Een cultuur van razernij (nrc.nl)

In zijn Humboldt-speech in Berlijn vroeg minister Hoekstra zich deze week af: „Hoe moet het verder met dat keurige, redelijke, aangeharkte, om niet te zeggen brave continent, met maar een half miljard mensen, in een wereld waarin alleen al qua populatie veel grotere machtsblokken bestaan?”

Hoekstra zette de Europese Unie neer als een club vol problemen. Hij schetste er een aantal. „We zijn niet in staat om de externe uitdagingen van onze tijd effectief het hoofd te bieden”, vervolgde hij. „En binnen de EU is er ook wat aan de hand. Daar sluimert het gevaar van implosie.” In een interview met buitenlandse kranten had hij het weer over dat „smeulende implosiegevaar”.

@1 .
En van mij mag dat gedrocht imploderen en op een andere manier weer opbouwen maar dan met andere mensen en niet die poppetjes die er nu zitten anders krijg je precies hetzelfde terug wat wij dan niet willen.

Er zijn twee mogelijkheden, of echt een eenheid worden of alleen economische verbindingen.

Het eerste is onhaalbaar met landen als Frankrijk en Italië. Dan maar een economische unie. En dus wég met Brussel en Straatsburg. Wég met die zooi.

Dus de EU is bedacht om onderlinge ruzie,s/oorlogen tussen de landen te voorkomen.
En als klap op de vuurpijl halen daarom ze miljoenen islamieten naar binnen, waaronder IS monsters, terroristen en criminelen.
Ik hoop echt dat die hele EU als een pudding in elkaar zakt, en dat Merkel en haar handlangers en meelopers, voor de rechters worden gesleept.
Met als ultieme straf, zonder beveiliging en voorrechten, leven van een uitkering in een achterstandswijk.

In het „aangeharkte” Europa van nu gaan er veel dingen mis. Maar we zijn wel het rijkste continent op aarde. We maken geen extreme rampspoed mee. Dus wat doen mensen? Ze zoeken het op. Ze verzinnen rampen en gevaren, schrijven criminoloog Vincent Harinam en psycholoog Rob Henderson op de Australische site Quillette. In een poging solidariteit en gemeenschapszin op te wekken, maken mensen van muggen olifanten. Ze zoeken een vijand. Ze provoceren, beledigen, maken anderen bang en lokken conflicten uit, desnoods met geweld. Harinam en Henderson noemen dit „outrage culture”.

Dit is ook wat er in Europa speelt, ons „brave continent” vol individualisten. Sociale ongelijkheid, migratie of een zwakke defensie zijn serieuze problemen die we moeten oplossen, daarin heeft Hoekstra gelijk. Maar het zijn geen existentiële bedreigingen. Wat wel existentieel is: die cultuur van razernij. Wat Europa bedreigt, zijn overdrijving, provocatie en polarisatie. Het echte „smeulende implosiegevaar” zit daar.