Munira ontwaakte na 27 jaar uit coma: ‘Geef de hoop nooit op’

In 1991 pikten Munira Abdulla en haar zwager haar toen 4 jaar oude zoon op van school in de Verenigde Arabische Emiraten. Ze crashten tegen een schoolbus. De kleine Omar kwam er vanaf met een bult op zijn hoofd, zijn 32-jarige moeder was er slecht aan toe. Met zwaar hersenletsel belandde ze in het ziekenhuis. Artsen geloofden niet dat ze ooit nog haar ogen zou openen.

Haar zoon Omar, inmiddels 32 jaar, bleef hoop houden. ,,Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze nog wakker zou worden’’, vertelt hij aan The National, een Engelstalige krant in het emiraat. Gelijk kreeg hij: vorig jaar werd ze wakker uit haar coma. Ze kan gesprekjes voeren, koranteksten opzeggen en maakt voorzichtig aan uitjes in haar rolstoel. Naar de Sheikh Zayed Grote Moskee bijvoorbeeld, die er nog niet stond toen Munira in de vegetatieve staat belandde. De wereld is heel, heel anders dan zij kent.

_{Lees hieronder verder}

Maar de weg naar haar ‘nieuwe leven’ was lang en zwaar. Volgens haar artsen was ze na haar ongeluk in een minimale staat van bewustzijn. Ze reageerde slechts op pijnprikkels. Voedsel kreeg ze via een slang, met fysiotherapie werd geprobeerd haar spieren enigszins intact te houden. Omar bezocht haar elke dag. ,,Voor mij was ze als goud. Hoe meer tijd verstreek, hoe waardevoller ze voor me werd’’, vertelt hij. ,,Ik geloof dat dankzij mijn steun aan haar God me heeft beschermd voor andere problemen.’’

De grote verandering kwam toen kroonprins Mohamed bin Zayed van Abu Dhabi in 2017 het verhaal van Munira hoorde. Hij was er zo door ontdaan, dat hij de familie geld gaf om de vrouw te laten overplaatsen naar een specialistisch ziekenhuis in Duitsland. Daar onderging Munira verschillende operaties aan haar ernstig verkorte spieren. Artsen van het Schön Klinik Bad Aibling in de buurt van München zetten vol in op fysiotherapie en epilepsiebehandelingen. ,,Ons doel was om haar fragiele bewustzijn te laten ontwikkelen in een gezond lichaam, net als een delicate plant die goede aarde nodig heeft om te groeien’’,  zegt neuroloog Ahmad Ryll, die haar behandelde in Duitsland, tegen The National.

Al snel leek het erop dat Munira zich meer bewust werd van haar omgeving. ,,Ik zei tegen de artsen dat ik verwachtte dat ze weer zou gaan praten. ‘Je laat je verbeelding de vrije loop, we maken alleen de kwaliteit van haar leven beter’, zeiden ze.” Maar een jaar later, in juni 2018, geschiedde het wonder. Ze leek te reageren op een discussie die haar zoon had met de artsen. Drie dagen later hoorde Omar zijn moeder voor het eerst in 27 jaar praten. ,,Ze sprak! Ze zei mijn naam, ik kon mijn geluk niet op. Jaren droomde ik van dit moment en het eerste dat ze zei was mijn naam!”

Ze begon nog meer de praten en soms zelfs te schreeuwen. ,,Alsof ze het ongeluk herbeleefde. En toen werd ze wakker’’, zegt Omar. ,,Nu kan ze ons vertellen dat ze pijn heeft en ik kan gesprekjes met haar voeren over onderwerpen die ze interessant vindt. We kunnen samen bidden - ze weet de teksten nog.’’

Inmiddels is Munira Abdulla terug in Abu Dhabi met haar familie en blijft ze onder behandeling om haar postuur te verbeteren: ze kan niet zonder haar rolstoel. ,,Ik vertel dit verhaal zodat mensen niet hun hoop verliezen. Denk niet dat iemand dood is als ze in coma zijn. Al die jaren kreeg ik te horen dat het een hopeloze zaak was, maar ik heb altijd gedacht vanuit haar positie. Ik heb alles gedaan om haar conditie te verbeteren.’’