De afgelopen tijd leek het alsof we het in Nederland nog maar over één ding konden hebben: de overwinning van Forum voor Democratie bij de Provinciale Statenverkiezingen. Er is al veel over gezegd, maar ik wil ook graag een duit in het zakje doen. Wat mij betreft is voorman Thierry namelijk het beste te vergelijken met een Ikea-kast: hij rammelt aan alle kanten, maar heel Nederland koopt hem. Bovendien past de Thierry perfect in het rijtje Billy, Besta en Pax. En om de metafoor maar in stand te houden: het mooie van een Ikea-kast is dat je hem na een maand of zes zonder al te veel pijn weer op straat zet omdat je hem niet mee wilt verhuizen. De piano neemt al genoeg plaats in beslag.

Bij iemand als Thierry ben ik altijd benieuwd naar zijn achtergrond. Ik vermoed dan zomaar dat zijn ouders destijds grote fans waren van die tekenfilmserie met de wat onnozele kat en de zogenaamd slimme, maar vooral zelfingenomen muis. En dat ze de naam van de serie niet goed begrepen en dachten dat kat en muis ‘Om en Tjerry’ heetten. In deze wetenschap maak ik me er ineens niet meer druk om of Tjerry nou een fopintellectueel is of gewoon een middelmatige knor met een enorm minderwaardigheidscomplex die allerlei moeilijke boeken uit zijn hoofd heeft geleerd.

Maar dit terzijde, want wat me de afgelopen maanden pas echt bezig heeft gehouden was een groot printerexperiment. We weten allemaal dat we door printerfabrikanten enorm te grazen worden genomen met printers die bijna gratis worden weggegeven en inkt waaraan we ons blauw betalen. In mijn tijd als brave kantoorklerk was ik dan ook de lulligste niet en voorzag de printer meteen van een nieuwe cartridge zodra in beeld verscheen dat de inkt bijna op was. Het heeft even geduurd om niet toe te geven aan die reflex, maar inmiddels ben ik zover dat ik mijn printer bij deze melding vriendelijk vraag nog 200 pagina’s meer te printen. Uiteraard moet ik dan zeker vijf keer bevestigen dat ik me bewust ben van het risico dat mijn kleuren niet zo scherp zijn als ik gewend ben, maar uiteindelijk mag ik dan bij de gratie van Thierry proberen nog 200 pagina’s extra uit mijn printer te persen. Volgens de verkopende website hebben mijn merkcartridges een capaciteit van 2700 pagina’s, maar inmiddels heb ik al veertien keer de procedure doorlopen waarbij ik alle risico’s op vage prints accepteer. En dan heb ik het alleen nog over de zwarte inkt. Al die cartridges bleven het als een zonnetje doen en hebben na de melding dat ze leeg zijn samen al net zoveel pagina’s geprint als ik volgens de verkoper maximaal uit één kan persen. Daar zou Tjerry nou eens een boek over moeten schrijven, want ik weet zeker dat het partijkartel hier niets aan gaat doen. Of zou zwarte toner niet passen in Tjerry’s beeld van een boreaal Europa? •

TEUN TEEUWISSE (41) is als eigenaar van TT Equity Research werkzaam als aandelenanalist