RTL Nieuws RTL.nl

Let op, binnenkort verhuist RTL Nieuws naar RTL.nl

Al onze nieuwsberichten en video’s vind je straks op RTL.nl.

Neem alvast een kijkje

Ga naar de inhoud
Nederland

'Een overval!' En ineens stak er een vleesmes dwars door het lijf van Narinder

Narinder Damari werd 'voor dood achtergelaten' door een 16-jarige overvaller. Beeld © Privéfoto

Narinder Damari, bedrijfsleider van de Coop, werd door een overvaller neergestoken met een vleesmes. Alsof hij in een misdaadfilm was beland. "Die jongen liet me voor dood achter."

Narinder Damari (41) staat bij de servicebalie in de Coop in Ridderkerk. Achter hem rekent een klant aan de kassa een pak melk en een halfje bruin af. Het is rustig in de winkel, alleen de boodschappenscanner klinkt. Bliep, bliep, bliepbliep – een vertrouwd geluid voor Narinder.

Want ja, het voelt toch wel als ‘zijn’ Coop, waar hij al jaren als bedrijfsleider werkt.

Maar het is diezelfde Coop waar Narinder vijf maanden geleden bijna doodbloedde.

Doodgewone avond

Het gebeurde in januari dit jaar, een doodgewone doordeweekse avond, terwijl Narinder en zijn collega's de winkel klaarmaakten om te sluiten. Het was al donker buiten, stil bovendien – 'geen kip op de weg', maar het is altijd rustig in de avonduren bij het winkelcentrumpje van Ridderkerk.

Narinder was in het magazijn en hoorde in zijn oortje de stem van een van zijn caissières. Haar stem klonk anders dan normaal, dat hoorde hij meteen. "Er is een overval bij de kassa." De dader eiste geld. Dat wilde ze hem ook geven, maar door de zenuwen kreeg het meisje de kassalade niet open.

'Hij moest daar weg'

Dus Narinder kwam direct in actie. Vraag hem niet of hij moedig is. Of wat hem bezielde. "Zoiets doe je gewoon", zegt hij nu. "Ik ben verantwoordelijk voor de mensen die hier werken." Vraag hem ook niet waarom hij een winkelmandje pakte en waarom hij daarmee de overvaller te lijf ging. Misschien was het adrenaline. Misschien lef. "Het was in elk geval heel gevaarlijk."

Want de overvaller, een 16-jarige jongen uit Ridderkerk, zo bleek later, had een groot vleesmes in zijn handen, dat hij tegen de keel van de caissière aan drukte. "Ik dacht: hij moet daar weg, dus ik gooide het winkelmandje naar zijn hoofd." 

De jongen rende weg maar de deur ging niet snel genoeg open. Narinder stond achter hem. "Ik wilde er zeker van zijn dat hij niet terug zou komen."

Vleesmes

En toen voelde hij iets. Niet veel hoor, geen heftige pijn, hij voelde geen bloed uit zijn lichaam stromen. Pas toen de jongen wegvluchtte en Narinder naar de kassa terugliep om op de alarmknop te drukken, zag hij rode vlekken. Op zijn broek, op zijn trui, op de grond – waar niet, eigenlijk?

De jongen had hem met één zwaai naar achteren gestoken en het mes was er aan de zijkant, onder zijn linkerborst, in gegaan, en boven Narinders navel weer uit. Wat was dit voor misdaadfilm waarin hij was beland? 

Zwaar

"Overval. Politie direct. Ambulance erbij", zei Narinder door de telefoon. Hij weet die woorden nog precies, net zoals hij nog weet hoe omstanders hem op een stoel zetten. Narinder had met zijn hand wat gewuifd. Valt wel mee allemaal, niks aan de hand. Daarna werd het even helemaal zwart.

Zijn alvleesklier, darmen en milt waren geraakt, en zijn rib was door de klap gebroken.

"Toen brachten de artsen me in een diepe, diepe slaap", zegt hij. Hij kijkt er vredig bij. Want, als hij heel eerlijk moet zijn: zelf voelde hij geen angst. Later pas, toen de artsen hem vertelden dat de ambulance niet vijf minuten later had moeten komen.

