De koersen op de beurzen lijken weer wat op te leven. Beleggers zijn weer aan de koopzijde vanwege uitspraken van centrale banken de FED en de ECB. Fed-president Jerome Powell staat open voor eventuele renteverlagingen en de ECB hinkt ook op nieuwe geldverruimingsmaatregelen.
Hoera, opnieuws gratis geld
Misschien weer een korte opleving van de beurzen. Beleggers zijn verslaafd geraakt aan de stimulerende middelen van centrale banken met hun ‘gratis-geld-schepping’. Een wereld vol tegenstellingen, in de sportwereld verboden, maar beleggers snakken er naar en het is zelfs gratis. In de VS kan de rente wat naar beneden, de FED hanteert een centrale rente in de bandbreedte 2,25 tot 2,50 procent. In Europa staat de centrale rente van de ECB op nul en zelfs negatief (- 0,4 %) voor overtollig kasgeld van de banken. Misschien dan maar wat slechte leningen opkopen van de banken die daarmee dreigen om te vallen? Mario Draghi is een Italiaan en kan het dicht bij huis zoeken. Italiaanse banken stikken er in.
Goedkoop geld is cadeautje voor elite
Hoe dan ook, een nieuwe periode lijkt aan te breken van kwantitatieve geldverruiming (QE). Een vorm van directe geldschepping door centrale banken. Gratis geld, maar voor wie? We kennen de effecten daarvan in de nasleep van de kredietcrisis en de eurocrisis. Het stimuleert onrendabele bedrijven om met goedkoop geld risicovol te investeren. En wat te denken van de opgeblazen vastgoedbubbel? Door de lage hypotheekrente zijn vastgoedprijzen de lucht ingevlogen. En wat te denken van de aandelenbubbel? Met goedkoop geleend geld kochten beursgenoteerde bedrijven hun eigen aandelen in. Een cadeautje voor aandeelhouders. De winst per aandeel stijgt, zodat de totale winst over minder aandeelhouders verdeeld hoeft te worden. Kassa dus! Maar wacht even, is dat de bedoeling van de kunstmatige inseminatie van onze centrale banken? Het grote geld wordt op deze wijze verdeeld onder de elite. Ik dacht dat centrale banken een beleid horen te voeren ten dienste van de samenleving. Niet verwonderlijk dat de middenklasse ontevreden is en de slapende massa meeneemt de straat op.
Ten hele gedwaald
Maar hoe zouden beleggers straks reageren als de onlangs ingezette handelsoorlog zijn zure vruchten gaat afwerpen en de motivatie om te investeren drastisch afneemt? De export naar besmette landen zakt in en de productie valt terug. Een nieuwe periode van kunstmatig opverende beurzen door middel van stimulantia zou wel eens van korte duur kunnen zijn als de geldschepping weer niet in de reële economie terecht komt. Het inmiddels bekende spelletje van de centrale banken zou door de ontevreden middenklasse en de slapende massa al snel worden doorzien. Vooral als in Europa de rentetarieven nog eens door het ijs gaan en onze banktegoeden gaan bevriezen. De oudere generatie was gewend een vergoeding te ontvangen voor uitgeleend geld aan de bank. We noemden dat RENTE! De jongere generatie spaart niet meer. Ze laten hun overtollige saldo op de lopende rekening staan waarop elke maand de bankkosten worden afgeschreven. Ze weten niet beter dat het aanhouden van overtollig geld op hun rekening geld kost. Hoe gevaarlijk is dat? Ach ja, geld lenen kost geen drol toch, en wordt misschien nog goedkoper. Tenzij de nerveuze banken het niet meer aandurven hun verdienmodel naar de knoppen te helpen.
Hoogmoed komt voor de val
Als de ECB binnen de EU met hun geldschepping ook de rente gaat verlagen zou dat wel eens heel riskant kunnen worden. Het is in de oude Europese monetaire geschiedenis nooit eerder vertoond. Een negatieve rente binnen de EU zal niet lang gedoogd worden als daarmee de deur wordt geopend naar pensioenkortingen en vooral de rekeninghouders met spaartegoeden nerveus worden. Ook het verdienmodel van de banken in Europa gaat er aan. Alle ellende die daar op termijn achter weg komt kunnen centrale banken niet meer compenseren met weer een nieuwe ronde kwantitatieve versoepeling. De vraag is hoe lang de opleving van de beurzen zal doorzetten met de verwachte nieuwe stimulantia. Het gezegde, “hoogmoed komt voor de val,” is anno 2019 volop van toepassing. Centrale banken die denken met hun waanzinnige beleid het monetaire stelsel te kunnen besturen. De VS, die met hun repressieve maatregelen heeft afgedaan als wereldmacht. En de arrogantie van de beleggers die leven in een bubbel en zijn vergeten om tijdig af te kicken.
En nog steeds geen spoor van Inflatie te bespeuren!
Merk dat jij geen boodschappen doet?
Koop inderdaad weinig Merk Boodschappen en contant betalen heeft mijn voorkeur!
