Michael P. wil strafverlaging in hoger beroep, zit dat erin?

Bijna een jaar geleden werd Michael P. (29) na een emotioneel en drukbezocht proces veroordeeld tot een celstraf van 28 jaar en een verplichte tbs-behandeling voor het verkrachten, doden en verbergen van het lichaam van de 25-jarige Anne Faber uit Utrecht. Michael P. verbleef in de periode dat hij Anne doodde in een Forensisch Psychiatrische Kliniek in Den Dolder, nadat de gevangenis in Vught hem daarheen had gestuurd. Zeven jaar eerder had hij al twee jonge vrouwen verkracht in Nijkerk, waarvoor hij in hoger beroep werd veroordeeld tot elf jaar cel. Toch werd P. in januari 2017 naar de kliniek in Den Dolder gestuurd in het kader van een resocialisatietraject. Daarbij werden P. veel te veel vrijheden toegekend en verviel hij weer in drugs- en alcoholgebruik.

De aanhouding van Michael P. verliep nogal hardhandig. Nadat het rechercheteam, dat onderzoek deed naar de vermissing van Anne, Michael P. als verdachte in beeld kreeg werd hij een dag lang in het geheim gevolgd in de hoop dat hij de politie naar Anne (die op dat moment al meer dan een week was vermist) zou leiden. Toen dat uitbleef werd P. opgepakt. Té hardhandig, vindt Michael P. Het arrestatieteam kreeg de opdracht Michael P. te overrompelen, ditmaal in de hoop dat hij dan zou vertellen waar Anne verbleef.
Het team kreeg de instructie P. ‘stevig’ vast te pakken, maar mocht hem niet mishandelen of bedreigen. Toch verliep de aanhouding niet volgens het boekje. P. werd hardhandig op de grond van de politiebus gelegd en met zijn handen op zijn rug geboeid. Vervolgens werd een gemuilkorfde hond rond zijn gezicht losgelaten, en werd P. medegedeeld dat de hond losgelaten zou worden als hij niet zou vertellen waar Anne was. De rechtbank meende dat deze werkwijze geen lagere straf kon rechtvaardigen. ,,Maar omdat op deze wijze geen bekentenis is afgedwongen, zijn zijn rechten op een eerlijk proces niet geschaad.”
De advocaten van Michael P. vinden bovendien dat de opgelegde straf te hoog is in combinatie met tbs. ,,De strafmaat is vele malen hoger dan in soortgelijke strafzaken,” aldus de advocaten. Naast de opgelegde straf moet Michael P. een bedrag van 140.000 euro aan schadevergoeding betalen: ruim 55.000 euro voor de vader en ruim 40.000 euro voor zowel de moeder als broer van Anne. Ook hier is Michael P. het niet mee eens.

Dat is moeilijk te zeggen. Advocaat Niels Dorrestein zei in een van zijn spaarzame interviews dat hij van mening is dat de politie zich aan de regels had moeten houden. ,, We zijn van mening dat het de rechter is die het geweld van de politie moet sanctioneren, omdat het anders een precedentwerking heeft voor andere verdachten. Dat vinden we belangrijk, dat er een signaal uitgaat naar politie en justitie. Zij zijn professionals en hebben zich ook aan de regels te houden.” Emeritus hoogleraar strafrecht Theo de Roos denkt dat Dorrestein bot gaat vangen. ,,Er is door de politie geen bekentenis afgedwongen. Bovendien valt hetgeen Michael P. is aangedaan in het niet met wat er met Anne is gebeurd.” Het argument van de advocaten dat een lange gevangenisstraf de behandeling van P. alleen maar vertraagt, imponeert De Roos evenmin. ,,Je zou ook al tijdens de gevangenisstraf een begin kunnen maken met behandelen. Dan is dat knelpunt ook direct van tafel.”

Dat Michael P. openheid van zaken zal geven. Hoewel hij toegeeft dat hij Anne heeft verkracht en gedood heeft hij –volgens het OM en de nabestaanden- niet op alle vragen een eerlijk antwoord gegeven. Anne droeg op de dag van haar vermissing oorbellen en een ketting die nooit terug zijn gevonden. Michael P. zegt dat hij ze niet gezien heeft, maar het OM gelooft dat niet. ,,Heeft u ze verkocht voor Ritalin? Heeft u ze verkocht voor cocaïne?,’’ vroeg officier van justitie Hester Leepel herhaaldelijk aan Michael P. ,,Ik ze echt niet gezien,” bleef Michael P. herhalen. De familie en nabestaanden van Anne hopen dat het geheugen van Michael hem de komende twee dagen iets minder in de steek zal laten.