"Vooral mijn vrouw had het die eerste uren echt zwaar. Die was thuis, met de drie kinderen, kleintjes van 2, 6 en 8, en zij kreeg ineens van agenten voor haar deur te horen dat ze meteen naar het ziekenhuis moest. Ze zat daar maar in d'r eentje in de wachtkamer, de familie moest nog komen, en ze had geen idee hoe het met me ging."

Op bewakingsbeelden was de overval in de Coop te zien:

01:02
De overval was een schok voor ondernemers en inwoners in Ridderkerk.

Ongerust

"Ik vind het zó erg dat mijn vrouw, moeder en andere familieleden die angst hebben moeten voelen. Ik had dat in het begin vooral, nachtmerries, niet specifiek over de steekpartij, maar gewoon, over nare dingen. Maar mijn vrouw slaapt nog steeds slecht, die kan soms echt midden in de nacht wakker schrikken en checken of ik nog adem. Ze blijft ook ongerust. Laatst was ik voor het eerst met de auto een stukje rijden. Toen heeft ze me wel vier keer geappt of alles goed ging."

Narinder vertelt zijn verhaal rustig, bijna zonder emoties. De enige keer dat hij echt brak, was toen hij zijn kinderen voor het eerst weer zag. Zijn zoontjes en dochtertje. "Dan zie je drie van die koppies naar je kijken, en ik kon niets, hè! Ik kon niet uitleggen wat er aan de hand was, dat papa wel weer thuis zou komen."

Kasplantje

Narinder was na de operatie een kasplantje. "Ze hebben me van boven tot beneden open moeten maken." Hij moest opnieuw leren lopen, leren praten en hij was 10 kilo afgevallen. Narinder grijnst. "En ik bén al niet heel erg breed." 

Na anderhalve week mocht hij, op eigen aandringen, naar huis. "Ik wilde zo graag thuis revalideren, bij mijn gezin. Ik wist dat mijn vrouw en kinderen me er weer bovenop konden helpen."

Maar in het begin ging het niet goed. Tot twee keer toe is Narinder weer opgenomen geweest. Hoge koorts, veel pijn, doodop, maar de artsen konden het eerst niet vinden. "Ik heb nog nooit zoveel medicijnen gekregen." Hij kijkt er nog een beetje ongelovig bij als hij het vertelt, hij belandde zelfs op de hartbewaking. "Dat was echt de eerste keer dat ik dacht: ik spring hier uit het raam, dit gaat niet meer goed komen." 

Even is hij stil. Dan: "Het is maar goed dat dat raam niet open was."

Neergestoken
Lees ook:
Neergestoken bedrijfsleider Coop Ridderkerk 'zweefde op randje van de dood'

Niet kapot te krijgen

Maar het was ook meteen de laatste keer dat Narinder zoiets dacht. De artsen vonden twee bacteriën, de een had een hersenvliesontsteking kunnen veroorzaken, de ander hartproblemen. Een wonder, een wonder, een wonder, de artsen hebben het woord wel twintig keer in hun mond genomen als het over Narinders situatie ging. Niet kapot te krijgen, die Coop-bedrijfsleider.

Na een heftige antibioticakuur ging het langzaam beter, maar daar gingen wel vier maanden overheen. "De eerste keer een wandelingetje in het park met mijn vrouw, dat was zo'n mooi moment!"

Woede

Toen Narinder zich lichamelijk sterker voelde, werd hij ook steeds bozer. "Mijn kinderen waren bijna hun vader kwijt."

Hij schudt zijn hoofd, alsof hij de gedachte weg wil schudden. Woede, daar heeft hij niets aan. "Ik hoop dat hij wordt gestraft, dat is alles. Ik hoef hem niet te zien, niet te spreken." 

Lid van een bende

Narinders advocaat gaat er in de rechtbank voor pleiten dat de verdachte berecht wordt volgens het volwassenenstrafrecht. "Hij is dan wel pas 16, maar het is niet de eerste keer dat hij een overval pleegt", zegt Narinder. "Deze jongen was lid van een elfkoppige bende. En hij heeft me voor dood achtergelaten."

Weer schudt hij zijn hoofd. Niet aan denken, nee, niet doen. "Ik focus me op mijn herstel, ik wil sterker worden, ik wil weer werken." Het is vandaag de tweede keer dat hij terug is in de Coop. Er worden handen geschud, een paar knuffels uitgedeeld, klopjes op Narinders schouder. "Goed dat je er weer bent, man."

