Vrouwenvoetbal leeft meer dan ooit, maar waar blijft de Oranjegekte?

Nederland stemt massaal af op de Leeuwinnen. Zo keken ruim 1,6 miljoen mensen naar de openingswedstrijd tegen Nieuw-Zeeland en schakelden ruim 2,3 miljoen mensen naar de wedstrijd tegen Kameroen. Daarmee waren het de best bekeken programma’s van de dag. Zelfs op het eerste oog voor Nederlanders nietszeggende wedstrijden als Frankrijk – Noorwegen (één miljoen kijkers) en Noorwegen – Nigeria (700.000) trekken aardig wat bekijks. Maar toch kleurt niet heel Nederland – zoals bij een groot toernooi bij de mannen vrijwel altijd het geval is – Oranje. 

Jacco van Sterkenburg (41), universitair hoofddocent aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en gastonderzoeker bij het Mulier Instituut, en Ramón Spaaij (39), hoogleraar sportsociologie aan de Universiteit van Amsterdam, zijn van mening dat het op dit moment niet gerechtvaardigd is om de hype rondom het vrouwenvoetbal te vergelijken met de mannen. ,,Niets leeft zodanig als het mannenvoetbal. Dat is onvergelijkbaar met wat dan ook. Een categorie apart”, weet Van Sterkenburg.

_{Bekijk hieronder de Oranje-training van vandaag:}

,,En vergis je niet”, vult Spaaij aan. ,,Er is wel degelijk een bepaalde Oranjegekte. Geen grote, maar het feit dat het er is, is al opmerkelijk als je kijkt naar waar het vandaan komt. Vier jaar geleden had ik dit niet kunnen voorspellen. Het vrouwenvoetbal zit enorm in de lift.”

En dat de gekte bij de vrouwen ooit dezelfde hoogte kan bereiken als bij de mannen, houdt Van Sterkenburg zeker niet voor onmogelijk. ,,Als de vrouwen een lange geschiedenis van presteren hebben, dan kan het wel in die richting groeien”, vertelt hij. Misschien zelfs al in dit toernooi, als de vrouwen beter gaan voetballen en presteren.

Dat is het grote verschil tussen de mannen en de vrouwen. Bij de mannen is het ongeacht de prestaties ongekend populair, bij de vrouwen bepalen de prestaties de populariteit. Spaaij: ,,Dat is ook niet zo gek. Het mannenvoetbal zit in het collectief geheugen. Die spelen al zeventig jaar profvoetbal. Bij de vrouwen is dat niet zo verankerd. Wie is er niet opgegroeid met herinneringen aan het Nederlandse mannenelftal? Ik was zelf acht toen we het EK van ’88 wonnen. Dat weet ik nog als de dag van gisteren. Bij de vrouwen was de EK-winst van 2017 het eerste vergelijkbare moment.”