Voor Baudet zijn vrouwen bijzaak, tenzij ze hem van pas komen

Ik liep het stembureau uit en besloot een wandeling door de buurt te maken. Misschien zou de buitenlucht helpen. De krant dicht, Twitter uitgelogd, dertien tabbladen gesloten. Misschien zou ik duidelijker krijgen wat me zo dwarszat deze week. We waren van Baudet-incident naar Baudet-incident gestrompeld, van het racistische filmpje naar het essay en het verkiezingsdebat, maar het overkoepelende verhaal ontbrak. Ik las alles, las ook weer alle reacties op alles en ververste de pagina’s om nieuwe reacties te lezen. Alsof de bijdrage van ‘Scully68’ in de kwestie ‘zijn we doorgeslagen in emancipatie?’ op Vrouw.nl de boel plotseling zou verhelderen.

In de voortuinen stonden fietsen geparkeerd. Mannen- en vrouwenfietsen, allemaal met kinderzitjes. Een mooi Nederlands beeld, hoopgevende symboliek voor de verdeling van zorg voor de kinderen. Vanzelfsprekend ook, maar daarin leek iets veranderd. Had ik online niet velen zien opmerken dat Thierry Baudet best een punt had? En was in een verkiezingsdebat tussen de twee grootste partijen van Nederland niet de werkende vrouw als discussiepuntje voorbijgekomen?

Vooruit, Mark Rutte greep het thema aan om te illustreren hoe extreem Baudets denkbeelden zijn. Logisch ook dat hij erover begon, maar de wijze waarop was onthullend. Rutte beweerde dat Baudet ‘deze week’ had gezegd dat vrouwen ‘minder excelleren’, ‘minder ambitieus zijn’ en ‘meer bezig zijn met gezinsdingetjes’. Precies de uitspraken die de partijleider van Forum voor Democratie al twee jaar geleden deed tegenover de hoofdredacteur van Quote – verre van de ophef du jour dus. Die ging namelijk over het essay dat Baudet maandag over Michel Houellebecq publiceerde en waarin hij een een rechte lijn trok tussen vrouwenemancipatie en een verweesde samenleving.

De premier had de klok horen luiden, maar wist niet waar de klepel hing. Superbelangrijk natuurlijk hoe Baudet over de vrouwtjes denkt, maar ook weer niet belangrijk genoeg om zich echt in diens uitspraken te verdiepen. Gewoon, mooi campagnemateriaal.

Zijn opponent Baudet weet zich ook wel raad met de vrouw als politiek rekwisiet. In zijn Houellebecq-essay is haar emancipatie schuldig aan het verval van relaties, van de jeugd en Europa. Maar hij vraagt zich geen moment af hoe vrouwen die toegenomen vrijheid zelf ervaren. Hij leefde dan wel weer erg mee met xenofobe activistes die in een video asielzoekers in verband brengen met verkrachting en moord. Het filmpje is afkomstig van een extreem-rechtse Oostenrijkse beweging en werd verder bewerkt door een extreem-rechtse site uit Nederland. ‘Oef. Kippenvel’, twitterde de leider van een van de grootste partijen van Nederland, een man die vijf jaar geleden zelf beweerde dat vrouwen ‘overrompeld, overheerst, ja: overmand willen worden’. Superbelangrijk, die veiligheid van vrouwen, maar alleen als deze in dienst staat van de boreale droom. 

Aan hoeveel keuken- en talkshowtafels is deze week het woord alarmisme gevallen? Tuttut, die ideeën over werk en abortus staan toch helemaal niet in het partijprogramma van Forum? Donderdag was in NRC Handelsblad te lezen wat dat gesus waard is. ‘Hoe de christenen Forum voor Democratie vastgrijpen’, luidde de kop. De geïnterviewde partijleden – prominent en christelijk – zijn tegen abortus, maar hebben hun standpunt even geparkeerd in dienst van het groter belang. Dat klinkt geruststellend, tot je beseft dat hier pragmatisme wordt bedreven op een onderwerp dat voor de meeste vrouwen fundamenteel is. Niet alleen in politiek opzicht, maar voor hun welzijn. En dat de koers zo kan kantelen. 

Tegen een zaaltje fans zei Baudet deze week alvast blij te zijn dat er weer maatschappelijke discussie is over abortus. ‘Als men er verder in is, dan zal de politiek zich er weer over moeten buigen.’ Wat hij eigenlijk bedoelde te zeggen: vrouwen zijn bijzaak. Tot ze handig van pas komen in de grote Baudet-revue.