10 euro

Hoe hij het vindt om hier weer te zijn? "De eerste keer was gek. Ik was benieuwd wat het met me zou doen om langs de plek te lopen waar het is gebeurd. Maar ik dacht ook: ik ga gewoon, en ik voel wel of het gaat. Maar ik ben zo goed opgevangen door mijn team en het hoofdkantoor, iedereen heeft me zo gesteund. Dat hielp me er doorheen."

Narinder glimlacht. "Ik heb zelfs een grote kaart gekregen van concurrerende supermarkten. En van mensen die ik niet ken, maar mijn verhaal hadden gelezen op nieuwssites. Een vrouw uit Friesland stuurde me een kaart met 10 euro erbij, mocht ik iets leuks van kopen."

Wat is het volwassenenstrafrecht? 

Als kinderen tussen de 12 en 18 jaar een strafbaar feit plegen, dan worden ze in eerste instantie berecht op basis van het jeugdstrafrecht, waarbij rekening wordt gehouden met het feit dat ze minderjarig zijn. Voor kinderen onder de 16 jaar is het strafmaximum één jaar. Van 16 tot 18 jaar is het maximum twee jaar. Jongeren die 18 jaar of ouder zijn als ze een strafbaar feit plegen, krijgen in de rechtbank te maken met het volwassenenstrafrecht. 

De rechter kan ook een PIJ-maatregel opleggen, ook wel jeugd-tbs genoemd. Die maatregel kan zo'n zeven jaar duren. Na die zeven jaar kan de PIJ-maatregel omgezet worden in tbs. 

Het kan ook voorkomen, dat de verdachten nog wel minderjarig zijn, maar worden berecht via het volwassenenstrafrecht. Dat kan bijvoorbeeld als de straf niet past bij de geestelijke ontwikkeling van de dader, of als het strafbare feit te ernstig is voor een jeugdstraf. Deze overweging wordt alleen gemaakt als de verdachte 16 of 17 is.

Advocaat zet in op berechting via gewone strafrecht

Advocaat Sébas Diekstra zal namens het slachtoffer in deze zaak bepleiten dat het gewone strafrecht op de verdachte moet worden toegepast. "De aanleiding hiervoor kan op dit moment in ieder geval worden gevonden in de bijzondere ernst van de gewelddadige overval op de COOP en de grote hoeveelheid andere ten laste gelegde misdrijven, alsmede de omstandigheden waaronder het feit is begaan", laat hij weten aan RTL Nieuws. 

Bron: www.rechtspraak.nl

Twee
Lees ook:
Twee tieners aangehouden voor gewelddadige overval Coop Ridderkerk

'Ik ga hem pakken'

Narinders oudste zoon voelt zich ook weer beter. "Even dachten mijn vrouw en ik: moeten we de kinderen wel vertellen wat er is gebeurd? Maar het was een gekkenhuis bij ons thuis. Agenten over de vloer, thuiszorg, familie, vrienden, buren. We werden overladen met cadeautjes, kaartjes en bloemen. Kinderen hebben dan wel door dat er iets is."

'Ik ga de dief pakken', zei Narinders zoontje. "Hij had goed door wat ons was aangedaan. Nu hij wat hulp heeft gehad van Slachtofferhulp, is de woede gezakt. Hij moet zich niet met dit soort dingen bezighouden, hij kan nu weer kind zijn."

Naar het strand

En Narinder kan weer vader zijn. Hij kan weer leuke dingen doen met zijn kroost – al zit stoeien er nog niet in. "Die conditie, hè. Maar het is mooi hoe je, na zoiets heftigs, intenser kunt genieten. Vroeger was ik veel meer bezig met het ritme van de dag."

"Nu ben ik bewuster met mijn gezin bezig. Als het even lekker weer is, zegt mijn vrouw 'kom, we gaan eruit', en dan rijden we naar het strand, gaan we een ijsje eten. We plukken de dag meer."

Laatst had hij zijn laatste controle in het ziekenhuis. "Ik wil u hier nooit meer zien", had de arts glimlachend gezegd. Het wonder dat Narinder heet, had hem de hand geschud en geantwoord: "Dokter, dat lijkt mij een mooi voornemen."