Wat is er gebeurd met de frisse rebellenclub die de SP was?

 SP’ers Emin Basoglu en Bert Peterse hebben de eerste folders in de brievenbussen gestopt als Annemarie Aaldijk (73) de deur uit komt. Zij pakt een stapeltje, en helpt de socialisten hun flyers en Woonkranten te verspreiden. De folder nodigt bewoners aan de Lijnbaanflats in hartje Rotterdam uit voor een bewonersavond, maandag. Daar kunnen zij vragen stellen aan de woningcorporatie over de rommelige renovatie van de monumentale galerijflats.

Veel bewoners moesten hun appartement langer verlaten dan hen was voorgehouden, zegt Aaldijk. In plaats van een kleine renovatie, werden vloeren en plafonds vervangen, asbest verwijderd en de keuken verbouwd. Op zich prima, maar appartementen raakten daarbij voor soms wel duizend euro beschadigd. Een volledige schadevergoeding blijft uit. Aaldijk is ‘hartstikke blij’ met de steun die ze krijgt van de SP. “We hebben de wethouder al gesproken, met ons bewonerscommissietje zijn we niet in staat dat te regelen.”

Lekkages

In de appartementen en in de winkels aan de straat klinkt lof voor de socialisten. Toch stemden maar weinig bewoners op de SP, bij de voor de partij zo dramatisch verlopen Europese verkiezingen. Aaldijk stemde niet. Ooit stemde ze SP, toen Jan Marijnissen nog partijleider was. In diens dochter Lilian ziet ze het niet echt. De afgelopen jaren stemde ze vaak Geert Wilders.

Ook winkelier Melanie van Waas roemt de SP. Ze had twee keer bijna brand in haar winkel, veroorzaakt door lekkages bij de verbouwingen. Tot overmaat van ramp wordt haar zaak mogelijk wekenlang gerenoveerd in de zo belangrijke wintermaanden. De stress is haar van het gezicht af te lezen. “Ik vind het bizar dat de SP niet in het Europees Parlement zit”, zegt ze. “Ze verdienen onze steun.” Om vervolgens tot haar schaamte te bekennen: “Ik stemde VVD. Heel gênant.”

De afstraffing bij de Europese verkiezingen dreunt nog na bij de SP. De partij verdwijnt volledig uit het Europees Parlement. In maart was er al fors verlies bij de Provinciale Statenverkiezingen. De twee voorgaande verkiezingen gingen ook al verloren: het percentage SP-stemmen krimpt elke stembusgang. Wat moet de partij doen om weer te groeien?

Actie voeren

Verlies of niet, de partij gaat door met waartoe ze ooit is opgericht: langs de deuren trekken, opkomen voor mensen die hun strijd tegen onrecht, gemeenten en woningcorporaties niet alleen afkunnen.

Niet alleen in Rotterdam. Donderdagavond organiseerde de afdeling Groningen een actie tegen schimmelwoningen. Onder een partytent in de wijk Paddepoel kwamen zo’n zestig bewoners bij elkaar. De lokale SP probeert zo de druk op te voeren, zodat de woningcorporatie iets gaat doen aan de vochtige en tochtige huizen.

“Wij gaan gewoon door met wat we doen voor de mensen in de wijken”, zegt het Groningse raadslid Daan Brandenbarg. Natuurlijk, de verkiezingsnederlagen doen pijn. En soms is het frustrerend als je het verschil maakt in buurten, waar de bewoners vervolgens nauwelijks op je stemmen. Brandenbarg: “In sommige wijken waar wij actievoeren, stemt 20 à 25 procent van de mensen op ons. Maar als maar 29 procent van de mensen naar de stembus gaat, is dat natuurlijk alsnog niet veel.”

In 2017 en 2018 was de SP in Rotterdam ongeveer dag en nacht in het naoorlogse noodwijkje Wielewaal. Dat betaalde zich uit bij de raadsverkiezingen: 30 procent stemde in 2018 op de socialisten. Maar mensen vergeten snel. Dit jaar stemden de Wielewalers massaal op Forum voor Democratie.

Aansprekend verhaal

Tot op zekere hoogte geven lokale SP’ers de partijleiding in Den Haag gelijk, die klaagt dat de Europese verkiezingen SP-stemmers niet aanspreken. Pieter Schol, voorzitter in Rotterdam: “Als wij mensen op de markt aanspreken over Europa, dan interesseert dat ze niks. Ze zijn blij als ze het einde van de maand halen.” Anderzijds: “Dit was de hoogste Europese opkomst in decennia. Wij hebben blijkbaar geen aansprekend verhaal voor de mensen die thuisbleven, én niet voor hen die wel zijn gaan stemmen.”

