Direct naar artikelinhoud
ReizenTreinvakantie

Vergeet vliegen, met de trein naar Italië is een veel beter idee

Vergeet vliegen, met de trein naar Italië is een veel beter idee
Beeld Joke de Wolf

Met de trein naar Italië reizen is veel fijner dan per vliegtuig. Joke de Wolf ontdekt dat het een heel ontspannen en betaalbare voorbereiding is voor het hectische Venetië.

Net na München zie ik de eerste besneeuwde bergtoppen aan de horizon. Ze lijken dichtbij, maar als ik ze probeer te fotograferen, zijn het op mijn schermpje nog maar stipjes. Nog even wachten. Nee, wachten is het woord niet voor wat ik al de hele dag doe. Ik zit in een comfortabele stoel, ik drink koffie uit een stenen beker, ik lees wat, wandel naar de restauratiewagen en kijk vooral veel uit het raam. Ik reis met de trein van Amsterdam naar Venetië.

Het plan ontstond uit ergernis. Ik wilde naar Venetië voor de opening van de Biënnale, de tweejaarlijkse kunsttentoonstelling daar. Ik was niet de enige: toen ik mijn vliegreis wilde boeken, een maand van tevoren, waren alle redelijke vluchten al uitverkocht of absurd duur. Ik begon op te zien tegen de reis van het vliegveld naar het eiland: gehannes met kaartjes voor de bus, onduidelijkheid over waar die vertrekt, of een veel te duur kaartje voor de pont. En dan had ik het gedoe bij Schiphol, het wachten in rijen voor de paspoortcontrole, inchecken, boarden en vooral de bagage, het getut met tubetjes uit m’n toilettas en laptop uit m’n koffer, schoenen uit, armen omhoog bij de scan, vreemde handen op m’n beugelbeha, al overleefd. Zo ver is Venetië toch niet, hemelsbreed? Kon ik niet gewoon, milieubewust bovendien, met de trein?

Het bereiken van de bestemming voelt meer als een beloning dan bij het abstracte teletransport van het vliegtuig

Deutsche Bahn

Op de website van NS International zonk de moed me even in de schoenen: enkele reis Amsterdam-Venetië was vanaf bijna 200 euro, bovendien kiest de site automatisch de snelste route, niet de goedkoopste, en stuurt je dus vaak met de dure Thalys honderden kilometers om via Parijs. Gelukkig is er de site van Deut­sche Bahn, de Duitse spoorwegen. Om daarmee naar Italië te kunnen reizen, moet je reis beginnen of eindigen in Duitsland. Ik heb familie die bij de grens woont, en kwam zo op een kaartje van Gronau naar Venezia Santa Lucia voor 105 euro, eersteklas, 20 euro meer dan een tweedeklaskaartje. Vertrek vanaf Gronau om zeven uur ’s ochtends, aankomst in Venetië om kwart voor elf ’s avonds.

Het eerste deel begint langzaam, met een forensenboemeltje naar Dortmund. Ik reis nooit eersteklas, en zie nu wel de voordelen: het is erg rustig in mijn coupé, alleen de machinist komt twee keer langs omdat hij op een van de tussenstations met de mooie namen, Selm-Beifang of Bork, een kop koffie haalt. Ik zie hem de sporen oversteken, bij het wegrijden steekt hij zijn hand uit het raampje.

In Dortmund stap ik over op een ICE, naar een andere versnelling. Een medewerkster brengt kranten rond, brengt een stenen kopje Milch-kaffee en een metalen lepeltje. Mijn medereizigers zijn mensen zonder haast, ouderen op weg naar familie, een paar mensen met laptop; zelfs de wifi doet het goed. Aan mijn raam verandert het landschap geleidelijk, de eerste heuvels worden een heuvellandschap, koolzaadvelden groeien groter en lijken geler. Kort voor het eindpunt München – precies op tijd – krijgen we een chocolaatje met opdruk Lieblingsgast.

