Met een krachtige zwaai gooit Henk Driessen (63) op een bruggetje in het Brabantse Erp zijn magneet in de rivier de Aa. Het schijfje, dat vastzit aan een meterslang touw, ziet er op het oog niet heel bijzonder uit. Maar Driessen heeft er al een hoop moois mee uit het water gehaald. Vindt hij zelf, want niet iedereen zal de schoonheid zien in de roestige spullen die Driessen met de magneet boven water heeft gekregen.
Zo'n tien jaar geleden raakte Driessen bevangen door het virus van magneetvissen, toen zijn zoon hem vroeg een keer mee te gaan. "Sindsdien ben ik eraan verslaafd geraakt", vertelt Driessen. "Het is altijd spannend wat je boven water haalt. Dat zorgt voor een kick."
De eerste paar worpen van Driessen zijn niet heel succesvol te noemen. Op een paar ondefinieerbare stukjes ijzer en een scherf van een pan na vangt hij niks. Maar als Driessen naar de overkant van de brug loopt en daar zijn magneet in het water werpt, is het wel raak.
Groot is de vangst niet, maar twee kogels vindt Driessen toch de moeite waard. "Op deze brug is tijdens de Tweede Wereldoorlog hevig gevochten. Bijzonder dat die kogels waarschijnlijk tijdens die gevechten in het water zijn gevallen en 75 jaar later worden opgevist."
Henk Driessen gooit zijn magneet in Erp in het water.
Driessen viste ook explosieven op
Kogels zijn niet de enige oorlogsattributen die Driessen uit het water heeft gevist. In huis heeft hij een vitrine staan met verschillende pistolen uit de Tweede Wereldoorlog. Totaal verroest, maar Driessen is er trots op. Daarnaast viste hij al zeker tien keer een nog niet afgegaan explosief uit het water.
"De eerste keer was het flink schrikken, maar op een gegeven moment wen je eraan", zegt hij nuchter. Het eerste explosief dat Driessen ving, haalde hij op de kant en nam hij mee naar huis. Pas daar kwam hij erachter dat het ging om een explosief, waarna de Explosieven Opruimingsdienst Defensie (EOD) langs moest komen om de mortier te onderzoeken.
Inmiddels ziet Driessen het direct als hij een explosief aan zijn magneet heeft hangen. "Ik laat het dan voorzichtig in het water zakken en bel de politie."
Een van de wapens uit de Tweede Wereldoorlog die Henk Driessen heeft opgevist.
Defensie: 'Niet de vraag of er doden vallen, maar wanneer'
De gevaren die bij het magneetvissen komen kijken ziet de EOD ook. "Je weet niet wat je opvist en waar explosieven liggen. Op veel plekken in Nederland is in de Tweede Wereldoorlog gevochten en we raden magneetvissen in heel Nederland dus sterk af, want ook waar niet gevochten is kunnen explosieven liggen", zegt Jordy Rutten, woordvoerder van de Koninklijke Landmacht, waar de EOD onder valt.
"Het is niet de vraag of er doden of gewonden vallen doordat mensen met magneetvissen een explosief vinden, maar wanneer dat zal zijn", stelt Rutten.
"Ondanks dat de projectielen al zo'n 75 jaar in het water liggen, worden ze niet minder explosief. Ze kunnen enorme schade aanrichten. Ook doordat zo'n explosief in het water instabiel is geworden. Bedenk wel dat we het over oorlogstuig hebben, dat bedoeld is om de vijand uit te schakelen. Door het met een magneet op te vissen, breng je beweging in een al instabiele situatie en daarmee is de kans op ontploffing levensgroot."
Verschillende gemeenten hebben al verbod op magneetvissen
Dit jaar is de EOD al ruim zeventig keer uitgerukt vanwege munitie die gevonden is door magneetvissers. In 31 gevallen moest de EOD direct in actie komen om het gevaar weg te nemen. In totaal krijgt de dienst 2.200 meldingen per jaar.
Het gevaar dat magneetvissen met zich meebrengt, is voor een aantal steden mede de reden geweest om de hobby te verbieden. In Haarlem, Groningen, Delft en Nijmegen mag al niet meer gevist worden met een magneet. De gemeente Amersfoort denkt erover na om de hobby te verbieden.
Henk Driessen met een verroeste ijzeren staaf aan zijn magneet.
'Explosief laten terugzakken in het water'
Wie toch ineens een explosief boven water haalt tijdens het magneetvissen in plaatsen waar dat nog wel mag, moet het voorzichtig terug in het water laten zakken, adviseert Dirk van de Vleuten, werkzaam bij Bodac, een bedrijf dat explosieven opspoort.
"Water is een goede scherfremmer. Dus door het water vliegen de scherven van een explosief minder ver dan door de lucht", legt Van de Vleuten uit. "Door het projectiel van de magneet te halen en terug te gooien ontstaat de meeste kans dat het afgaat."
Van de Vleuten denkt dat een verbod op magneetvissen "een stukje bijdraagt aan de veiligheid. Door te magneetvissen speel je niet alleen met je leven, maar ben je ook een gevaar voor de omgeving."
Kluis met vibrators en condooms gevonden
Toch weerhoudt het Driessen er vooralsnog niet van om te stoppen met zijn hobby, ook al kent hij de gevaren. "Ik ben altijd benieuwd naar de verhalen die achter mijn vondst zitten. Ik heb een keer in Utrecht een dichte kluis uit het water gehaald in de buurt van het Zandpad (voormalige prostitutiebuurt, red.). Toen ik de kluis thuis opende, vond ik allemaal vibrators, condooms, oorbellen en lippenstift."
"Ik vind het jammer dat ik het verhaal erachter niet ken. Waarom zouden de eigenaren de kluis in het water hebben gegooid? Daar kom je nooit meer achter."
De kluis met vibrators, condooms en oorbellen.
'De gemeente zou me eigenlijk vergoeding moeten geven'
Volgens Driessen zitten er ook positieve kanten aan het magneetvissen. "Ik haal veel rotzooi uit het water. Er zijn mensen die tegen me zeggen dat de gemeente me eigenlijk een vergoeding zou moeten geven, omdat ik het water schoner maak."
Driessen neemt het ijzer dat hij vangt altijd mee naar huis en bewaart dat of verkoopt het aan de oudijzerhandelaar. Hij drukt andere magneetvissers ook op het hart hun vangst mee te nemen.
"De laatste jaren komen er steeds meer magneetvissers bij. Als je ziet hoe ze soms omgaan met wat ze vangen... Ik was laatst in Utrecht en Den Haag en zag aan de waterkant niks anders dan oud ijzer liggen. Toen schaamde ik me echt, want het was zo'n lelijk gezicht. Ze laten soms alles aan de kant liggen."
NUjij: Uitgelichte reacties