Ook fractievoorzitter Eric Smaling van provinciale staten Noord-Holland vindt dat de partij de oorzaken bij zichzelf moet zoeken. “Als je excuses zoekt, dan voorkom je dat je in de spiegel kijkt.” En dat laatste, klinkt het in de partij, is wat de SP de komende tijd zal moeten doen.

De mislukte Europese campagne leidde al tot het vertrek van partijvoorzitter Ron Meyer, eind dit jaar. Hij was verantwoordelijk voor het Hans Brusselmansspotje, waarin een op PvdA-lijsttrekker Frans Timmermans lijkende ‘eurofiel’ taarten met Europese vlaggen naar binnen schrokt. De reacties legden tweespalt in de partij bloot. Tussen leden die in het spotje de vurig gewenste ‘middelvinger’ naar het establishment zagen, en leden die het smakeloos of nationalistisch vonden.

Brusselmansfilmpje

Van Brandenbarg had Meyer niet weg gehoeven. “Doodzonde”, noemt hij diens vertrek. Tijdens de laatste partijraad, na de provinciale verkiezingen, riep de Groninger zijn partijgenoten op zich radicaler op te stellen: “We moeten de shit van alle anderen weer over ons heen krijgen. En daar dan in gaan zwemmen!”

Brandenbarg zag zijn, door Meyer met instemming begroette, oproep terug in de campagne. “Er is van alles gezegd over het brusselmansfilmpje, niet dat het niet anti-establishment was. De handschoen is opgepakt.” De meer anti-elitaire opstelling kwam volgens Brandenbarg te laat om vruchten af te werpen. “In een paar weken vaar je niet een andere koers.”

Meyer pleitte sinds zijn aantreden in 2015 toch al voor meer activisme: partijleden moesten van hem nog meer langs de deuren. Brandenbarg kan zich daar goed in vinden. “Voor het eerst in tijden is er weer kameraadschappelijkheid. We zijn weer een activistische club. Dat is zoveel belangrijker dan een goede verkiezingsuitslag.”

Deelname aan parlementen noemt Brandenbarg slechts een ‘middel’: zitting nemen in het Europees Parlement mag geen doel op zich zijn. “Als je de wereld wilt veranderen, het kapitalisme wilt omverwerpen, dan is een parlement een extra podium. Voor onze partij is het echter niet het hoofddoel.”

Halfslachtige campagne

Noord-Hollander Smaling vindt dat te kort door de bocht. Europarlementariër Dennis de Jong deed goed en belangrijk werk in Brussel, zegt hij. “Als je een mening hebt over Europa, helpt het als je daar iemand hebt. Nu lig je er vijf jaar uit.”

Rotterdammer Schol: “Wij hebben niet meer de luxe om te zeggen dat het leuk is om in een parlement te zitten.” Hij wil best de discussie aangaan, om niet langer mee te doen aan het ‘parlementaire circus’: “Gooi alle luiken maar open, bespreek of je een actiepartij wilt worden. Maar zolang je meedoet aan verkiezingen, moet je proberen op elk terrein zoveel mogelijk voor elkaar te krijgen.”

Schol denkt dat de SP de afgelopen jaren met haar activisme de rest van het verhaal heeft laten ‘verstoffen’. De partij voerde vaak halfslachtig campagne, zegt hij: “Onze klimaatplannen gaan misschien wel verder dan die van GroenLinks, maar het kwam niet over bij de Provinciale Statenverkiezingen.”

Ook het verhaal in de Europese campagne vond hij niet goed. “We waren zo met Polen in stacaravans bezig, dat we heel makkelijk in dezelfde hoek als Forum en PVV geplaatst konden worden. We hadden het over ‘Breek de macht van Brussel’. Dan denken mensen: de SP is tegen Europa, die zitten in het nexit-kamp.” In plaats daarvan had de partij volgens hem moeten uitleggen dat Europese samenwerking veel heeft opgebracht, maar dat het nu socialer moet.

Schimmelwoningen

Volgens Schol probeerde de partijleiding overgelopen PVV-kiezers terug te halen. “Kijk eens naar de uitslag: die PVV-kiezers, die zijn er niet eens!” Ook de partij van Geert Wilders haalde nul zetels in het Europees Parlement.

Diezelfde analyse maakt de Zaanse fractievoorzitter Patrick Zoomermeijer. Volgens hem heeft de SP geprobeerd op te komen voor een witte arbeidersklasse die anno 2019 niet meer bestaat.

