Munira was 32 toen ze haar vierjarig zoontje Omar ging oppikken van school. Munira en Omar zaten achterin de wagen toen een schoolbus op hen inreed. In een reflex gooide de vrouw zich over Omar, om hem te beschermen. Het duurde uren voor de hulpdiensten tot bij Munira en haar zoontje geraakten. Ze werd al snel naar een gespecialiseerde kliniek in Londen overgebracht. Daar viel het zware verdict dat Munira in een vegetatieve staat verkeerde.

In Abu Dhabi werd Munira in leven gehouden door sondevoeding. Haar zoon wandelde elke dag vier kilometer om haar te zien. Via een fonds zamelde de familie geld in zodat ze overgebracht kon worden naar een Duits ziekenhuis. Daar trainden de dokters haar spieren, maar kreeg ze ook medicijnen om haar alertheid en slaapritme te verbeteren.

Zoon Omar zag de verbeteringen geleidelijk aan, en in juni 2018 sprak Munira haar eerst woord: ‘Omar’. Ondertussen kan de 51-jarige vrouw opnieuw conversaties voeren.