Deutsche Bahn

Rustig maar gestaag

Daar begint het echt. De trein naar Verona klimt rustig maar gestaag naar boven langs prachtige vergezichten, bossen en rivieren, vergeleken met de autoweg zijn er gelukkig maar weinig treintunnels in de Alpen. Stoppen doet hij amper eens per uur, dat geeft rust. Rust om bijvoorbeeld naar het restauratierijtuig te lopen, zo eentje waarop ik had gehoopt, met witte tafelkleden, gemoedelijke Oostenrijkse bediening, broodjes met worst die Sacherwürstl mit Kaisersemmel heten, en halve liters bier uit een glas met een voetje voor 3,60 euro. In zo’n ontspannen restaurant zat ik zelden, niemand hoeft plotseling weg.

Het is een zonnige namiddag, het uitzicht lijkt afkomstig uit een film en de achtergrondmuziek van de wielen op de rails en het gepiep van het treinstel maakt het een heerlijke vakantiebestemming. In Verona moet ik de trein uit, ik was graag nog even gebleven.

Rustig rollen we door de nacht, met stops op uitgestorven stations

Het laatste stukje naar Venetië reis ik met een Frecciarossa, de Italiaanse variant op de Fyra die wél rijdt. Hypermodern, het lijkt wel eersteklas. Precies op tijd kom ik aan op station Venetië Santa Lucia, direct vanuit het station stap je op een vaporetto over het Canal Grande. Ik ben goed uitgerust voor een paar hectische dagen kunst kijken. Een wonderlijke ervaring: Venetië lijkt veel dichterbij dan wanneer je vliegt. En al heb ik er verder weinig voor moeten doen, het bereiken van de bestemming voelt meer als een beloning dan bij het abstracte teletransport van het vliegtuig.

Ligplaatsen in de nachttrein zijn het minder luxe alternatief voor de slaapplaatsen.Beeld Joke de Wolf

Nachttrein

Terug reis ik met de nachttrein, ik heb een ligplaats in een vierpersoonscoupé für Damen geboekt. Om negen uur ’s avonds moet de trein vertrekken. Er staat een luxe Oriënt-Expres klaar voor een reis naar Londen of Istanbul, onbetaalbaar. Ook staat er een trein van mijn maatschappij, met de juiste wagonnummers, vanaf het perron kan ik mijn bed al zien. Maar de deuren kunnen niet open en de trein rijdt om vijf voor negen leeg weg. De Venetiaanse stationsomroepers blijven stil, om half tien komt de trein doodgemoedereerd terug.

De deuren gaan nu wel open, en ik heb alweer de hele coupé voor mezelf, op aanraden van de conductrice sluit ik hem van binnen meteen af. Rustig rollen we door de nacht, met stops op uitgestorven stations. Om half zes krijg ik een eenvoudig ontbijt, ik zie de zon opkomen tussen de laatste bergen. Ik begrijp inmiddels dat ‘ligplaats’ wat anders is dan ‘slaapplaats’, voor 30 euro meer had ik een iets minder hard bed gehad, met lakens, en had ik me ook kunnen douchen voordat ik uitgeslapen München binnenkwam. Dat doe ik dus de volgende keer. Stiekem hoop ik dat het dan nog steeds zo rustig is in de trein.

Treinkaartjes naar Venetië zijn te boeken via NS International of Deutsche Bahn (bahn.de) Bij die laatste moet u, als u vanuit Nederland reist, een eind- en beginstation in Duitsland nemen, München bijvoorbeeld. Kaartjes van München naar Venetië zijn er vanaf € 50 voor een zitplaats, voor een bed in een 2-persoonscoupé betaalt u € 120 p.p. Bij treinreiswinkel.nl zijn er ook complete reizen inclusief hotel te boeken. De Biënnale van Venetië duurt tot 24 november.

Reisreportages vanuit bijzondere bestemmingen, boeiende steden en verre streken, met reistips. U vindt ze op trouw.nl/reizen of op deze kaart.