Waarom is een uitkering hebben toch zo erfelijk? (socialevraagstukken.nl)

verklaringen, verklaringen. er is een groep mensen die het wel mooi vindt zo, gratis geld op je rekening. waarom daar zo moeilijk over doen?

Zien werken doet werken

je kan je ook afvragen waarom jezelf een leven lang een bult werken toch zo erfelijk is

Slecht voorbeeld doet slecht volgen

Het verschil minimumloon en uitkering is gewoon te klein. Met alle toeslagen erbij en kortingen eraf houd je met een uitkering slechts ietsje minder over. Als je wat uren meer werkt dan verlies je al snel je toeslagen en gaj je per saldo er op achteruit.

Een totaal krankzinnige situatie.

@4

Hoezo een slecht voorbeeld. Men kan door omstandigheden afhankelijk zijn van een uitkering. Een arbeidsongeschiktheidsuitkering is toch ook mogelijk. Kan de vader er iets aan doen dat hij bijvoorbeeld in de haven een container weg moest koppen?
Wat als pappa altijd gewerkt heeft als hoofd van een afdeling van de V&D en het bedrijf gaat failliet. De kans dat papa eenzelfde soort baan zal krijgen zal navenant nihil zijn.
Wat als papa in de bouw werkt en er een langere tijd sprake is van uitvriezen. Vorstverlet?
Je bent dan ook afhankelijk van een uitkering. Wat als de bouwmaatschappij failliet gaat? De kans dat jij als stucadoor aan het werk kan gaan, met al die goedkope Polen, is navenant nihil

Je opmerking was meer dan een beetje kort door de bocht. Sorry.

"Waarom is een uitkering hebben toch zo erfelijk?"

Omdat religie erfelijk is.

@6 Een arbeidsongeschiktheidsuitkering is heel wat anders Ik heb over de bierdrinkende tokkies Die gewoon te lui zijn

Toch apart. Persoonlijk denk ik dat de belangrijkste reden toch opvoeding is. Zoals de ouders in het artikel die zich niet neerlegden bij het advies van die leerkracht. Deel van de opvoeding is ook het sturen op peergroup. Ouders met een uitkering leven vaak in achterstandswijken waar de kinderen op een school zitten met andere kinderen uit achterstandsgezinnen, waar ze omgaan met andere kinderen uit achterstandsgezinnen en daar ook hun peergroup zullen vinden. Als je dat als ouder laat gebeuren (en dat doen de meeste ouders) dan zal het kind de idealen en doelen van die peergroup overnemen. De invloed van een peergroup is groter dan de invloed van de ouders zelf.

Ik verbaas me trouwens ook wel over het gebrek aan fatsoen wat ik bij veel jongeren, zeker uit lagere maatschappelijke klassen, zie. Gewoon normale fatsoensnormen zoals niet uitgebreid in gezelschap in je neus zitten te peuteren, neus luidruchtig ophalen, eten met je mond wijd open, lijkt men niet meer te kennen. Om over kleding nog maar te zwijgen. Ik kan me voorstellen dat een werkgever niet op dat soort 'volk' zit te wachten. Anderzijds blijkt geld voor hen toch weer een grote motivator; de fatsoensnormen van veel Oostblokkers laten ook zwaar te wensen over maar dat is geen enkel beletsel om hen wel in dienst te nemen; ze zijn zo lekker goedkoop.

Wie niet werkt zal niet eten

@9

Die fatsoennormen worden ook regelmatig gemist in de top van bedrijven, laatst nog een vergadering meegemaakt dat een bestuurder in zijn oren zat te wroeten en quasi ongeinteresseerd zijn smeer onder de tafel afveegde.

Dit is een voorbeeld van zovele.

Ik als arbeidsgehandicapte doe nog liever werk , waar de meeste mensen zich te goed voor voelen (ook op dit forum) , als de hele dag thuis zitten ...

Slechte rolmodellen.

@10 Gelet op de veelal voluptueuze omvang van veel uitkeringstokkies, blijkt die waarheid nogal op cynisme te zijn gestoeld

@3 helder welke boodschap u doorgeeft.
Dat werken ook kan leiden tot persoonlijke en professionele ontwikkeling lijkt niet in u op te komen.

@15 welke 'boodschap' geef ik af dan? u bent goed geprogrammeerd

@16 klopt. Ik ruik kortzichtigheid vanaf 100 km afstand. Digitaal vervalt de afstand zelfs