Zoomermeijer vond het brusselmansspotje tekenend. “Dat was SP-onwaardig: op de man en smakeloos. Het had van de PVV of Forum kunnen komen. We zaten te hengelen naar die stem, in plaats van ons af te vragen: wat maakt ons sociaal? Is dat actievoeren tegen schimmelwoningen? Of ga je je afvragen wat je wilt bereiken?”

De Zaanstedeling liet zich, net als de afdeling Rotterdam, de afgelopen jaren vaak kritisch uit over de partijkoers. Hij is één van de leden achter De Groep, een verband van SP’ers dat een ‘ruimhartig en menswaardig’ asielbeleid wil. Tijdens de vorige partijraad werd Zoomermeijer uitgejoeld door partijgenoten en kreeg hij van lokale bestuurders én van Ron Meyer te verstaan dat het tijdens de campagne klaar moest zijn met openlijke kritiek.

Zoomermeijer waarschuwde toen al dat kritiek ná de Europese Verkiezingen dubbel zo hard terug zou komen. Op dat punt is de SP nu aangekomen.

Ruimhartiger

De kiem van die kritiek gaat al verder terug. Ron Meyer, gesteund door het toenmalige partijbestuur, won vier jaar geleden met een verrassend nipte voorsprong (59 procent) de voorzittersverkiezing van Sharon Gesthuizen. Zij pleitte onder meer voor een ruimhartiger vluchtelingenbeleid. Volgens Zoomermeijer is de 41 procent die op haar stemde sindsdien niet gehoord. “De discussie valt nu niet meer te vermijden. Dat gaat pijn doen, maar het moet.”

De Zaanstedeling kan zich vinden in de tweet van Kamerlid Peter Kwint aan, die schreef dat de partijleden zo nodig ‘elkaar helemaal de tering’ in moeten schelden. Zoomermeijer: “Niet om elkaar af te branden, maar om de vraag te stellen: wie zijn wij?” Hij kijkt bewonderend naar Amerikaanse politici als Bernie Sanders en Alexandria Ocasio-Cortez. “Zij stellen radicalere eisen dan de SP. We moeten ons afvragen wat het socialisme betekent in de 21ste eeuw.”

Zoomermeijer doet een aanzet. De SP onderscheidde zich de afgelopen jaren volgens hem nauwelijks van de PvdA en was ‘regeringsgeil’. “De partij moet diversiteit omarmen, pleiten voor internationale solidariteit.” Ook wil hij fundamentele systeemkritiek horen: “We zijn kritisch op Shell, maar we komen niet met alternatieven. Het bedrijf is van invloed op de levens van zo veel mensen, dan moet je de vraag durven stellen of het in gemeenschappelijke handen moet komen.”

Knipoog

Ook Noord-Hollander Eric Smaling hoopt dat het vertrek van Meyer ruimte biedt aan de mening van sympathisanten van Gesthuizen. “De visie is versmald. We kwamen de afgelopen campagnes heel erg op voor de schoonmakers, beveiligers, de havenarbeiders en de mijnwerkers.” Begrijp hem niet verkeerd, dat zijn groepen waar de SP zich voor moet inzetten: ‘maar een groot deel van de hogeropgeleide middenklasse voelde zich niet aangesproken.’

De SP, zegt Smaling, kreeg ooit sympathie van vriend en vijand. “Omdat we altijd de deuren langs gingen en streden voor een eerlijke wereld en gelijke kansen.” Nu komt de partij vooral boos over. “We moeten weer een verhaal van hoop en positiviteit bieden. Er is genoeg om boos over te zijn in de wereld, maar je kunt heel serieuze dingen ook met een knipoog brengen.”

Rotterdammer Schol is het met Smaling eens. De SP moet weer die ‘ouderwetse rebellenclub’ worden, vindt hij. Zelf had hij niet zo’n moeite met het brusselmansspotje – ‘ik hou wel van wat controverse’ –, maar binnen zijn afdeling was er veel afkeuring.

“Áls je zo’n filmpje maakt, dan moet je het goed uitvoeren.” Vroeger was de SP spraakmakend, zegt Schol, en won ze sympathie met ludieke campagnestunts, zoals filmpjes met Raggende Manne-voorman Bob Fosko. “Dat was leuker. We waren een frisse partij, met ons kon je lachen.”

Na een veelbetekenende stilte: “Nou…”

Lees ook:

SP wijt nederlaag aan de dominantie van het klimaat in de campagne

Onder een overweldigend applaus betrad Lilian Marijnissen donderdag rond het middaguur de fractiekamer van de SP.