Enthousiast klimt Abel de ladder op om zijn boomhut te laten zien. "Ik heb hier een radio, een computer en een verrekijker. En als ik honger of dorst heb dan legt oma dat in een emmer die ik met een touw omhoog kan hijsen."

Oma Marij en opa Wim hebben de boomhut zelf gebouwd. Marij: "Wij hadden een oude boom in de tuin die rot was. Daarom besloten we die om te zagen. Abel vroeg aan opa of hij op de afgezaagde takken een boomhut kon maken en dat wilde opa wel doen." Abel vult lachend aan: "Ik moest het van opa wel nog even aan oma vragen, maar die zegt nooit nee."

En dus ging opa Wim aan de slag met pallets, spijkers en verfkwasten. Met dit indrukwekkende eindresultaat:

Inkijk en lawaai
Abel was dolblij met zijn boomhut. Maar de buren niet, bleek al snel. Marij: "De verf was amper droog of er stond al iemand van de gemeente op de stoep. Die was gebeld door de buren. Zij vinden de hut te hoog, zijn bang voor inkijk in hun tuin en voor het lawaai van spelende kinderen."

Navraag bij de betreffende buren bevestigt deze klachten. De buurvrouw, die liever anoniem wil blijven, legt uit: "De hut is in een boom vlak naast de schutting gebouwd. Bovendien is hij is zo hoog dat je vanuit daar zo in onze tuin kijkt. We hebben nu helemaal geen privacy meer."

Vergunning
De buren belden de gemeente om te vragen of Marij en Wim zomaar zonder overleg een boomhut in hun tuin mochten bouwen. Daarop ging de gemeente een kijkje nemen en kwam tot de conclusie dat de boomhut, waarvan de nok op bijna vier meter hoogte zit, inderdaad wel erg hoog is.

Zo hoog dat er eerst een vergunning voor aangevraagd had moeten worden. Dat kan alsnog, maar kost een hoop geld. Marij: "Dat kan honderden euro's gaan kosten. Ik vind het belachelijk dat we nu op kosten worden gejaagd voor een simpele boomhut. Ik ga dat geld voor de vergunning echt niet betalen. En de boomhut afbreken doe ik al helemaal niet."

Blijft er nog een optie over: de hut uit de boom halen en op de grond zetten als een huisje. Abel: "Maar dat is niet cool, dan is het geen boomhut meer." Ook Marij voelt hier niets voor. "Ik bijt me als een pitbull in dit verhaal vast en geef niet op. Het plezier van mijn kleinzoon is mij alles waard."

Hoop
Er is nog een sprankje hoop voor Abel. Dinsdagmiddag belde de gemeente met de boodschap dat er nog een keer iemand naar zijn boomhut zal komen kijken. En dus schreeuwen Abel en oma Marij het van de daken: