Links hoort gewoon bij Nijmegen’ (gelderlander.nl)

@1 misschien even het artikel lezen, scheelt wat geborrel in de onderbuik.

@7 kwak!

NIJMEGEN - De rechtszaak rond de vermeende Nijmeegse bedreiger van Thierry Baudet zet de linkse scene in die stad weer volop in de schijnwerpers. Hoe ziet die activistenscene er vandaag de dag eigenlijk echt uit?
Eric Reijnen Rutten en Stephen Friedrichs 21-04-19, 11:49 Laatste update: 12:04

M
0 Reacties

Burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen uitte zelf onlangs zijn zorgen over linkse activisten in zijn stad. Tegelijkertijd is er volgens hem sprake van een beperkte groep radicalen, een harde kern van enkele tientallen linkse activisten in Nijmegen. Hetzelfde geldt volgens hem voor extreemrechts. Die uitersten aan beide kanten voeden elkaar en hebben elkaar nodig om te overleven. ,,Gelukkig bestaat het overgrote deel van de stad uit weldenkende Nijmegenaren.”

Links is onderdeel van de stad geworden, het valt bijna niet eens meer op
Iwan van Duren

De linkse beweging zelf is echter nog heel groot, denken de activisten van weleer zelf. ,,Het is gewoon geworden”, stelt oud-kraker Iwan van Duren, tegenwoordig voetbaljournalist bij Voetbal International. ,,Links is onderdeel van de stad geworden, het valt bijna niet eens meer op.”

Vorige week was de rechtszaak tegen de 21-jarige Mila van den B., die tijdens een antiracismedemonstratie in Amsterdam de leus ‘Als je Thierry dood wil schieten, zeg dan paf!’ scandeerde. Van den B. is zeer actief in het links-activistische milieu in Nijmegen. Ze werd zondag 24 maart, één dag na de demonstratie, aangehouden bij de Grote Broek, nadat een Nijmeegse politieagente haar herkende van de beelden. Haar hangt nu een forse werkstraf boven het hoofd.
Demonstranten tijdens de Piersonrellen in 1981 zaten pal naast De Plak.
Demonstranten tijdens de Piersonrellen in 1981 zaten pal naast De Plak. © Archief foto DG
Krakersbolwerk

De ‘oude garde’ ergert zich aan alle ophef die daarover is ontstaan. Zo verwijst Van Duren naar acties van vroeger, die wat hem betreft veel bedreigender waren. ,,Ik vergelijk het graag met het voetbal van tegenwoordig. Als een voetballer vroeger iemands been doormidden schoot, gaven ze elkaar de hand en werd er verder gespeeld. Nu hoeft er maar gewezen te worden naar een speler of hij ligt al rollend en kermend op de grond.”

Van Duren was een linkse activist in de jaren 80. Samen met politiek activist Louis Sévèke runde hij Nijmeegs beroemdste kraakpand de Grote Broek. In een tijd dat Nijmegen bekendstond als een echt krakersbolwerk. Grote kraakacties waren er, zoals de Piersonrellen in 1981 tegen de bouw van een parkeergarage. En de ontruiming van het door krakers bezette kantorencomplex Mariënburg zes jaar daarna. Van Duren: ,,We stonden bij wijze van spreken elke week wel een keer met bakstenen in de hand in de tuin van een wethouder.”

Als je ziet wat er nog in Nijmegen wordt gedaan: er gebeurt echt nog veel

De linkse beweging in Nijmegen was groot. Tussen 1960 en 1980 verviervoudigde het aantal studenten en dat bleef niet zonder gevolgen. De studenten stelden vragen over alles. Alles wat tot dan toe normaal werd gevonden werd in twijfel getrokken. Acties, demonstraties, bezettingen waren aan de orde van de dag.

Dat veranderde, langzaam, toen PvdA’er Ed D’Hondt burgemeester werd. Hij wilde van het krakersimago af, wilde dat de stad liever werd. Dat gebeurde ook, misschien ook wel dankzij krakersvoorman Sévèke. Hij was van het fatsoen en het overleg. In plaats van bakstenen gooide hij met water naar de ME, of hij bestreed ze met juridische procedures.
Met Sévèke stierf de kraakbeweging

Het actiewezen telde aan het begin van dit millennium nog drie- tot vierhonderd mensen. Kraakpanden waren er toen al amper meer: de Grote Broek werd in 2006, op de dag af 25 jaar na de Piersonrellen, gelegaliseerd. Dat was een jaar na de dood van Sévèke, die niet ver van de Grote Broek werd neergeschoten door een oud-huisgenoot. Met zijn dood stierf in feite ook de kraakbeweging. Volgens Van Duren was Sévèke het belangrijkste bindmiddel van de beweging.

Een echte nieuwe leider kwam er niet. Wouter van Eck was misschien wel de laatste, prominente activist die de stad heeft gekend. Hij was ten tijde van de moord op Sévèke de voorman van GroenLinks en kwam landelijk in het nieuws met een actie tegen toenmalig minister Rita Verdonk. Hij hing in het gemeentehuis en thuis een anti-Verdonk poster op. Dat was smaad, oordeelde justitie. Van Eck trok zich er niets van aan, maar de discussie erover verstomde door de moord op Sévèke.

Van Eck was in 2002 nog een van architecten van ‘Havana aan de Waal’, de eerste stad waar een college werd gevormd door PvdA, SP en GroenLinks. Maar in 2010 verdween hij van het politieke toneel en met hem verdween het laatste echte gezicht van de linkse beweging.

Je hoeft het écht niet met onze standpun­ten eens te zijn, maar geweld is nooit goed te praten

Hij moet zelf een beetje lachen om die constatering. ,,Is dat zo? Als je ziet wat er nu nog in Nijmegen wordt gedaan: er gebeurt echt nog veel.” Hij wijst op de opvang van vluchtelingen: enkele jaren geleden was er een groot opvangkamp in Heumensoord en waren er duizenden Nijmegenaren betrokken bij de hulp aan hen.

Hoe groot de linkse beweging nog is? Zo bezien best groot nog, denkt Van Eck, die daarin Van Duren aan zijn zijde vindt. De echt actieve club is weliswaar geminimaliseerd. ,,Maar dat zegt misschien wel veel over de stad. We vinden het normaal, dat de stad links is.”
Harde linkse kern

Toch zijn de rauwe randjes niet verdwenen. Meerdere ingewijden stellen dat er een harde linkse kern is van circa dertig fanatiekelingen. Daartoe behoort onder meer de 35-jarige Ramon L., die eind 2017 werd veroordeeld tot een celstraf van zeventien maanden wegens zijn betrokkenheid bij de rellen in Hamburg rondom de G20-top. L. roert zich met name op internet, waar hij blogt over links activisme.

Geweld wordt ook vandaag de dag niet geschuwd. Geliefde doelwitten van zijn het orthodox-christelijke Civitas Christiana en de rechtse beweging Nijmegen Rechtsaf. Hugo Bos van Civitas Christiana kan inmiddels ‘een waslijst aan incidenten’ opnoemen waarbij extreemlinks was betrokken. Zo werd de bus van zijn organisatie bekogeld na een flyeractie. ,,Je hoeft het écht niet met onze standpunten eens te zijn, maar geweld is nooit goed te praten.”
Bekogeld met meel en water

Michael van den Bergh, voorman van Nijmegen Rechtsaf, herkent dit beeld. Meerdere malen kwam het tot een confrontatie met linkse activisten. Bij een bijeenkomst in de Grote Broek over het al dan niet racistische karakter van Zwarte Piet, werden leden van Nijmegen Rechtsaf bekogeld met meel en water.

Een speciale politie-eenheid houdt in Nijmegen de activisten – aan zowel linker als rechter zijde – in de smiezen. Niet zonder succes: het was een van die agenten die Van den B. herkende op de beelden uit Amsterdam.

Huidige bewoners van de Grote Broek hullen zich in stilzwijgen. Een vaste bezoekster benadrukt dat het overgrote deel van de Grote Broek niets te maken wil hebben met extremisme. ,,We organiseren lezingen, koken voor vluchtelingen, springen in de bres voor mensen die het moeilijk hebben. Altijd geweldloos en belangeloos. Dát is de essentie van de Grote Broek.’’