezinning.
Waar interessante en spraakmakende verhalen online en in de krant ophouden, gaat het Volkskrantgeluid verder. Wat is een zwart gat precies? En hoe gaat het eraan toe in tbs-klinieken? Onze verhalenmakers leggen het uit.