Maar bemerk dat ik deze boodschap niet cynisch genoeg heb gebracht.
weet je nou nog niet dat ze alle middelen in handen hebben
en dat t ze geen zak uitmaakt als t klapt? zelf hebben ze, als ze dat laten gebeuren al ruim baan gemaakt voor wat ‘nieuws’ , met nog meer onderdrukking.
zet es een ander plaatje op, deze blijft hangen
@neus: yep! Zo gaat-ie goed, voor de ‘rulers’. Niks geen paniek. Project De Grote Herverdeling loopt als een trein, maar rupsje heeft nog lang niet genoeg. Kan dus nog wel even doorgaan zo. Alle straks (eventueel) barstende bommen en bubbels zijn de ‘finishing touch’ en helemaal voor rekening van de slapende burgers
van satanisten die (wereld)oorlogen veroorzaken voor eigen gewin hoef je geen compassie te verwachten.
u bent slechts 1 stuk vee in de kudde.
met ‘vrijheid’ van loeien.
komt t de psychopaten uit wordt u (preventief) geruimd. u=vervangbaar.
https://media.giphy.com/media/lgZ2W9Hjau29W/giphy.gif
Zelfs Peppie en Kokkie denken dat het feestje voorbij is. Ach ja, de kater komt later. https://www.telegraaf.nl/financieel/1708057096/column-zwaar-weer-op-komst-voor-beleggers
Opvallend is dat de laatste tijd steeds meer beleggers kiezen voor obligaties. De aandelenindexen reageren alleen nog op de tweets van Trump en op de goednieuwsshow van centrale banken. De FED en de ECB hebben inmiddels geleerd hoe je slecht nieuws kunt verpakken in een goednieuwsshow. Als de economische indicatoren van wegzakkende groeicijfers in de reële economie neigen naar een recessie dan worden er pepernoten gestrooid en stralen de gezichtjes weer van de jeugdige beleggers die op korte termijn denken. De oudere ervaren beleggers kijken naar andere graadmeters. Zij zien de al jarenlang aanhoudende vlucht naar veilig staatspapier. Er is een obligatie-hausse (lagere rendementen en hogere waarderingen) gaande die inmiddels al 39 jaar duurt. Ruim 21% (info : Fundstrat) van alle uitstaande obligaties in de wereld heeft nu een negatief rendement. Als dat geen aanwijzingen zijn voor naderend onheil dan weet ik het niet meer. Hiermee is het toch volkomen duidelijk dat de nog steeds rijzende mondiale kredietberg een wereldwijde recessie tot gevolg moet hebben. Om maar niet te spreken van een heuse depressie. Het is toch logica van de bovenste plank dat steeds hogere schuld leidt tot steeds lagere economische groei en steeds lagere rentes en obligatie-rendementen. Het rekken van de lange kredietcyclus door centrale banken met hun idiote stimulantia wordt door steeds meer wijze beleggers doorzien. Het is nu een kwestie van afwachten wanneer het feestje van de gedrogeerde beleggers ten einde loopt. Verslaving aan stimulantia sloopt het lichaam. Straks lange wachtrijen voor de afkickklinieken. Nogmaals, de kater komt later.
Wat is nou eenvoudiger dan een sigaar uit eigen doos?
Blijft elke keer weer uitstel van executie. Er komt een moment dat het klaar is, dat het vertrouwen in de centrale banken en machthebbers in heel rap tempo zal verdwijnen. En het vertrouwen in geld zal dan ook vervliegen. En op dat moment gaat het snel. Dan begint pas de echte inflatie. Het verlies van vertrouwen dat fiat ook daadwerkelijk iets waard is.
Goudprijs ging hard omhoog na de aankondiging van nieuwe QE. Daar geloof ik nog echt in. Daar moet je zitten tijdens een crash of reset.
Enge tijden.
Welvaarts navelstaren doet vergeten dat driekwart van de mensheid niets te makken heeft. ‘Feestjes’ en doemscenario’s zijn aan hen niet besteed, simpel omdat ze niets te winnen of te verliezen hebben.
Vergeten wordt ook vaak dat het ‘systeem’ al tien jaar in de crisismodus staat en dat het ‘welvarende’ deel daarbij redelijk wel is blijven varen.
Het ‘gratis geld’ heeft o.m. de druk van de schuldenberg, die anders onhoudbaar zou zijn geworden, op huishouding en economie geëlimineerd en ruimte gegeven voor nieuwe liquiditeit.
Natuurlijk wordt oeverloos (ook terecht!) gestoeid over de ongewenste bijwerkingen en risico’s van monetaire stimulering. De relativerende
kant van het verhaal wordt gevormd door het inzicht dat er in feite geen
alternatief was en is, anders dan een prijs die niemand had willen of kunnen
betalen.
Hoe het ‘experiment’ zal aflopen lijkt vooral samen te hangen met de ‘moraal’ en de ‘huishouddiscipline’ van de politiek verantwoordelijken.